Kortko Dariusz, Watoła Judyta Czerwona Księżniczka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Nikt nie miał do niejpretensji.Ludzie pamiętali talony na samochody, paszportyi mieszkania, które im załatwiała.Nie pozwoliliby zrobić jej krzywdy.Prof.Grzegorz Opala, który w Zląskiej Akademii Medycznejzakładał Solidarność : Powiedziałbym, że ludzie byli jej nawetwdzięczni.Zwietnie wpasowała się w uczelniany establishment.Gdytrzeba, była absolutnie synową Edwarda Gierka, ale zaraz potemświetnie bawiła się z kolegami na uczelnianym balu, nikomu nie dającodczuć, że jest między nimi jakakolwiek różnica. Zrodowisko ją akceptowało dodaje dr Wawrzynek. Była jużsławna, miała pozycję, w okulistyce dama numer jeden.Prof.Marcin Kamiński: Nie miała się czego obawiać.Była jednąz wizytówek uczelni.Nikt nie był na tyle zdesperowany, by bezmyślnieniszczyć taki szyld.Prof.Opala: Gdy więc ktoś próbował zwrócić na nią uwagę, ktośinny zaraz zauważał: A co ona winna, że wyszła za tego Gierka?.O kolejkach Gazety z grudnia 1980 roku donoszą: Kolejki, kolejki,kolejki.Po wszystko.Za chlebem, jarzynami, masłem, słodyczami,za alkoholem.Pusty sklep nie warto wchodzić, bo wiadomo,że niczego w nim nie ma.Wszędzie zdenerwowani klienci jedniczasem trwania zakupów, inni do znudzenia powtarzaną litanią: nie ma,nie przywiezli, nie wiadomo, kiedy będzie towar.Piątek, tydzień przedświąteczny.Przed sklepem Soplica przy ul.Zwycięstwa w Gliwicach dwie długie kolejki.Jedna sięga do Agawy,druga do �Delikatesów�.Po prawej zwykli klienci, po lewejuprawnieni do zakupów poza kolejnością.%7łycie jednak ich zrównuje.I tu, i tam trzeba wystać swoje, czy się ma legitymację inwalidzką, czyteż nie.Do środka wejść nie sposób.W drzwiach powstaje zator.Jednichcą wyjść, inni zajrzeć, co sprzedają.Wewnątrz ścisk, szum jak w ulu.Czasem wybuchają kłótnie, zawodzą nerwy.Dziś �dają� po dwieczekolady, paczkę kawy i pół kilograma mieszanki czekoladowej lubpianki w czekoladzie.Sześć sprzedawczyń pracuje jak automaty.Pięćpodaje zawsze ten sam towar, pobiera te same kwoty pieniężne, jednaważy porcje.Z Dziennika Zachodniego : Z kiosków zniknęły ostatniopapierosy wszelkich innych marek prócz Sportów.Jeśli chodzi tutajo oddziaływanie w sensie zdrowotnym na społeczeństwo nie byłoby tojeszcze tak straszne.Wyparowały jednak również zapałki, zaś niektórzykioskarze prowadzą, we własnym zakresie, ograniczenia sprzedaży tegoostatniego artykułu do jednego pudełka na głowę.Od 1 kwietnia 1981 roku rząd wprowadza kartki na mięso i jegoprzetwory.Należy je zarejestrować w sklepie w miejscu zamieszkanialub w zakładzie pracy.Można wymieniać wędliny na mięso w proporcjijeden do jednego, nie wolno natomiast wymieniać mięsa na wędliny.Kto wolał kotlet, mógł poświęcić szynkę na rzecz schabu lub cielęciny,ale nie odwrotnie.Od 1 maja do sprzedaży na kartki włączono masło (pół kilogramamiesięcznie dla osoby dorosłej), mąkę (4 kilo miesięcznie), ryż i kaszę(po 2,5 kilograma co miesiąc na głowę). Bez problemów można dostać ocet.Kto za to odpowiada? Dlaczego w sklepach niczego nie ma? Jakżyć? Frustracja wylewa się na korytarzach uczelni.Coraz głośniejsłychać: Gierkowa zrobiła karierę dzięki koneksjom, szybko sięhabilitowała, dostała tytuł profesora, ma własną klinikę.Nam partiaprzeszkadzała w rozwoju naukowym, a jej otwierała drzwi.Toniesprawiedliwe.Równe szanse dla wszystkich!Mówi się: Nie trzeba być wybitnym naukowcem, żeby zrobićkarierę.Wystarczy wydać dwie prace i trzech kolegów.Prof.Kokot próbuje bronić sióstr Gierkowych: Jak ktoś chciał,mógł robić karierę.Spójrzcie na mnie, nigdy nie należałem do partii.Dwa lata czekałem na zatwierdzenie habilitacji, ale potem szybkodostałem tytuł profesora nadzwyczajnego.Na profesurę zwyczajnączekałem 14 lat, ale do nikogo nie mam pretensji.Nikt go nie chce słuchać.W klinice laryngologii, którą kieruje prof.Tatiana Gierek,zwyczajem jest, że gdy na poranną odprawę lekarzy wchodzi szefkliniki, wszyscy lekarze wstają na znak szacunku.Od czasu, gdyna uczelni działa Solidarność , na widok Tatiany żaden lekarz już niewstaje.Prof.Kokot wzywa ich do siebie i zmywa im za to głowy. Trybuna Robotnicza informuje: Weszło w życie rozporządzenieministra handlu wewnętrznego i usług, zgodnie z którym reglamentacjąobjęto proszek do prania.Klienci mogą go nabywać w zamian za tzw.odcinki rezerwowe bonów na mąkę i przetwory zbożowe.Każdy możeliczyć na 300 gramów proszku miesięcznie (w województwiekatowickim pół kilograma). Depesza z 5 sierpnia 1981 roku: Osoby korzystające z jadłodajnibędą oddawały część przydziału kartkowego.Tego domagała sięwiększość społeczeństwa.Każdy pracownik powinien porozumieć sięz kierownictwem stołówki i zdecydować, ile chce mieć w tygodniuobiadów z mięsem.Jeśli stołujący się w danej jadłodajni zadecydują,że ma ona wydawać tylko obiady jarskie, wtedy nie oddają kartkina mięso.Ludzie mają dość, ktoś musi za to odpowiedzieć.Parasol nadAriadną zaczyna się zamykać.Z listów do Trybuny Robotniczej , wiosna 1981 roku: My,ludzie z dołu, dużo wiemy.Wiemy, co się powszechnie mówi, ale niemamy na to dowodów i nie wiemy, jak sprawę zacząć, by żmiiza pierwszym podejściem łeb ukręcić, bo za drugim może nas onaśmiertelnie ukąsić. Gdy mój ojciec został odsunięty od władzy, byłem wykładowcąw Instytucie Inżynierii Materiałowej na Politechnice Zląskiejw Gliwicach mówi Jerzy Gierek. Ciężko mi było chodzić na zajęciaze studentami.Wszystko się mogło zdarzyć, bo na korytarzach wisiałyprzedruki z gazet o rzekomych przekrętach mojej rodziny.Nowe władzezafundowały mi proces.Zostałem oskarżony, że w miejscowościStańcówka koło Zwardonia kupiłem starą chałupę i wyremontowałem jąza zdefraudowane pieniądze państwowe.Do mojego domuw Katowicach przyszedł komornik i zajął najcenniejsze przedmioty.Trzy lata ciągali mnie po sądach.Przyczepili łatkę malwersanta.Na żądanie prokuratora zostałem wyrzucony z partii.To był dziwnyproces.W mowie końcowej prokurator z braku dowodów poprosił sąd,by mnie uniewinniono.Potem dali mi spokój.O polowaniu Rachunek dla bezkarnych reportaż TadeuszaBiedzkiego ukazuje się w Trybunie Robotniczej 28 kwietnia 1981roku i wywołuje burzę. Nie jest to reportaż polityczny.Nie jest nim dlatego, że dlagłównych jego bohaterów choć są to byli dygnitarze nie kraji sprawy narodu były najważniejsze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki