PS07 Nienacki Zbigniew Pan Samochodzik i Fantomas

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Znajdowałem się jednak nie w Polsce, lecz we Francji i musiałem brać pod uwagętutejsze prawa i warunki.Zdawałem sobie sprawę, że mam do czynienia z przestępcami nietylko sprytnymi, ale zaprawionymi w swym procederze, mającymi do dyspozycjiodpowiednie zasoby materialne i nowoczesną technikę.Co pewien czas prasa alarmowała ocoraz bezczelniejszych kradzieżach, dokonywanych przez jakiś, prawdopodobniemiędzynarodowy, gang złodziei.Oto mała miejscowość we Włoszech, wioska Pieve di Cadore, gdzie urodził się słynnymalarz Tycjan22.W małym kościółku przez wiele lat turyści podziwiali obraz największegosyna tej wioski.I oto pewnej nocy obraz Tycjana, oceniony na przeszło półtora milionadolarów, wycięto z ram i skradziono.Nie zauważeni przez nikogo przestępcy wywiezli go zewsi ciężarówką.W tydzień pózniej z bazyliki Santi Giovanni e Paolo w Wenecji złodzieje ukradli wnocy pięć tablic ołtarzowych Giovanni Belliniego23 i Antonio Vivariniego24, których wartośćoceniono na przeszło cztery miliony dolarów.Zaalarmowana opinia społeczna Włochspowodowała zorganizowanie specjalnej brygady śledczej pod dowództwem pułkownikaMambora, tak zwane comando Mambora.Odzyskano tablice ołtarzowe z bazyliki w Wenecji,wrócił też do małego kościółka obraz Tycjana.Ale, jak wspomniałem, walkę z przestępcami utrudniają zbyt skąpe środki, jakiepaństwa kapitalistyczne łożą na ochronę zabytków oraz zbyt łagodne przepisy prawne.I takna przykład słynna Madonna z Dziecięciem pędzla Giorgione'a25, zrabowana kiedyś weFlorencji, zdobi dziś w Lugano prywatną galerię znanego milionera Thyssena.Dlaczego? Boupłynął termin, w którym można było rewindykować skradziony obraz.We Francji równie szeroko rozpisywała się prasa o kradzieżach dzieł sztuki wzamkach nad Loarą.Ale, jak można było sądzić, ów nieuchwytny Fantomas nie miał nicwspólnego z przestępstwami dokonywanymi we Włoszech.Tam po prostu kradzionooryginały, wycinano je z ram.Tutaj zaś dokonywano zamiany oryginału na falsyfikat.Dlaczego? W jaki sposób Fantomas przenikał mury, omijając fotokomórki i pułapkialarmowe w strzeżonych galeriach?Oto były pytania, które trapiły mnie od pierwszej chwili pobytu w Zamku SześciuDam.ROZDZIAA CZWARTYKAOPOTY BARONA DE SAINT-GATIEN " CZY FANTOMAS WYKONA SWOJGROyB " POMYSA FILIPA I OBURZENIE PIGEONA " ZNOWU BAKITNY HELIKOPTER "TAJEMNICA PODR�%7łNEGO NESESERA " PLA%7łA RENOIRA " W OKRADZIONEJ GALERII" ORYGINAA CZY FALSYFIKAT " O ZAODZIEJACH I FAASZERZACH OBRAZ�W SA�WKILKADobiegł mnie dzwięczny głos gongu, wzywającego domowników i gości na obiad.Spojrzałem na zegarek: była godzina siedemnasta.W wielu krajach obiad spożywa się międzygodziną trzynastą a piętnastą, w Anglii i w wielu zamożnych rodzinach na Zachodzie,wzorując się na modelu angielskim, w południe jada się lunch - bardzo lekki posiłek, a obiadbardzo pózno.U nas w Polsce bywa z tą sprawą różnie.Ci, którzy pracują, jadają obiady poskończeniu pracy, więc również około siedemnastej, a zamiast angielskiej przerwy na lunchmają krótką przerwę w pracy na drugie śniadanie.Myłem ręce w przymocowanej do ściany staroświeckiej umywalce, gdy do megopokoju zapukała Yvonne.Nie była pewna, czy usłyszałem gong, a jeśli go usłyszałem, to czyzrozumiałem, że jest to zaproszenie na obiad.Jak dobra gospodyni Zamku Sześciu Dam,chciała mnie osobiście zaprosić do jadalni.- Cieszę się, że przyjął pan zaproszenie stryja i przyjechał pan do naszego zamku -oświadczyła podobnie jak jej ciotka.- Plaża Renoira to podobno bardzo cenny obraz.Jeśli tenokropny Fantomas ogołoci naszą galerię z najcenniejszych dzieł sztuki, turyści będą omijaćnasz zamek, bo leży na uboczu głównych tras.To zupełnie zrujnuje stryja.Zadałem pytanie, które zapewne uznacie za niegrzeczne, lecz wydawało mi sięniezbędne.- Sądziłem, że twój stryj, Yvonne, jest bardzo bogatym człowiekiem.Pomijam nawetten wspaniały zamek z przepięknym parkiem.Ale w jego galerii, o ile mi wiadomo, znajdujesię wspaniała kolekcja obrazów impresjonistów.Każde z tych dziel przedstawia ogromnąwartość.- Ach, więc pan nic nie wie? - zdziwiła się Yvonne.- Zamek jest trochę zadłużony,jego konserwacja pochłania mnóstwo pieniędzy.A galerię w zamku założył nasz dziadek.Byłprzyjacielem wielu żyjących wówczas malarzy i choć, być może, nie zachwycał się ichobrazami, kupował je, aby im pomóc, bo podobno większość z nich żyła w wielkiej biedzie.W ten sposób powstała galeria.Potem nazwiska tych malarzy nabrały znaczenia, obrazyposzły w cenę.A dziadek, przez pamięć i przyjazń dla nich, nie zgodził się nigdy sprzedaćżadnego obrazu.W testamencie zastrzegł, że stryjowi Raoulowi również nie wolno sprzedaćżadnego obrazu z naszej galerii.Tak więc stryj jest właścicielem tego bogactwa, a zarazemnie jest, bo nie może nim dysponować.- Rozumiem - mruknąłem.- O, ciotka Eveline, ona jest naprawdę bardzo bogata.Odziedziczyła po swoim mężu,bankierze paryskim, ogromną fortunę.Tylko że stryj nie przyjąłby od niej finansowejpomocy, bo jest bardzo dumny.- To zdaje się rodzinne - roześmiałem się.- Twój brat, malarz Vincent, też, jaksłyszałem, nie chce ani franka od ciotki.- Mówiła panu o tym? To prawda - kiwnęła głową dziewczynka.Tacy już są wszyscySaint-Gatienowie.W każdym bądz razie przydałoby się nam te sto tysięcy dolarów zawskazanie Fantomasa.Jak pan myśli, czy wspólnymi siłami uda nam się go złapać? - tomówiąc łobuzersko mrugnęła do mnie okiem.Uśmiechnąłem się.- Mamy konkurenta.Pana Gasparda Pigeona.On też chce zdobyć nagrodę i kupićsobie domek gdzieś na południu Francji.Dziewczynka pogardliwie wzruszyła ramionami.- Nie wierzę w takich detektywów, którzy mają przyklejone wąsy.Ale zejdzmy już naobiad.W drodze do jadalni zadałem jej jeszcze jedno pytanie:- Twój stryj wspomniał coś o swej pracowni, a ty stroiłaś sobie na ten temat żarty.Powiedz mi, nad czym pracuje twój stryj?Roześmiała się cichutko.- Tego nikt nie wie, proszę pana.Nikt z nas nie był nigdy w jego pracowni [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki