Buxbaum Julie Przeciwieństwo miłoci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Posłusznie, a nawet z szacunkiem odpowiada na moje pytania.Grube okulary w plastikowej brązowej oprawce opadają mu na nos, przykrótkie rękawy sportowego płasz-cza odsłaniają nadgarstki.Zwraca się do mnie: proszę pani", często kiwa głową, jakby chciał pokazać,jaki jest chętny do współpracy.Zerkam w notatki i próbuję się skupić.Zadaję głupie pytania, bo w głowie układam sobie streszcze-nie wniosku dla sądu.Carl chce, żebym przygotowała typową mowę oskarżycielską.Moim celem jest do-wieść, że nowotwór pani Jones spowodował tuzin innych przyczyn, a nie zanieczyszczenie rzeki przez Sy-nergon.- Ile ważyła pana żona, panie Jones?- Sto czterdzieści kilogramów.- Czy lekarz mówił, że powinna schudnąć?- Sprzeciw.Nie ma to związku ze sprawą.- Proszę odpowiedzieć, panie Jones.- Tak.- Czy schudła?- Nie.- Czy chodziła na aerobik?- Nie.- Czy ćwiczyła w domu?- Nie.Mówiła, że żyje się tylko raz.Szkoda tracić czas na ćwiczenia.- Paliła papierosy?- Tak, ale rzuciła, jak Sue Ann schowała jej papierosy.- Jak długo paliła?- Piętnaście lat.- Jak wyglądało państwa typowe śniadanie, kiedy żona żyła?- Bekon i jajka.Czasem kiełbaski.- Czy to prawda, że Caddo Valley słynie ze smażonych batonów Mars?- Tak, proszę pani.Musi pani spróbować, kiedy jest pani tutaj.- Dziękuję panu.Spróbuję.Czy mieszka pan niedaleko fabryki silników napędowych FarmTech?- Tak.- Czy może pan powiedzieć, jak daleko?- Niedaleko.Około czterystu metrów.- Czy właścicielem tej fabryki jest Synergon?RLT- Nie, proszę pani.Nie sądzę.Wstyd się przyznać, ale idzie mi jak po maśle.Jestem w tym dobra.Przypieram pana Jonesa do mu-ru i uzyskuję korzystne dla nas odpowiedzi.Chyba spisuję się jak należy, bo Carl pozwala mi kontynu-ować przedstawienie.Odczuwam satysfakcję.Mój autorytet ucierpiał po takim nagłym porannym zlekce-ważeniu przez pracownika hotelu.Mówię sobie, że młoda dama" nie oszczędza setek milionów dolarówich klientów.- Panie Jones, proszę mi powiedzieć, czy w rodzinie pańskiej żony ktoś chorował na nowotwór.- Sprzeciw, nie ma związku ze sprawą.- Może pan odpowiedzieć, panie Jones.- Tak, proszę pani.Oboje rodzice żony mieli nowotwór.Zmarli w ciągu dwóch lat.Strzał w dziesiątkę.Czuję prawdziwą dumę, aż do chwili, kiedy przechwytuję spojrzenie pana Jone-sa.Po prostu patrzy na mnie.Smutny i jakby zmieszany.- Podobało mi się, kiedy zmusiłaś skurwysyna, żeby powiedział o nowotworach w rodzinie.Zwiet-ny argument! Te skłonności są dziedziczne - mówi Carl.Tryska energią jak dwunastoletni chłopiec.Jestożywiony, jakby przed chwilą obejrzał swój ulubiony film akcji.- Dobre zagranie, szybko zmieniałaś te-mat, tak że nie zdążył powiedzieć, że pili wodę skażoną przez Synergon.Znakomicie, Pratt.Znakomicie.Ponownie jesteśmy tylko we dwoje, siedzimy przy obiedzie w restauracji Cracker Barrel, kilka ki-lometrów autostradą od naszego hotelu.Carl nadal ma maskę na twarzy, rozsiewa aurę uroku i szczerości.Udaje przesadnie uprzejmego, sypiąc interesującymi historiami z wojny, jakby chciał się pochwalić swoimrodowodem.Przynajmniej dwa razy rzucał Princeton, potem przeniósł się do Cambridge, by wreszcie stu-diować prawo na Harvardzie.Fałszywie narzeka, ile to pracy musiał wykonać dla kuratora Muzeum SztukiWspółczesnej.Jestem ciekawa, czy w jego przekonaniu eksponowanie bogactwa i władzy czyni go woczach kobiet bardziej atrakcyjnym.Carl nie jest brzydki, choć pewnie wolałby, gdyby oczy miał troszkę bliżej nosa.W przeciwieństwiedo facetów w biurze jego siwe włosy są schludnie czyste i przystrzyżone na krótko.Głębokie zmarszczkinie postarzają go, raczej nadają mu coś charakterystycznego.Wiem, że nigdy nie wyjeżdża na urlop, nierusza się z Nowego Jorku, a opalenizna jest efektem solarium albo kosmetyków.Ubiera się tak, żeby prze-zwyciężyć prawo grawitacji - dwa tłuste męskie cycki i szeroki, płaski tyłek są wtłoczone w dopasowany,prążkowany garnitur od Armaniego, a koszule szyte na zamówienie w Azji.Tutaj wygląda śmiesznie z tymi jasnoniebieskimi spinkami do mankietów wpiętymi w rękawy ko-szuli z wyhaftowanym monogramem.Je nabzdyczoną sałatkę na plastikowym talerzu, popija darmowąwodą mineralną i spoziera na rodziny w T-shirtach i dżinsach, posilające się smażoną wieprzową polędwi-cą.Zamawiam hamburgera i ziemniaki pur�e z podwójną porcją czosnku.Podobno Carl molestuje kobiety w biurze i jest często widywany na obiadach z modelkami naManhattanie (chowa wtedy obrączkę do kieszeni).Nie rozumiem, co one w nim widzą, w tym jego okru-cieństwie.Widocznie są kobiety, dla których bogactwo stanowi o atrakcyjności mężczyzny, ale opróczRLTCarisse nie znam nikogo myślącego podobnie.Wszystkie kobiety, jakie znam, szukają Lloyda Dobiera, anie Gordona Gekko.Gdy kończymy obiad, Carl proponuje, że podzieli się ze mną swoim czekoladowym ciastkiem.Odmawiam.Jedzenie łyżeczką ciastka z jednego talerzyka jest dla mnie zbyt intymne i wygląda zbyt rand-kowo.W drodze powrotnej pytam o piżamę w miejscowym sklepie.Mają tysiące różnego typów karmni-ków, ale ani jednej koszulki lub szortów na sprzedaż.Nie wiem, co zrobię, gdy nadejdzie wieczór.Zabra-łam z domu tylko kostium i bieliznę.Podczas jazdy do hotelu czuję, że w otaczającej nas nocnej ciszy robię się coraz bardziej nerwowa.Mam nadzieję, że po mojej dzisiejszej reakcji na zamieszkanie w jednym pokoju Carl zrozumiał, choćpewnie nie może w to uwierzyć, że nie chcę uprawiać z nim seksu.Czy mógłby? Jest dwa razy starszy odemnie, ma żonę i jest moim szefem.Może Bob przyniósł łóżko polowe dla mnie? Nie wyobrażam sobie,żeby Carl spał na podłodze albo że ja miałabym się położyć na zakurzonym dywanie w hotelu HamptonInn.Przed wejściem do holu cała się trzęsę.Zastanawiam się, czy wyznanie, iż mam opryszczkę na ge-nitaliach, nie zniechęciłoby go, ale nie umiem powiedzieć tego tak mimochodem i sądzę, że nie byłoby zamądre rozgłaszanie takiej plotki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki