Furnivall Kate Rosyjska konkubina

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ironia losu? Och!Chciałam umrzeć, Lidio, umrzeć z rozpaczy.Ale co dobrego mógłby Cidać Twój ojciec, który utkwił gdzieś na zamarzniętych stepach Syberii izapewne niedługo umrze? Nikt nie wychodzi żywy z obozów.Więc sprawiłam Ci nowego ojca.Czy to zle? Takiego, który będziesię Tobą dobrze opiekował.I mną.Nie zapominaj o mnie.Zmęczyłamnie ta.pustka.Czułam się wychudzona i pusta w środku.Chcę dlaCiebie czegoś więcej.No już.Powiedziałam to.Nie bądz na mnie zła, że nie zrobiłam tegowcześniej.A teraz tajemnica, której miałam Ci nigdy nie zdradzić.Słowa więznąmi w gardle.Nawet teraz wolałabym ją zabrać ze sobą do grobu.Czypowinnam?Dobrze, kochanie, już dobrze.Słyszę niemal, jak krzyczysz na mnie,mimo robaków, które wyjadają mi uszy.Chcesz prawdy.Doskonale.Więc dowiesz się prawdy, Ty moja kocico łazęgo, ale nie wyniknie zniej nic dobrego dla Ciebie.Mówiłam Ci już kiedyś, że gdy pierwszy raz zobaczyłam Twojego oj-ca, był jak wspaniały wiking, a jego serce biło tak mocno, że słyszałamje przez pokój, kiedy grałam na fortepianie dla cara Mikołaja.Był odemnie o dziesięć lat starszy, ale przysięgłam sobie wtedy, że wyjdę zaRLTmąż za tego nordyckiego boga.Zabrało mi to trzy lata, ale udało się.Jednak w życiu nic nie jest proste.Kiedy byłam za młoda i za głupia,żeby choć na mnie spojrzał, był zajęty na dworze cara w pałacu Kata-rzyny w Carskim Siole.Tu właśnie masz ten cierń.Był zajęty romanso-waniem.Och tak, mój bóg był tylko człowiekiem, a romans miał z tąruską suką, hrabiną Natalią Sierową.Która urodziła mu dziecko.Tak, Aleksy Sierow to Twój przyrodni brat.Zadowolona?Nawet teraz chce mi się płakać z tego powodu.Hrabina miała dośćrozumu, żeby uciec z Rosji, nim rozpętała się czerwona burza, więcmogła zabrać ze sobą i dziecko, i pieniądze, i klejnoty.I zostawiła tegobiedaka Sierowa, swojego męża, na niełaskę losu i śmierć od bolsze-wickiej szabli.Teraz już wiesz.To dlatego nie chciałam przyjmować tego zielono-okiego bękarta w moim domu.Ma oczy po ojcu.Proszę, doczeńka, wyspowiadałam Ci się.Zrób, co zechcesz, z moimitajemnicami.Błagam, byś o nich zapomniała.Zapomnij o Rosji i Ro-sjanach.Zostań układną angielską panienką, dziewczynką mojego dro-giego Alfreda.To jedyne wyjście dla Ciebie.Więc żegnaj, moja uko-chana córeczko.Pamiętaj, czego dla Ciebie chciałam - angielskiegowykształcenia, kariery, samodzielności życiowej, żebyś nigdy nie zale-żała od mężczyzny.Nie zapomnij o mnie.Phi! Do diabła z tym szaleństwem.Nie zamierzam jeszcze umierać,więc ten list zestarzeje się i pożółknie zawinięty w moją najlepszą je-dwabną francuską bieliznę.Nigdy się nie dowiesz.Chciałabym Cię ucałować, kochanie.Kocham Cię bardzo.Mama.- Odejdz! Idi! Natychmiast odejdz, dziewczyno!- Niet.*- Nie.Odpowiedz brzmi nie".Ile razy mam powtarzać?RLT- Aleksy, proszę cię raz jeszcze.Jako twoja siostra.- To nie fair, Lidio.- A od kiedy życie jest fair?Spacerowali po parku Wiktorii, pochylając głowy przed silnym wia-trem, który dotarł tu w nocy gdzieś znad stepów Syberii i, zawodząc,targał gałęziami drzew.Jeszcze nie padał śnieg, ale Lidia już go czuła.Mieli cały park dla siebie.- To zbyt wiele.- Nie, Aleksy, wcale nie.To tylko szok.Ale musisz szanować swojąmatkę, że wyznała prawdę, choć przyniosło jej to tyle bólu.- Bólu?- Dobrze, zapomnijmy o bólu.Dla niej to było tak, jakby musiałazjeść drut kolczasty.Ale to zrobiła.Jest odważna.- Duński bękart, oto kim jestem.Niezakonnyj syn.- Wydłużył krok izszedł ze ścieżki, ignorując napisy NIE DEPTA TRAWNIK�W.Zmierzał w kierunku fontanny.Lidia dała mu czas.Jego duma legła w gruzach, a Chang An Louświadomił jej, jak ważna jest ona dla mężczyzny.Szła powoli żwi-rowaną krętą ścieżką w kierunku pięknego stawu z karpiami koi i fon-tanny ze smokiem.Dziś woda była zupełnie spokojna, na brzegach za-czął się już formować lód.Aleksy, ubrany w czarny płaszcz, stał opartyo niskie ogrodzenie, patrząc na srebrne i złote stworzenia przemykającepod wodą jak duchy.Stał tak nieruchomo, że sam wyglądał jak po-mnik [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki