Lackey Mercedes Trylogia Magicznych Wiatrow 1 Wiatr przeznaczenia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Gdyby to gryfy, z którymi się tak przyjaznisz, zniknęły, też byś tak mówił? warknęła. Tak.Gdyby ich gniazdo znajdowało się poza granicami.A poza tym, jeśliTreyvan i Hedona nie potrafią sobie z czymś poradzić, bardzo wątpię, czy mymoglibyśmy im pomóc.Ale obiecam ci tyle, że jeśli ty i Kyrr znajdziecie tegodrapieżcę, postaramy się ocalić jego ofiary.59Jutrzence odpowiedz najwyrazniej nie przypadła do gustu, lecz wiedziała, żenie może liczyć na więcej. Coś jeszcze? spytał Mroczny Wiatr, tłumiąc ziewnięcie.Niebo za oknembyło purpurowe, a jeśli jego goście chcieli dotrzeć do swoich ekele przed zmro-kiem, musieli się pośpieszyć. Muszę ruszyć na patrol przed wschodem słońcai pogadać z Bursztynowym Zwitem o cholernej Radzie.Czeka mnie krótka noc. Myślę, że omówiliśmy wszystko stwierdził Zimowy Blask. Spotkamsię z resztą i powiem im, co ustaliliśmy.Podniósł się i ruszył w kierunku schodów, a Chmura Burzowa podążył za nim,ale obrócił się jeszcze i mrugnął porozumiewawczo.Jutrzenka patrzyła przez okno na czarne gałęzie. Naprawdę jesteś aż tak zmęczony? Nie, jeśli chcesz zostać przez jakiś czas. Uśmiechnął się do niej. Nie zabrałeś swojego pióra powiedziała i zanim uświadomił sobie, żesię ruszyła, trzymał ją w ramionach. A ja na pewno nie chcę zabrać mojego.Oczywiście, że zostanę.Jej zapach zawrócił mu w głowie, a miękkie usta sprawiły, że krew zaczęławrzeć w żyłach.Zatracił się w niej, dwa umysły złączone w jedno; jej dłoniepieściły jego kark, aon zanurzył twarz w jej włosach.Na szczęście oboje przypomnieli sobie o drabince. Idz zamknąć drzwi.Jeśli dobrze pamiętam, zachód słońca szczególniepięknie widać z twojej sypialni.Odepchnęła go; ruszył na dół i podciągnął drabinkę, a potem przygasił lampy.Do sypialni pobiegł przeskakując po dwa stopnie.Czekała na niego, odziana tylkow rozpuszczone włosy, zwinięta w kłębek jak kot.Uśmiechnęła się, wyciągnęłarękę i przestali zawracać sobie głowę zachodem słońca.Nadchodzi brat, szybko zaraportował Vree zdziwiony. Bardzo szybko.Alarm przerwał najnudniejszy patrol w jego życiu, polegający na przemie-rzaniu wyschniętego strumienia.Zciślej, strumień płynął tu jeszcze tydzień temu;najwyrazniej kradziono nie tylko linie energetyczne.Mroczny Wiatr za bardzo się tym nie przejął, bo strumień mógł wyschnąćz setek powodów, włączając w to niewinne bobry, ale była to kolejna rzecz, którąnależało zbadać.Wtedy właśnie zaalarmował go Vree; zanim zdążył zapytać, conależy rozumieć przez szybko , usłyszał tętent kopyt i na brzegu byłego stru-mienia pojawił się młody dyheli.Piękne, podobne do antylopy zwierzę ciężkodyszało, a boki miało pokryte potem.Z jego grzbietu zsunęła się Jutrzenka i dy-heli podniósł trójrogą głowę, patrząc Mrocznemu Wiatrowi prosto w oczy.Nie mogę biec, pomóż moim braciom przekazał myśl zwiadowcy, a potemzwalił się ciężko na trawę.60 Co. zaczął, kierując się w stronę Jutrzenki. Zaraz za granicą jest stado młodych dyheli wyrzuciła z siebie.Mówiłatak szybko, że ledwo mógł ją zrozumieć. Są uwięzione w kotlinie i nie mogąwyjść.Nie wiem, co je tam wpędziło, może chciały się tam schronić na noc, leczwpadły w pułapkę, szaleją ze strachu. Hejże. Nakrył dłonią jej usta, żeby powstrzymać bezładny potok słów. Powolutku.Co je tam trzyma? To przypomina mgłę i zamyka wyjście, ale jest niebieskie i wszystko, cow nie wejdzie, nie wychodzi.Musimy je stamtąd wydostać! Powiedziałaś, za granicą? Skinęła głową, patrząc mu błagalnie w oczy.Ja. zaczął. Nie powinienem.To może być podstęp, żeby nas stąd wyciągnąći wciągnąć w zasadzkę. Dobrze, ashke.Rzucę na to okiem, ale nie mogę niczego obiecać.Dotarcie na miejsce zajęło im trochę czasu, nawet na grzbietach dwóch dyhelize stad k Sheyna i kiedy się tam pojawili, sytuacja się pogorszyła.Mgła zapędzi-ła wszystkie dyheli w róg kotliny, gdzie tłoczyły się ogarnięte, paniką.Usłyszałich desperackie okrzyki, zanim dotarł do krawędzi kotliny.Kiedy spojrzał w dół,załamał się.Zciany były zbyt strome, żeby wydostać zwierzęta, nawet gdyby niebyły tak przerażone.Mgłę na pewno stworzył mag, tyle widział, ale jego samego tu nie było, a oninie mieli nikogo, kto mógłby stawić czoła zagrożeniu.Nawet wezwanie wiatru niezdałoby się na wiele.Kłębiła się pod nim, ohydna, niebiesko-sina i zbyt gęsta, że-by dojrzeć, co się w niej kryje.Dwa razy widział, jak koziołki wbiegały w chmurę,próbując dotrzeć do otwartej przestrzeni; nie wybiegły po drugiej stronie. Musimy coś zrobić! jęknęła Jutrzenka.Odetchnął i przekazał jej złewieści. Nic się nie da zrobić. Zamknął swój umysł na strach i rozpacz płynącez dołu; dyheli nie były w stanie nawet myśleć. Może w nocy spadnie deszczi je ocali. Nie! krzyknęła Nie, nie możemy ich zostawić! Jestem strażnikiem,jestem za nie odpowiedzialna, nie zostawię ich! Jutrzenko potrząsnął nią nie możemy nic zrobić, nie rozumiesz? Sązbyt spanikowane, żeby je stamtąd wyciągnąć, nawet gdybyśmy mieli ludzi! A janie odwołam zwiadowców z patroli, bo wystarczy, że przerwałem swój.Nie ro-zumiesz.To może być podstęp, by utorować drogę czemuś innemu, co wejdzieprzez niestrzeżoną granicę. Ty tchórzu! parsknęła. Nawet nie spróbujesz! Nie obchodzi cię, czyumrą, nikt i nic cię nie obchodzi, tylko ty! Nawet nie użyjesz magii, żeby je ocalić!Mroczny Wiatr powstrzymał gniew tylko dlatego, iż przypomniał sobie, jak61młoda jest Jutrzenka. Ma tylko siedemnaście lat.Od małego wychowywano ją nastrażnika, nie umie przegrywać.Kiedy kamień-serce się rozpadł, była już zwia-dowcą.Nie myśli tak. Kiedy jednak jej słowa raniły go coraz bardziej, niewytrzymał i jednym szybkim klapsem mentalnym powstrzymał ją.Umilkła, za-skoczona, a on skrzyżował ramiona na piersi i patrzył na nią tak długo, aż spuściłaoczy. Jesteś strażnikiem, tak? Przysięgałaś mnie słuchać, podporządkowywać sięmoim decyzjom.Nagle zmieniłaś się w dziecko, które zabiera swoje zabawkii idzie do domu, czy co? Jutrzenka poczerwieniała, zbladła i znów poczer-wieniała. Jeśli nie, to proponuję, żebyś wróciła na patrol.Jeśli potrafisz siękontrolować, zostawię cię w tym sektorze, jeśli nie, przeniosę gdzie indziej.Zro-zumiano? Tak, Starszy. Jej głos był matowy. Zwietnie.ROZDZIAA SI�DMYELSPETH Elspeth? Czego? burknęła, nie podnosząc głowy znad książki.Właściwie od-powiedziała tylko po to, by Skif wiedział, że go usłyszała.Czytała właśnie opischwil poprzedzających ostatnią bitwę Vanyela, sporządzony przez kogoś, kto naj-widoczniej tam był.Wtedy zauważyliśmy, że dolina została poszerzona, a jej dno wygładzono, mo-gła pomieścić czterech ludzi jadących obok siebie.Vanyel powiedział, że dokona-no tego przy użyciu magii.Nie wiedziałem, co o tym myśleć [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki