Hemar Marian Wiersze

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Lecz ona także umknęła z zasadzki,Kiedy poecie przyszło sprawić ból:Jej dziełem jest Juliusz SłowackiA bez niej byłby maminsynek Jul.Tego już dzisiaj ukryć się nie da:Moje "Dziady", jej "LilIa Weneda",Mój "Pan Tadeusz", jej "Król-Duch",To wszystko wyszło od nas dwóch.199Literatura, literaturaTo nie jest tylko zasługa pióra:Trzeba dziewicy, która wie,Kiedy poecie szepnąć: "nie"!Siżuś Krasiński - ach, przykry dreszcz -Też duży talent, a mniejszy wieszcz.Lecz to, niestety, nie jego wina,Przysięgłabym - to ta Delfina -Od rana "tak", w południe "tak",Wieczorem "tak" bez szczególnych perswazji.W ojczyznie "tak", na emigracji "tak" -I człowiek nie miał do bólu okazji.Sam przyznał, że przez Delfiny czaryBóg mu odmówił tej anielskiej miary.Szczęściem dla niego świat go umieszczaWprost dla symetrii też jako wieszcza.Literatura, literaturaTo nie jest tylko zasługa pióra:Trzeba dziewicy, która wie,Kiedy poecie szepnąć: "nie"!Toteż kiedy znów jest posuchaNa nowe "Dziady" czy też "Króla-Ducha",Kiedy naród to odczuwa tak,%7łe tej wielkiej poezji mu brak,Kiedy do nowej tęskni DejaniryZrozpaczony czytelnik i widz,A prócz rzekomej satyryNie czyta nic, nie ogląda nic -Może talenta są tu niewinne,Może przyczyny są całkiem inne?Jak wielka jest tu, bez dwóch zdań,Odpowiedzialność polskich pań.Może.Nie, nie.to za okropne.Może dziewice są zbyt pochopne.Niechaj pamięta dziewicza skromność,%7łe na jej cnotę liczy potomność.Niechaj za cenę jednego dreszczaLiteratura nie traci wieszcza.200Literatura tak się upiera:Idz, panno, za mąż za Puttkamera,A gdy poeta u stóp łka,Szepnij mu: "Nigdy!" - tak jak ja.--------------Moja żonaJa się muszę wypowiedzieć, nie wiem po co mianowicie.Się poprawi, coś się zmieni, się odkręci coś na wspak,Teść przed ślubem zbankrutował i z posagu wyszły nici.Ożeniłem się z miłości.Mnie po prostu trafia szlag!Ja się czołem biję w pięście,To już nawet nie nieszczęście,To już nie jest katastrofa,To jest - sam już nie wiem co.Potop przy tym to sadzawka,Huk pioruna to jest czkawka,Ja już nie mam porównania,Takie wyszło qui pro quo.%7łe akuratnie ona poszła być moja żonaI nikt inny tylko ona, właśnie ona, tylko ta.Jest kobiet pół miliona, to akuratnie ona,Jest ta żona, a ten mąż, to jestem akuratnie ja!Ja nie jestem donżuan, Casanova czy ułan.Wprost przeciwnie, z własną żoną ja się zadowalniać chcę.To akuratnie ona idzie być moja żona -Ta chodząca propaganda, co do płeć, ażeby nie!Gdzie się człowiek nie popatrzy i gdzie człowiek obserwuje,Zaraz widzi, że w małżeństwie nie najgorzej musi być.Jeden z żor;ą się rozwodzi, tamten znów konkubinuje,Temu żonka znów umiera, jednym słowem można żyć!Ale żeby moja zmora,Choć raz jeden była chora,Jak nie lekko, no to ciężko,Jak nie jutro, no to dziś.Ale niech ja mam nadzieję,Niech zasłabnie, niech zemdleje.Ja nie żądam zaraz umrzeć,201Niech się męczy trochę tyż!To akuratnie ona poszła być moja żona,Ten wyjątek z kobiet grona, która końskie zdrowie ma.Czy to lato, czy to zima, jej choroba się nie ima,Nie zakaszle, nie zakichnie, jak to mówią, szafa gra!Latająca wątroba, kamienica żółciowa,Nawet kiszka niewidoma, to jest dla niej coś faux pas.A do tego jest, co gorsza, z roku na rok coraz zdrowsza,Więc żeby wyrównać bilans, coraz chorszy jestem ja!--------------Zdemaskowane piosenki"Je me sens dans tes bras si petite,Si petite aupres de toi" -Czy pan widzi tę drżącą kobitę?Jej bezbronność, co w tych słowach łka?Całe serce masz przed sobą odkryte,Wszystek lęk w sercu jej ścichł."Je me sens dans tes bras si petite:Jestem mała w ramionach twych".Użera się z kuchtą, na schodach od ranaSłychać jej wrzask -Potem się wymalowała jak ścianaI drzwiami trzask -Do Ipsu, do Litki i Ziutki na plotkiI ciastka żrą,Zatańcz z nią w Adrii - jej uśmiech tak słodki -Wargi jej drżą:Jakaś jestem w twych ramionach taka mala.Mógłbyś wziąć mnie na ręce i nieść.Taka jestem zmęcona, nieśmiala,Tylko pieść mnie, a pieść, a pieść.Nie ściskala.mężusia patrzala.Pan jest mocny.za mocny.a ja?W twych ramionach czuję się taka mala.Si petite aupres de toi.Gdy widzi, że Litka ma nowe zrebakiZalewa ją krew -Przy brydżu szachruje, na wprost daje znaki,%7łeby wyjść w trefl!202Mężowi wymyśla: psiakrew! do cholery!!Palto mi kup!O piątej przychodzi do twej garsonieryI łka u twych stóp -Jakaś jestem przy tobie taka mala.Taka mala.to jej trick.To jej lep.Proszę pana, niech się pan nie rozpala:Niech pan wezmie coś ciężkiego i w łeb!Ona duża, proszę pana, ona krowa,Czy pan słyszy, co w głosie mym łka?Jeśli panu się jakaś mala podoba.Taka mala.pszę pana - to może ja?--------------Du bist zu sch�n, um treu zu sein!Choć róży zapach nas odurza,Choć cudnie jej kolory lśnią,Lecz zwiędnąć musi każda róża,Dziś zerwiesz, jutro stracisz ją!Bo nie ma piękna bez utraty,Na próżno marzy o tym świat.Nie więdną tylko sztuczne kwiaty -Lecz krótko trwa prawdziwy kwiat.Daremne łzy! Daremny żal!To już miłości naszej grób!Rzuciłaś mnie, odeszłaś w dal,Choć ja klęczałem u twych stóp.Więc żegnaj mi czarowny śnie,Już dłużej mi nie wolno śnić!Musiałaś wszak porzucić mnie -zbyt pięknaś jest.by wierną być.O szarej siedzę sam godzinieI patrzę w mrok jak niemy widz.I ciebie, choć bym chciał, nie winię.Boś ty nie winna temu nic!Słowika milknie śpiew natchniony,Gdy jesień świat otuli w mrok -Odleciał!.Tylko czarne wronyZostają z nami cały rok.Daremne łzy, daremny żal!203To już miłości naszej grób.Musiałaś pójść ode mnie w dal,Choć ja klęczałem u twych stóp!Zdradziłaś mnie.lecz w sercu memChoć żalu nie potrafię skryćPrzebaczam ci.bo ja to wiemZbyt pięknąś jest, by wierną być!.--------------Ten wąsik, ach, ten wąsik(CHARLIE CHAPLIN)Aachmany, ale tyle gracji,Melonik ten, melodia ta,Bez niepotrzebnej prezentacjiWiadomo zaraz: Tak, to ja.Na twarzy uśmiech niby lampaZwiecąca poprzez świata mrokI buty, zdarte buty trampa,I taki niepokazny krok.I wąsik, luksus mój i szyk,Podkręcam go, a wszyscy w ryk.Ten wąsik, ach ten wąsik,Ten wzrok.ten lok, ten pląsik,I wdzięk, i lęk, i mina,I śmiech - tak jest, to ja.Ach panie, ach panowie,Tak trzeba, śmiech to zdrowie,Titina, ach Titina, to jedyna piosnka ma.Pamiętasz, była raz sobota,Gdyś smutny, biedny sam jak piesBył w kinie na "Gorączce złota",A jednak śmiałeś się do łez.A pani sobie przypomina,Po swej żałobie pierwszy razGdyś przyszła na mój "Cyrk" do kina -Dostrzegłem w mroku twoją twarz,Zrobiłem tylko tak, a tyZaczęłaś śmiać się już przez łzy.204Ten wąsik, ach ten wąsik,Ten wzrok, ten lok, ten pląsik,I wdzięk, i lęk, i mina,Gdy mnie policja gna.Ach panie, ach panowie,Ten śmiech, ten śmiech to zdrowie,Titina, ach Titina, to cała piosnka ma.Niestety, konkurencja czuwa.Ostatnio na mój skromny tronZazdrosny rywal się wysuwa,Kandydat nowy, grozny ON.Milczenie me zastąpił wrzaskiem,Mój śmiech przemienić pragnie w strach,Melonik mój mianował kaskiem,Policja także za nim, ach.Mój wąs, rekwizyt mój, mój trik,Wziął, wypiął go, a wszyscy w ryk [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki