[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mimo, że z bliska widział nazizm, zawsze bardziej obawiał się komunizmu.Kardynał Pacelli został papieżem 2-go marca 1939 roku.Miał wtedy sześćdziesiąt trzy lata.Chłodny, z rezerwą, bez wyrazu - chyba że pozdrawiał wiwatujący tłum, miał brązowe, słabeoczy i orli profil.Gdy Mussolini zaczął wywierać presję na żydowską społeczność Pius nabrał zwyczajuzachowywania milczenia.4-go czerwca 1940 roku Włochy przyłączyły się do wojny postronie Hitlera.Do końca 1941 roku trzy czwarte włoskich %7łydów straciło życie.Takwyglądała scena dla encykliki, którą wielu, łącznie z Katolikami, uważa za najbardziejhaniebną ze wszystkich encyklik papieskich, bez porównania bardziej przerażającą niż Cumnimis absurdum.Pawła IV.Była nią ta, która nigdy nie została napisana.We Włoszech i w Rzeszy %7łydzi byli prześladowani i - w wielu znanych przypadkach -mordowani.Ze strony Watykanu nie padło ani jedno wyrazne słowo potępienia.Wielutwierdzi, że owo milczenie było gorsze od jakiejkolwiek herezji.Zwykle tak skore dopoprawiania i potępiania najmniejszego odchylenia od wiary, każdej pomyłki co do,powiedzmy, moralności seksualnej, teraz usta Rzymu były zamknięte, a jak się pózniejokazało, trwale zapieczętowane.Na długo przed końcem 1942 roku powszechnie było wiadomo o masowej eksterminacji%7łydów.Pierwszego lipca rozgłośnia BBC w audycji francuskojęzycznej donosiła o masakrze700 000 Polskich %7łydów.Tydzień pózniej Kardynał Westminteru Himsley, powtórzył tedoniesienia dodając: Ta niewinna krew woła o pomstę do nieba.Tego lata rząd Vichy weFrancji wykazał chęć deportowania żydowskich dzieci, nawet zanim Naziści w StrefieOkupowanej byli gotowi na ich przyjęcie.Od 21 lipca do 9 września lekarze pediatrzy policzyli 5 500 dzieci, które przejechały przezDrancy w drodze na śmierć.Ponad tysiąc z nich nie miało jeszcze sześciu lat.Ich rodzicezostali już wcześniej zamordowani.Dzieciom przydzielono żydowskich strażników, abyukryć fakt, że są sierotami.George Wellers, prawnik z Paryża był jednym z dozorców.Wswojej książce Drancy opisał obóz pośredni pod Paryżem.Dzieci w jego kontyngencie, zktórych sześć nie miało jeszcze dwóch lat, były jak przerażone stado owiec.Opis ichpołożenia tkwi w pamięci.Małe dzieci, nie znające swego własnego nazwiska, na schodachoczekujące jakiegoś dorosłego, który zabrałby je do toalety.Chore na biegunkę leżały wewłasnych odchodach, po nocach nieprzerwanie płacząc.17-go sierpnia 530 dzieci z kilkoma dorosłymi opiekunami zostało załadowanych dobydlęcych wagonów i zamkniętych.Upał i odór były nie do zniesienia.Dwa dni pózniejdojechały do Oświęcimia, a przed wieczorem - były martwe.Zaraz po tym pewien lekarz SSw obozie zanotował w swym dzienniku: W porównaniu z tym, co widziałem, Piekło Dantegowydaje się quasi komedią.Piekło Hitlera miało pochłonąć milion dzieci.5-go sierpnianuncjusz papieski w Paryżu: Valerio Valeri złożył raport Kardynałowi Sekretarzowi Stanu wRzymie o tym, że dzieci wywożone z Francji kierowane są do Polski, a nie do Niemiec.Siedem tygodni pózniej amerykański ambasador Myron C.Taylor przesłał szczegóły omasowej eksterminacji polskich i zachodnioeuropejskich %7łydów w Polsce do tego samegoSekretarza Stanu, Kardynała Magliare.Francuscy dostojnicy zrobili coś, co określone zostało jako milczący protest przeciwkodziałaniu rządu zdrajcy.Laval potrafił powiedzieć Suhardowi, Kardynałowi Paryża, aby tentrzymał się z dala od polityki i zachował milczenie tak, jak to czynił jego Zwiątobliwość.Pokolejnych aresztowaniach Suhard rzeczywiście zachował milczenie, lecz w styczniu 1943roku udał się do Rzymu na audiencję u Piusa XII.Zabrał ze sobą dobre wieści o finansowymwsparciu Peteina dla Kościoła.Podczas ich rozmowy nie padło ani jedno słowo o %7łydach.Powszechnie znana była wieść o masowej eksterminacji %7łydów.Miesiąc przed wyprawąSuharda do Rzymu, 5-go grudnia 1942 roku Arcybiskup Canterbury napisał dla The Timesswój komentarz do raportu opublikowanego poprzedniego dnia.Jego Miłość napisał: Tookropność, której wyobraznia nie jest w stanie objąć.W imieniu własnym oraz kościołaAnglii i Wolnych Kościołów wyraził nasze palące oburzenie na te nieludzkie czyny, dlaktórych świadectwa wieków barbarzyńskich mogą być wątpliwą paralelą.Na całym świeciebył tylko jeden człowiek, którego opinii Hitler się obawiał, gdyż znaczna część jego żołnierzybyła katolickiego wyznania.Lecz ten człowiek nie przemówił
[ Pobierz całość w formacie PDF ]