Joan Wolf Złota dziewczyna

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Popatrzyła na niego z mieszaniną niepokoju i za�intrygowania.- Ostrzec mnie? Przed czym?- Przypuśćmy, że naprawdę ktoś cię popchnął - powiedział.- Nikt nie ma powodu, by mnie skrzywdzić, Nevil�le'u.Musiało mi się zdawać, że zostałampopchnięta.- Jest jedna osoba, która mogła chcieć cię skrzyw�dzić.Delikatnie zarysowane brwi Sarah ściągnęły się, zdradzając jej zdumienie.- Kto?- Cheviot.Oczy Sarah rozszerzyły się z oburzenia.- To, co mówisz, jest okropne.- Mówię bardzo poważnie, Sarah.Zrobiła ruch ręką, jak gdyby chciała go odpędzić.- Nie chcę tego słuchać, Neville'u.Jeżeli nie potrafisz rozmawiać o czymś rozsądnym, to lepiejwyjdz.Pochylił się w jej stronę.- Musisz mnie wysłuchać, Sarah.Od tego może zależeć twoje życie.- Och, przestań być taki melodramatyczny - odpa�rowała.- Mogę cię zapewnić, że Anthony nieze�pchnął mnie ze schodów.- Czy zechcesz choćby posłuchać? - Neville po�chylił się jeszcze bardziej, przybliżając twarz do jejtwarzy.Ton jego głosu był napięty i natarczywy._ Pomyśl o tym - powiedział.- Kiedy Cheviot oże�nił się z tobą, miał wszelkie prawo spodziewaćsię, że któregoś dnia odziedziczysz majątek dziadka.A po�tem, kiedy wróciliście z podróżypoślubnej, dowiedział się, że twój dziadek przeznacza pieniądze na coś inne�go.Ta nowina musiałabyć dla niego niemałym ciosem.Sarah z niecierpliwością potrząsnęła głową"_ Anthony nie przejął się tym.Otrzymał aż nadto pieniędzy od dziadka w ramach umowymałżeńskiej._ Nie słyszałem o żadnym człowieku, który nie przejąłby się utratą osiemnastumilionów fantów �powiedział złowieszczo Neville._ Anthony martwił się tylko o mnie - odpowiedzia�ła Sarah.- Pomyślał, że dziadek zrobił to, byodegrać się na nim, bo przechytrzył dziadka przy umowie mał�żeńskiej.On nie dba o pieniądze dlasiebie.Troszczysię tylko o mnie.Neville odrzekł tak samo posępnym głosem jak poprzednio:- Tak powiedział tobie.Blade policzki Sarah oblał rumieniec._ Tak powiedział i ja mu wierzę" Niebieskie oczy Neville'azwęziły się"_ Zatem pomyśl o tym - powiedział.- Gdyby co�kolwiek ci się stało, Cheviot byłby wolny, byznalezć sobie kolejną dziedziczkę" I nadal miałby wszystkie pieniądze, które dał mu twój dziadek,na dokładkę do twojego funduszu powierniczego.Sarah otworzyła usta, żeby gniewnie odeprzeć ten zarzut, ale zanim zdążyła się odezwać, od stronydrzwi rozległ się głos jej męża._ Wystarczy tego, Harvey.Może pan opuścić ten pokój.Kiedy zobaczyła wyraz twarzy Anthony'ego, zaschło jej w gardle, a serce zaczęło łomotać jakoszalałe.Neville zrobił się bardzo blady.Powoli podniósł się z krzesła.- Uważałem, że to ważne dla Sarah, by znała fak�ty - odrzekł niewzruszenie.- Precz - powiedział Anthony.Dłonie, które trzy�mał przy bokach, powoli otwierały się i zaciskaływ pięści.Sarah była przerażona tym, jak wyglądał jej mąż.- Zrób jak mówi, Neville'u.Neville popatrzył na nią i dostrzegła jego niepew�ność.Zerknęła raz jeszcze na Anthony'ego;poczuła, jak serce podchodzi jej do gardła.- Idz - powtórzyła.Neville przygryzł wargę, ale ruszył w kierunku drzwi.Przez jedną okropną chwilę Sarah obawiałasię, że Anthony nie zamierza go wypuścić.W ostat�niej chwili jednak usunął się na bok i pozwoliłNevil�le'owi przejść przez próg, nie czyniąc mu krzywdy.Zostali sami.Sarah wypuściła powietrze.Popatrzyła na męża, który stał tuż przy drzwiach.Grozny wyraz, którytak ją przeraził, zniknął z jego twarzy.Teraz Anthony wyglądał na zamkniętego w sobie.- Obawiam się, że biedny Neville musi być o ciebie zazdrosny, Anthony - powiedziała, starając sięznalezć wytłumaczenie dla niezwykłego zachowania swego przyjaciela.- Widzisz, on myślał, żemnie po�ślubi.Anthony nie odpowiedział, stał tylko, spoglądając na Sarah z tym nieobecnym wyrazem twarzy.- Anthony? - odezwała się niepewnie.- Co się stało? Chyba nie myślisz, że uwierzyłabym w taki nonsens?Wyraz jego twarzy nie zmienił się.- A nie uwierzyłaś?Wszystkie emocje, których doświadczyła Sarah, nagle zamieniły się w gniew.- Za jakiego pokroju idiotkę mnie masz? Oczywiście, że nie zepchnąłeś mnie z tych schodów!Pro�blem Neville'a polega na tym, że on uważa, iż każdy jest tak zaprzątnięty kwestią pieniędzy,jak on.Na dzwięk jej słów twarz księcia zmieniła się.Wy�powiedział jej imię bezgłośnym szeptem iszybkim krokiem przeszedł przez pokój, by usiąść obok niej na sofie.Sięgnął po dłonie żony imocno zacisnął je w swoich.Popatrzyła na niego z troską.- Nie mogę uwierzyć, że pozwalasz, by Neville alż tak cię zmartwił - powiedziała.- Nikt nieuwierzyłby w taki nonsens.- Ty nie uwierzyłaś - powiedział książę.- Max nie uwierzył.Ale moja macocha i moi bracia mająwątpli�wości.Sarah zamrugała.- Księżna-wdowa chętnie uwierzyłaby, że przypie�kałeś ogniem małe dzieci, gdyby ktoś jej takpowie�dział.- Zachmurzyła się i dodała z dezaprobatą: �Ale spodziewałabym się, że Lawrence iPatrick będą mieli więcej zdrowego rozsądku.- Max mówi, że to dlatego, iż wciąż nie znają mnie zbyt dobrze.Jej serce cierpiało wraz z nim.- Max ma rację - oznajmiła twardo.- Nikt, kto cię zna, nie uwierzyłby, że byłbyś zdolny do takstrasznej rzeczy.- Mam mnóstwo pieniędzy - powiedział z napię�ciem.- Nie potrzebuję więcej.- Ja wiem, że nie potrzebujesz, Anthony - odpo�wiedziała.- Proszę, nie pozwól, by to cięniepokoiło.Wkrótce wszyscy się przekonają, jacy byli niemądrzy.Nareszcie Anthony podniósł wzrok.Jego oczy mocno błyszczały.- Zawsze wydajesz się mnie pocieszać _ powiedział.- Nie wiesz? - odparła.- To jest coś, czego oczekuje się od żony.- Doprawdy? W takim razie bardzo się cieszę, że jedną mam.Sarah poczuła niewypowiedzianą ulgę, widząc, jak znajomy błysk rozbawienia powraca do jegooczu.- Powinieneś się cieszyć - powiedziała pogodnie._ Powinieneś.* * *Upłynął tydzień i stłuczenia Sarah zaczęły się go�ić.Nadal czuła się nieco sztywno, ale najgorszyból minął i z głową było już w porządku.Osiem dni po wypadku powróciła do swojej pracowni iznowu zaczęła malować.Kiedy weszła do Wieży Małgorzaty po raz pierw�szy, zdziwiła się, widząc, że do kamiennej ścianyspi�ralnej klatki schodowej przymocowano poręcz.Naj�wyrazniej Anthony starał się dopilnować,żeby zno�wu nie spadła.Był dla niej cudowny przez ten tydzień, kiedy siedziała zamknięta w domu.Sarah wiedziała, jakbar�dzo książę lubił przebywać na dworze, a jednak każdego popołudnia spędzał po kilka godzin znią w sa�loniku, czytając jej, grając'z nią w karty i w ogóle starając się ją zabawiać.Każdego wieczora jadali też razem obiady w jej salonie.Książę sprawiał, że Sarah się śmiała,mówiąc jej, że jej obrażenia są znakomitą wymówką dla uniknięcia smętnego towarzystwa wjadalni.I tak, zamiast ich od siebie oddalić, jej wypadek tylko przysłużył się jeszcze większemu zbliżeniumię�dzy nimi.To sprawiało, że zazdrość Maksa rozgorza�ła z jeszcze większą mocą.Tego pierwszego wieczora po wypadku, kiedy wspólnie z księciem pojechali na obiad, Maxpomyślał, że w ich relacjach nastała nowa era.Anthony nareszcie zaczynał zdawać sobie sprawę, żeMax jest jego jedy�nym prawdziwym przyjacielem, że Max jest jedyną osobą, której możecałkowicie zaufać.A potem księżna pokazała, że nie wierzy w oskarżenia Harveya, i oddanie Maksa zeszło na dalszyplan.Anthony bez skrupułów skazał Maksa na przenikliwy chłód jadalni, podczas gdy sam cowieczór jadał sobie przyjemnie z księżną w jej saloniku na górze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki