PS54 Pan Samochodzik i Stara Księga Niemirski Arkadiusz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nieprzypadkowo cumowałana przystani opodal mojej łajby.Zawitała tutaj po to, aby spotkać się ze mną na cmentarzu,pragnęła przekazać mi jakieś ważne informacje o Karolu Duszy vel Duschu.Tylko czemu niezrobiła tego wcześniej w moim domu? Dlaczego wybrała to dziwne miejsce? Miała dziesiątkiinnych możliwości, aby dostarczyć mi informacje.Poświeciłem po cmentarnym murze zaczynającym się dziesięć metrów dalej zapomnikami, ale nikogo tam już nie było.Osa wyparowała, zniknęła.A może schowała się zajakimś innym pomnikiem? Już miałem zamiar zrobić obchód, gdy od strony garażu dobiegłmnie znajomy krzyk.- Panie Pawle! Szybko! Panie Pawle!Krzyczał Indiana.Nie myliłem się - to był głos mojego młodego znajomego.Jegowrzaskowi towarzyszył pisk Scarlett, co automatycznie przyprawiło mnie o gęsią skórkę.Przestraszyłem się i nic nie rozumiałem z całej tej sytuacji.Nie namyślając się dłużej -tłumiąc w sobie gniew na młodych ludzi, który przyszli tutaj wbrew moim zakazom - dałemdrapaka we wspomnianym kierunku.Słyszałem zapalany silnik samochodu, inny pojazd zpiskiem opon właśnie odjeżdżał, kierując się w dół miasta.Scarlett w dalszym ciągupiszczała, jakby za murem działy się straszne rzeczy.Gdy znalazłem się na zewnątrz przygarażach, ujrzałem zaparkowanego poloneza, za kółkiem którego siedział Bażant.Samochódbył gotowy do natychmiastowego odjazdu.- Tam! - krzyczał przez otwartą szybę Indiana, wskazując w dół uliczki.- Ucieka!Tam!Faktycznie, tylne czerwone światła jakiegoś samochodu zabłysły intensywnie, gdysamochód zwolnił przed skrętem na główną ulicę, po chwili wyrwał do przodu kierując się naRuciane-Nidę.Wskoczyłem na tylne siedzenie obok podekscytowanej Scarlett i jeszcze niezdążyłem zamknąć drzwiczek, gdy Bażant z prawdziwą zuchwałością nadepnął pedał gazu.Wyrwaliśmy do przodu, aż zakurzyło, zarzuciło nami i już po chwili jechaliśmy drogą naRuciane.- O, jest tam! - krzyczał Indiana, który siedział obok kierowcy.- Widzicie?! Przednami! Jakieś sto metrów.Miał rację.Samochód, który przed chwilą uciekł z piskiem opon sprzed cmentarza,jechał w odległości ponad stu metrów przed nami.Był to ciemny opel astra z olsztyńskąrejestracją.Kim był kierowca tego auta?- Widzieliście kierowcę tego opla? - zapytałem ich.- Przez chwilę - wyjaśnił szybko Indiana.- Ale facet był w ciemnym ubraniu i miał nagłowie czapkę z daszkiem.Jak tylko zobaczył, że zbliżamy się do jego auta, wyskoczył zzakrzaków przy murze cmentarza, wsiadł do samochodu i odjechał.- A wy co tutaj robicie? - warknąłem zły na nich.- Mieliście siedzieć w domu ioglądać telewizję.- E tam - skrzywiła się Scarlett.- W telewizji nudzą.- Na ekranie nie można przeżyć prawdziwej przygody - dodał Indiana - Nie to coteraz, panie Pawle!Bażant nic nie mówił.Prowadził samochód maksymalnie skoncentrowany, skupiony,jednak z zuchwałym błyskiem w oku.- A nie była to przypadkiem kobieta? - zapytałem ich, myśląc o Osie.- Mówię ouciekinierze.- Czy ja wiem? - zastanawiał się Indiana.- Raczej facet.- To działo się tak szybko - wyjaśniała Scarlett.- Przez was straciliśmy okazję do poznania prawdy o Karolu Duschu - powiedziałem zżalem.Mijaliśmy przedmieścia Pisza.Opel astra powiększał nad nami przewagę.Byłszybszy, a że na ulicy otoczonej z dwóch stron czarnym lasem nie było ruchu, pruł po niej zesto sześćdziesiąt kilometrów na godzinę.Polonez z trudem, bo z trudem, trzymał się jegoogona, ale z każdą minutą dystans dzielący nas od uciekiniera powiększał się.Za Snopkamiopel zwolnił, aby wyminąć jadący przed nim samochód dostawczy z tartaku załadowanypniakami, zbliżaliśmy się do przejazdu kolejowego i dzięki temu usiedliśmy oplowi naogonie.Wewnątrz poloneza urwały się rozmowy i każdy z nas w napięciu wpatrywał się wsamochód przed nami.Opel sprawnie wyminął ciężki wóz z tartaku i mknął teraz kuprzejazdowi.Tam widzieliśmy opadający majestatycznie w dół szlaban i jeśli tylko opelchciał przejechać na drugą stronę torów, musiał się spieszyć.- Dawaj, Bażant! - zagrzał kolegę do boju Indiana.- Szybko! - dopingowałem go i ja, gdyż pragnąłem poznać tożsamość uciekiniera.My także musieliśmy się spieszyć.Opla dzieliło od szlabanu dziesięć metrów, nasdzieliło od samochodu ponad dwadzieścia metrów.Teoretycznie dalibyśmy radę pokonaćprzejazd, choć to szaleństwo starał się nam wyperswadować kierowca ciężarówki głośnymklaksonem.Wył i wył oburzony na to, że wyprzedzamy przed przejazdem kolejowym.Opel śmignął pod szlabanem i kiedy wydawało nam się, że pójdziemy jego śladem, wśrodku poloneza coś zachrobotało, zarzuciło nami i Bażant musiał nagle wyhamować.Stanęliśmy skośnie do zamykającego się na naszych oczach szlabanu, zaledwie kilkametrów przed nim.- Złapaliśmy gumę, kurczę! - zaklął wściekły Bażant.- Co za cholerny rupieć!Wściekłymi spojrzeniami odprowadzaliśmy oddalające się po drugiej stronieprzejazdu tylne światła opla, ignorując przekleństwa rzucane pod naszym adresem przezkierowcę ciężarówki.Po chwili opel astra zniknął nam z oczu.ROZDZIAA SI�DMYPOWR�T DO PISZA " NIESPODZIANKA " WYJAZNIENIA OSY " NICO SOBIE NIE WIEMY " BIBKA NA POKAADZIE D ARTAGNANA "CZY MUSZKIETEROWIE S MDRZEJSI OD BLONDYNEK? "KPIEL " MAM STER, CZYLI W PUAAPCE " SK�RKA MNIEWZYWA " W MESIE RAZEM Z MUSZKIETERAMI " NIE MA SPINKI "DANUTA, CZYLI GDZIE JEST PRZECITNIAK? " INFORMATORMILCZY " REGUAY OBOWIZUJCE NA JACHCIE I W %7łYCIU "REJS PO ROSIU " I ZNOWU ZNIARDWY " R�WNA BABKAUporawszy się ze zmianą koła, wróciliśmy do Pisza w markotnych nastrojach.Nieudało się spotkanie z Informatorem na piskim cmentarzu - ów tajemniczy osobnik wniewyjaśnionych okolicznościach uciekł nam nie udzieliwszy żadnych informacji.Najwyrazniej spłoszyła go obecność na cmentarzu osób trzecich - moich młodych przyjaciół.Nowe okoliczności spowodowały, że sprawa Karola Duszy stała się dla nas bardziejtajemnicza.Faktem było, że misja na cmentarzu nie powiodła się, ale zaostrzyła nasz apetytna przygodę.- Gdyby nie te twoje beznadziejne opony, złapalibyśmy tego faceta - jęczał Indiana [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki