Bullen Fiona Malowane ptaki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miała nadzieję, że Julia okaże się równie tolerancyjna, jakona.Uśmiechnęła się i spojrzała na swój ogród.Jest piękny, pomyślała z ukłu�ciem bólu.Warzywa rosły tak, żeby pasowały do siebie kolorem i kształtem; ka�pusta, brokuły, kapusta włoska, brukselka, kalafiory, posadzone z równą pieczo�łowitością, jak obrzeża ziół, lawenda i mięta.Niskie żywopłoty chroniły roślinyprzed wiatrem.Pomiędzy grządkami wiły się ścieżki wyłożone płytkami.Z dwóchspryskiwaczy tryskały łuki wody.W powietrzu unosił się zapach mokrych roślin.To ona uczyniła ten ogród pięknym, ona i nikt inny.I należał do niej.Czy zniesiezależność od mężczyzny? A gdyby im się nie udało? A jeśli okaże się, że będziemusiała zacząć utrzymywać siebie i Rheę bez męża, domu i pieniędzy? Czy Timjest wart takiego ryzyka?Reszta tygodnia upłynęła jej w męczarniach niezdecydowania.Tim zadzwo�nił, żeby powiedzieć, że wyjeżdża, ale nie przyszedł się z nią pożegnać.Prosiłją, żeby na niego czekała.I dokładnie tyle mogła zrobić.Stopniowo jej poli�czek pokrył się gładką opalenizną, a siniak stał się tylko wspomnieniem.JakTim.W następny poniedziałek włożyła kremową sukienkę, wielki słomkowy ka�pelusz, rękawiczki i spokojnie poszła na stację.Pora odwiedzić Londyn.Zamie�rzała zostać tylko jeden dzień, żeby sprawdzić, jak czuje się Rhea w towarzystwieJulii i jej dzieci.Może lepiej będzie zostawić ją z nimi na pewien czas i nie nara�żać jej na wstrząsy do chwili, w której wszystko będzie absolutnie pewne.Niezamierzała zostawić córki na zawsze, tylko do chwili, w której będzie mogła jejzapewnić prawdziwy dom.Oczywiście Simon będzie szaleć.Musi znalezć naniego sposób.Ale kiedy znalazła się na miejscu, okazało się, że sytuacja wygląda inaczej,niż sobie wyobrażała.W powietrzu odczuwało się napięcie, które nie miało z niąnic wspólnego.Jego powodem była Rhea.Julia udała radość na jej widok i zaprosiła ją do salonu.Wysłała Ruth podziewczynki.Było już po obiedzie; Julia wyjaśniła Ursuli, że nie może poświęcićjej wiele czasu, ponieważ za godzinę musi wyjść.- Nic nie szkodzi.I tak cię nie uprzedziłam.Pomyślałam jedynie, że spędzęten dzień z Rheą.i Lucy, jeśli będzie miała na to ochotę.Tak dawno jej niewidziałam.Prawie jej nie poznałam - Ursula usiadła w tym samym fotelu, któryzajmowała, gdy Simon ogłosił ich zaręczyny.Przyjrzała się Julii.Czas obszedłsię z nią łaskawie, pomyślała z odrobiną zawiści.Ciągle ma lekką nadwagę, aledzięki temu nie groziły jej zmarszczki.- Lucy powiedziała to samo o tobie.Co porabiasz na wsi? Ja umarłabymz nudów.A, są i dziewczynki.Rhea, kochanie, przyjechała twoja matka.- W gło�sie Julii dzwięczała nutka, której nie sposób było nie zauważyć.- Mama! Co cię sprowadza? Twarz już w porządku? - rzuciła Rhea beztro�sko, na samym wstępie zdradzając informację, którą Ursula zamierzała zachowaćw tajemnicy.Ale Julia nie zainteresowała się nią.Natomiast zaczęła delikatniesugerować, że Rhea mogłaby wrócić na wieś z Ursulą.- Może nie natychmiast, ale u nas jest dość ciasno, a ty masz dla siebie Rheętylko na czas wakacji.To niedługo.- Ale jest z wami zaledwie przez tydzień.Simon zamierzał pobyć z nią przy�najmniej przez dwa tygodnie.Czy coś ci przeszkadza? A może moje nie zapowie�dziane przybycie nasunęło ci tę myśl? Wiesz, nie sądzę, żeby Simonowi się tospodobało.- W ten sposób przypomniała Julii, że przyjazd Rhei nie był jej po�mysłem.Wrę�z przeciwnie.Julia roześmiała się dzwięcznie.- Ależ cóż znowu.W gruncie rzeczy niemal mi ulżyło na twój widok.- Zer�knęła na dziewczęta.- Może pójdziecie do kuchni i zapytacie kucharkę, czy niezostało jej słynne cytrynowe ciasto.Chciałabym zamienić z Ursulą parę słów,jeśli pozwolicie.Lucy wydawała się doskonale wiedzieć, co ma na myśli matka.Rhea byłazakłopotana i zawstydzona.Natychmiast wyszły z pokoju.Julia odwróciła się donastroszonej Ursuli i uniosła dłonie w geście bezradności.- Rhea zachowuje się dość wyzywająco.Sprawia kłopoty, niestety - splotłasmukłe palce i przyjrzała się z zadowoleniem pierścionkom.- Nie chciała spaćz Lucy ani rozmawiać z Benjie'em.Bóg raczy wiedzieć, o co jej chodzi.Simonw ogóle nie dostrzega napiętej atmosfery - jak to mężczyzna.Ale moje życiezaczyna na tym cierpieć, a ja sama już się tym zmęczyłam.Nie robiłabym proble�mu, gdybym wiedziała, że Rhea ma powód, żeby się tak zachowywać.Ale i Lucy,i Benjie robią, co mogą, żeby poczuła się z nami jak w domu.Czy mogłabyś prze�mówić jej do rozumu? W końcu chyba nauczyłaś ją manier, a w tym domu jestgościem.Jestem zaskoczona jej zachowaniem.- Zerknęła z rozdrażnieniem nadrzwi, za którymi zniknęła Rhea.Ursula, sztywno wyprostowana, uniosła nie�spiesznie brwi.- Doprawdy?Lucy zatrzymała się w korytarzu i spojrzała przez ramię na ociągającą sięz tyłu dziewczynkę.Rhea miała ściągniętą twarz, irytująco podobną do twarzySimona.O ileż bardziej, niż jej twarz, zauważyła to z ukłuciem rozdrażnienia.Toniesprawiedliwe, skoro to jej matkę kocha nie Rhei.- Mama opowie Ursuli, jak się zachowywałaś.Jest już tobą zmęczona.Nierozumiem, dlaczego nie potrafisz zdobyć się na trochę grzeczności, skoro cięgościmy.No, ale twoja matka była przecież nikim więcej, jak moją nianią, więcchyba nie możesz umieć pewnych rzeczy.Mama jest wstrząśnięta, a Benjie uwa�ża, że jesteś nudna.Zgadzam się z nim.- Lucy zatrzymała się w pustym pokojui spróbowała ciasta, które kucharka zostawiła dla niej do herbaty.Rhea spojrzałana nią spode łba.Chętnie powiedziałaby parę słów tej okropnej dziewusze.Tejdziewusze, która zawsze czepiała się Simona, jakby miała do niego większe pra�wo, niż jego własna córka.I Benjie! Zarazem nieznośny, niegrzeczny, arogancki,nieustannie żądlący zawoalowanymi przytykami, których Rhea nie pojmowała,ale które ją drażniły i niepokoiły.- Niby co możesz o tym wiedzieć, panno mądralska? Moja mama była przedwojną dziesięć razy bogatsza od twojej.Miała dziesiątki służących i wielki dom,i konie, i.i została nianią tylko dlatego, że twoja mama chciała być jej przyja�ciółką.Tatuś opowiedział mi o tym w obecności twojej mamy, więc gdyby to niebyła prawda, Julia coś by powiedziała.A nie powiedziała.Zgodziła się ze wszyst�kim, co powiedział tatuś.A widzisz? - Minęła Lucy i weszła do kuchni.Kucharkijuż nie było.Lucy poszła za nią z twarzą ściągniętą irytacją.- Zawsze opowiadasz o tym, co powiedział ten twój tatuś.Nawet nie wiesz,kim jest dla nas Simon, a ja wiem dobrze, co mówi o twojej matce.I nie jest to nicmiłego.Więc nie zadzieraj nosa.Simon także należy do mojej rodziny i jest z na�mi o wiele szczęśliwszy, niż w tej waszej starej chałupie.Rhea uniosła dumnie głowę, ale postanowiła, że nie powie niczego, co mo�głoby zostać użyte przeciwko niej.Nie pozwoli się sprowokować.- Ciągle to powtarzasz.Nie przeszkadza mi, że tatuś tu przyjeżdża.Musipracować.To ty się tym przejmujesz.Boli cię, że do nas przyjeżdża!- Wcale nie! Prawie zawsze jest z nami.To tylko ty się go czepiasz. Tatu�siu, zrobimy to? Tatusiu, zrobimy tamto?".Nie należy tylko do ciebie.Do nasteż! - Lucy wsadziła długi palec do salaterki z kremem.Wiedziała, że zdenerwo�wała Rheę.Uśmiechnęła się z zadowoleniem.Ten uśmiech nie spodobał się Rhei [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki