[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale tłum napierał już ze wszystkich stron.Drewniane korpusy strzelbzachrzęściły pod setkami depczących stóp i rozpadły się na kawałki.Rozpoczęła się regularna walkana pięści.Będący w liczebnej mniejszości żołnierze zostali przyparci do muru i co chwilapodejmowali rozpaczliwe wysiłki, by uciec spod ciosów tłumu.Nie minęło pięć minut, gdy ze wszystkich stron odezwały się przeciągłe syreny policyjnychsygnałów.Przybywający co chwila na miejsce policjanci wyskakiwali z radiowozów i wyławiali ztłumu co bardziej krewkich uczestników bójki.Ich wysiłki pozwoliły nieco zmniejszyć grupęwalczących, ale dopiero wóz policyjny z zamontowanym na dachu działkiem wodnym otrzez
wiłpodekscytowany tłum.Ludzie, których dosięgną! wachlarz zimnej wody, stawali, jakby ktoś zdjął znich czarodziejskie zaklęcie i wycofywali się pospiesznie z pola walki.Tymi, na których to niepodziałało, zajęła się policja i po chwili szli skuci kajdankami do furgonetek ustawionych w szereguu wylotu ulicy.Oglądaliśmy z Michałem ten ponury spektakl z, zajętego już wcześniej, bezpiecznego punktuna szczycie schodów kościoła Z
więtego Krzyża.Obok nas stali ludzie, którzy uwieczniali zajście zapomocą telefonów komórkowych trzymanych w wyciągniętych rękach.- Zostań tu - nakazałem Michałowi w pewnym momencie, a sam, korzystając z ogólnegozamętu, jaki zapanował, przekradłem się do zapomnianego przez wszystkich fortepianu Chopina i zapomocą kieszonkowego scyzoryka oderwałem dwa małe kawałki drewna.Zrobiłem to, bo już od kilku chwil doznawałem, drażniącego niczym drzazga pod paznokciem,uczucia, że to co się stało przed chwilą na Krakowskim Przedmieściu nie było przypadkowymzbiegiem okoliczności.43ROZDZIAA
SZÓSTYBADANIA ORGANOLEPTYCZNE " NASTOLATEK Z
LEDCZYM " TAM, GDZIEPACHNIE KALAFONI
" OPOWIEZ

LUTNIKA " WERDYKT " MICHAA
WYCI
GAWNIOSKI " GENERAA
JEST TAJEMNICZY " ISLANDIA-POLSKA 1:1!Są podobno naukowcy, którzy określają wiek tynku po jego smaku.Taki profesor musiwzbudzać sensację wszędzie, gdzie się zjawi, by prowadzić swoje badania terenowe.Wystarczysobie wyobrazić jakieś pobożne parafianki, które ze zgrozą obserwują jak starszy miły człowiek,który  tak poważnie wyglądał , zaczyna lizać ścianę w ich kościółku.Co więcej, popróbowawszy tejdziwacznej strawy, wcale się nie krzywi, ani nie pluje, ale uśmiecha z zadowoleniem.Znam podobnego eksperta.Marcin Chorodczuk jest jednym z najlepszych lutników w tejczęści Europy.Już dwukrotnie zdarzało mu się naprawiać Stradivariusy, jest poza tym  nadwornymlutnikiem Filharmonii Narodowej.Zadzwoniłem do niego z Krakowskiego Przedmieścia i zgodził sięod razu mnie przyjąć.- Może odwiozę cię do domu? Będziesz się tylko nudził.Poza tym chyba nie najlepiej sięczujesz.- rzekłem do Michała, wyprowadzając wehikuł na ulicę Marszałkowską i kierując się wstronę Mokotowa.Chłopak miał zacięte usta i nienaturalnie bladą twarz.Wyglądał trochę jakby miałzemdleć z nadmiaru emocji.Milczał tajemniczo od momentu, gdy pobierałem próbki z Pleyela.- Nie ma mowy - odezwał się tonem, który często zdarzało mi się słyszeć u moich kolegów zwojska, gdy ktoś obraził ich matkę.Przez całą drogę do samochodu miałem wrażenie, że narasta wnim złość, ale nie odezwał się ani słowem.- Te bydlaki muszą odpowiedzieć za to, co zrobili zfortepianem Chopina! - wykrzyknął wreszcie, zaciskając pięści.Twarz mu poczerwieniała.- Mamaopowiadała mi o twoich śledztwach.Coś mi się zdaje, że jedno z nich właśnie się rozpoczęło.Nieprzegapię takiej okazji.Będziesz musiał użyć siły, żeby się mnie pozbyć.- To może być niebezpieczne - spróbowałem go zniechęcić, bo wiedziałem z doświadczenia, żejakiekolwiek zakazy będą nieskuteczne.Młodzi ludzie pokroju Michała - ciekawi świata i trochę już,w swoim przynajmniej mniemaniu, dorośli - zawsze robią to, co podpowiada im serce.- Na tym chyba polega cały smaczek? - odparował patrząc na mnie z inteligentnymuśmieszkiem.Złość powoli zmieniała się w nieustępliwą zaciętość.Nie mogłem zaprzeczyć.Sam uwielbiałem dreszczyk emocji, który zawsze towarzyszyłśledztwom.W przypływie pedagogicznych uczuć, postanowiłem jednak nie zdradzać się z tym przedMichałem, odpowiedziałem więc tylko:- No dobra.Wizyta u lutnika chyba ci nie zaszkodzi.Drzwi do sporego mieszkania na trzecim piętrze kamienicy na Dolnym Mokotowie otworzyłanam żona Marcina Chorodczuka, pani Maryla.Kiedyś była podobno wielką pięknością, ale terazstarość pomarszczyła jej twarz i przycisnęła trochę do ziemi zmęczone ramiona.Blask w oku jednakpozostał.- Czeka na was - powiedziała, uśmiechając się na powitanie.- A to kto? Syn? - zapytałaciekawie podnosząc brwi i patrząc z sympatią na Michała.Już miałem jej odpowiedzieć, ale siostrzeniec był szybszy:- Nie jestem jego synem - wskazał na mnie głową.- To mój wujek.Zaskoczyła mnie ta śmiałość. Dawny Michał, który kilka dni temu stanął w moich drzwiachubrany w za ciepłą kurtkę, nie zdołałby w takiej sytuacji wykrztusić z siebie ani słowa.44- Aha - odezwała się pani Maryla takim tonem, jakby Michał obwieścił jej właśnie cośniezwykle ciekawego i znów się uśmiechnęła.- Dobrze, że przyszliście - tłumaczyła, kiedyprzemierzaliśmy mieszkanie o wysokich sufitach - Marcin od dwóch tygodni prawie nie wychodzi zpracowni.Kończy budowę jakichś wyjątkowo udanych skrzypiec.- westchnęła.- I sama nie wiem,kto pierwszy od tego zwariuje, ja czy on.- dodała cicho, jakby powierzała nam jakąś niecowstydliwą tajemnicę.Widząc jednak nasze niepewne miny dodała zaraz: - Oczywiście żartuję, ale itak przyda mu się odrobina oddechu.Marcin Chorodczuk przyjął nas w swojej pracowni.Pochylał się nad dużym stołem, na którymleżała płyta wierzchnia skrzypiec.Element nie był jeszcze ukończony.Widać już było żyłki biegnącebrzegiem wzdłuż całego obwodu skrzypiec, ale środkowa część płyty ciągle miała na sobie szorstkie,podłużne, szerokie na centymetr żłobienia.Lutnik przeciągał wzdłuż nich miniaturowy hebel; spodostrza narzędzia wylatywały co chwila cienkie wstążki drewna.Lubiłem przebywać w tym niewielkim pomieszczeniu wypełnionym zapachem drewna, lakierui żywicznej woni, którą wydaje stopiona kalafonia używana do smarowania smyczków [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

gieldaklubu.keep.pl