Rogers Rosemary Słodka zemsta

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Uśmiechnął się z wyrazną aprobatą.- Zawsze mnie pani zaskakuje - przyznał.- yle panią oceniłem.- Ależ skądże! - zaprotestowała szybko.- Miał pan zupełną rację.- W takim razie uwielbia pani ryzykować.A może podwyższymy stawkę?- Mam potraktować to jak wyzwanie, lordzie Northington?- Hm.Raczej jak zaproszenie.Doszli do miejsca, w którym stały Jacqueline i Carolyn.Northington skłoniłsię z leciutką kpiną, oddał Celię w ręce kuzynki i podziękował za wspaniały taniec.Lady Leverton obrzuciła go chłodnym spojrzeniem.- Pańskie dzisiejsze zachowanie rozczarowało wielu dżentelmenów, lordzieNorthington powiedziała.- Porwał pan Celię do pierwszego walca, nie dając innymani krzty nadziei.101SR- Och, naprawdę? Proszę mi wybaczyć, lady Leverton.Jak pani widzi,zwracam kuzynkę całą i nienaruszoną.- Taką jak przedtem - padła zgryzliwa odpowiedz.- Jej reputacja nie zaznała nawet najmniejszej skazy.Panna St.Clair poczułasię troszeczkę słabo i musiałem ją cucić.Szarmancko pocałował Celię w rękę i mruknął po francusku:- Do następnego razu.Potem odszedł.- Wszystko w porządku? - szepnęła Jacqueline.- Tak - odpowiedziała Celia.- To bardzo niebezpieczny człowiek.ROZDZIAA DWUNASTYZdaniem Jacqueline Celia wyglądała na roztrzęsioną, chociaż wyraznienadrabiała miną.Wypiła trochę szampana i zatańczyła z kilkoma dżentelmenami,baronami i nawet jednym hrabią.Zmiała się i flirtowała, jakby nie była świadoma,że Northington zniknął.Wcześniej Jacqueline zauważyła, że oboje wyszli z sali.Nie było ich przezkilka minut.Prawdę mówiąc, bała się o Celię, bo wiedziała, że Colter jest zbytdoświadczonym graczem, aby od razu złapać się małżeńskie sidła.Wzdrygnęła się mimo woli.Obecny hrabia, ojciec Northingtona, był jeszczegorszy.Okrutny człowiek, całkowicie pozbawiony skrupułów.W porównaniu z nimwicehrabia miał wręcz nieskazitelne poczucie przyzwoitości.Może powiedzieć Celiio tym, jak przed laty Moreland obcesowo zalecał się do L�onie? - rozmyślałaJacqueline.Wpadł w szał, kiedy niedoszła zdobycz wyszła za mąż, porzuciłaLondyn i wyjechała aż do Ameryki.Groził jej, ale na szczęście zdołała mu uciec.Ludzie mówili o tamtymNorthingtonie, że był zdolny do najgorszych postępków.L�onie niemal w ostatniej102SRchwili zdążyła umknąć przed jego gniewem.Zresztą, nie mogło być inaczej.Nawetnie brała pod uwagę jego propozycji.Krążyły plotki o okrucieństwach, jakichdopuszczał się względem kobiet.Ponoć był członkiem tajnego klubu lubstowarzyszenia - Jules jej o tym opowiadał, ale sam nie znał wszystkich szczegółów- w którym dochodziło do perwersji, częstokroć wbrew woli kobiet.Klub chybaprzestał istnieć, bo już od kilku lat nic o nim nie słyszała.Na szczęście Colter nieprzypominał ojca.Nawet Jules wyrażał się o nim z uznaniem, choć nie podzielałjego poglądów politycznych.A jej mąż jak mało kto znał się na ludziach.Co robić? - zachodziła w głowę Jacqueline.Celia wspaniale się bawiła i tylkoColter pozostawał nieczuły na jej wdzięki.Inni byli nią wręcz oczarowani.Do końcabalu otaczał ją tłum dżentelmenów.Niewiele brakowało, aby co najmniej kilku znich już dzisiaj zapewniło ją o swojej dozgonnej miłości - nie przejmując się, że ichwybranka nie ma posagu.Tak.To był kolejny sukces.Jacqueline uśmiechnęła się do siebie.Jeżeliwszystko dobrze pójdzie, to jeszcze przed końcem sezonu jej p�tite cousine znajdziedobrego męża.Tak jak Caro, pomyślała i z dumą spojrzała na córkę, wirującą wtańcu ze swoim narzeczonym, niezbyt urodziwym, ale dobrym chłopcem ze starejrodziny.Lord Melwyn ma przed sobą przyszłość.Po ślubie z Carolyn nie będzie mujuż niczego brakowało.I otrzyma odpowiednie wiano.To też się liczy.Ciekawe, co by powiedział Jules, gdybym część pieniędzy przeznaczyła naposag Celii? Kobieta czuje się niedowartościowana, jeśli nie wnosi do małżeństwanic oprócz swej urody.Ona sama w pewnej mierze zawiodła oczekiwania męża.Latami trwało, zanim zrozumiała, że Jules ją naprawdę kocha.Och, gdyby mąż Celii był równie wspaniały.- Jesteś.- Jacqueline uśmiechnęła się do kuzynki po zakończonymkontredansie.Zdyszany partner oddał Celię pod skrzydła opiekunki.- W samą porę.Idziemy na kolację.- Wcale nie jestem głodna.Może wypiłam za dużo szampana?103SR- Nic ci nie jest, kochanie?Jacqueline z troską położyła jej dłoń na ramieniu.Celia dopiero poniewczasiespostrzegła, że tak mocno ścisnęła kryształowy kieliszek, aż Odłamała nóżkę.- Trochę przesadziłam.Jacqueline odciągnęła ją z dala od ludzkich uszu i spytała półgłosem:- Co ci powiedział lord Northington?- A niby co miał mi powiedzieć?- Dziecko, dobrze wiem, że z nim rozmawiałaś.Jesteś wzburzona.- Nie, raczej zmęczona tańcem.Co mogłoby mnie zdenerwować?- Przejrzyj się w lustrze.Nikt z gości nie ma tak zaciętej miny.A Northingtonwyszedł już dobrą chwilę temu i nie poprosił o następny taniec.Och.- Odsunęłasię i spojrzała na Celię uważniej.- Obraziłaś go czymś?- Nie wiem.Co kilka minut jest w innym humorze.Zresztą zupełnie mnie tonie obchodzi.Irytujący człowiek.- Jak większość mężczyzn.- Jacqueline uśmiechnęła się.- To w niczym nieprzeszkadza.Pamiętaj, że kiedyś zostanie hrabią.Jest względnie młody, przystojny iutytułowany.Czegóż chcieć więcej? Owszem, ma okropnego ojca, ale to jużprzebrzmiała przeszłość.Syn, zwłaszcza jeżeli jest porządny, nie może pokutowaćza grzechy ojca.- Skąd wiesz, że jest porządny? Na pozór niczym nie różni się od ojca.- Nie dawaj posłuchu plotkom.Na ogół są wyssane z palca.Dobrze wiem, żeczasami trudno oddzielić fikcję od prawdy, ale Jules nadzwyczaj ceni Northingtona,a to chyba też o czymś świadczy.- Zaczynam wierzyć, że w życiu liczy się coś więcej niż pogoń za mężem -odpowiedziała Celia z pozorną beztroską, choć w głębi duszy nie umiała pozbyć sięniepokoju.Nie wiedziała, co dalej robić.Jak dotąd wszystko szło na opak.Northington zaskoczył ją swoim zachowaniem.Okazał się zupełnienieprzewidywalny.104SRJacqueline pokręciła głową.- Ale po ślubie, kotku.Dopiero wtedy możesz rzeczywiście mówić o takzwanym życiu.Przedtem są przygotowania.Trochę to dziwne, że L�onie nic o tymci nie powiedziała.Może byłaś za mała.- Właśnie.- Celia głęboko zaczerpnęła tchu.Nie chciała rozmawiać o matce.Northington dostarczył jej wystarczająco dużo nowych przeżyć, żeby znowu niemogła zasnąć [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki