[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Poza tym podkreśla się, że leczenie grupy chorych jest bardziej ekonomiczne od indywidualnego, co jest sprawą szcze-- gólnie ważną tam, gdzie liczba osób, które mogą prowadzić psychoterapię, jest ograniczona.Psychoterapię grupową stosuje się zwykle tylko jako element taktyki psychoterapeutycznej, łącząc ją w rozmaity sposób z terapią indywidualną - zależnie od typu pacjenta, od jego aktualnego stanu itd.Do ogólnej taktyki terapeutycznej włączone są również terapia pracą, terapia rozrywkowa itd.Rozdział VIPROBLEMY MODELU ZAWODOWEGO PSYCHOLOGA KLINICZNEGOMówiąc o modelu zawodowym takiej czy innej specjalności, mamy na myśli zagadnienia związane ze swoistymi właściwościami danego zawodu.Można wymienić trzy główne grupy takich właściwości, nie przesądzając zresztą sprawy, czy wyczerpują one całokształt problematyki modelu zawodowego, a mianowicie: l) kwalifikacje zawodowe, 2) swoisty charakter praktyki zawodowej i współpracy z innymi specjalistami oraz 3) normy etyczne właściwe dla danego zawodu.Prawdopodobnie model psychologa klinicznego ma szereg cech wspólnych z modelami innych specjalności psychologicznych, np.psychologa szkolnego czy przemysłowego.Sprawy te nie są jeszcze ustalone.Należy pamiętać, że zawód psychologa pojawił się stosunkowo niedawno, w Polsce dopiero w ostatnich latach został zamieszczony w oficjalnym spisie zawodów.Zawodowe problemy psychologów są omawiane na dorocznych zjazdach Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, Komitet Psychologii Stosowanej przy Zarządzie Głównym PTP pracuje od kilku lat nad projektem ustawy o zawodzie psychologa, wyłoniona też została komisja dla opracowania kodeksu etycznego dostosowanego do wymagań zawodu psychologa.W tym miejscu-zgodnie z zakresem tego tematu-ograniczymy się do omówienia tylko kilku wymienionych wyżej zagadnień zawodowych związanych z praktyką psychologów klinicznych.l.Kwalifikacje psychologa klinicznegoKwalifikacje psychologa klinicznego obejmują, podobnie jak w innych specjalnościach, dwa elementy podstawowe, t j.a) fachowe przygotowanie teoretyczne i metodologiczne oraz b) praktykę zawodową.Do tego trzeba jednak dodać, jak się zdaje, jeszcze trzecią grupę cech, które aktualnie okazują się w psychologii klinicznej nie mniej ważne od poprzednich, mianowicie c) pewne walory osobowościowe.137a.Wykształcenie teoretyczno-metodologiczneMówiąc o fachowym przygotowaniu, jakie psycholog kliniczny powinien zdobyć na studiach, nie będę analizować obecnych programów uniwersyteckich, które zresztą stale, co pewien czas są zmieniane i uzupełniane, a podkreślę tylko te elementy wykształcenia, które wydają się najistotniejsze.Na pierwszym miejscu należy tu wymienić gruntowną wiedzę z zakresu psychologii ogólnej łącznie z psychologią osobowości.Psychologia ogólna dostarcza wiadomości o procesach regulacji zachowania, o spostrzeganiu, myśleniu, uczeniu się, dążeniach i emocjach i o czynnikach, od których zależy ich przebieg; znajomość ich umożliwia dopiero psychologiczną analizę działań, ich wyjaśnienie i wpływanie na nie przez manipulowanie określonymi sytuacjami zewnętrznymi.Znajomość psychologii ogólnej jest dla psychologa klinicznego równie ważna, jak np.znajomość fizyki dla inżyniera konstruktora.Psychologia osobowości informuje o trwałych czynnikach wewnętrznych, od których zależy typowy dla człowieka i różniący go od innych "styl zachowania".Psychologia współczesna nie dopracowała się jeszcze jednolitej teorii tych czynników, istnieje jednak szereg koncepcji, które pozwalają charakteryzować je w terminach danej teorii i znajomość tych teorii jest konieczna wówczas, gdy mamy opisać osobowość i postawić diagnozę jej zaburzeń.I wreszcie, wiadomości z zakresu psychologii rozwojowo-wychowawczej są potrzebne zarówno dla psychologa, który zajmuje się dziećmi i młodzieżą, jak i dla każdego psychologa klinicznego, gdy chce w świetle życiorysu wyjaśnić występujące u badanego defekty i wypaczenia osobowości błędnymi wpływami środowiskowymi czy też nieprawidłowym rozwojem biologicznym.Wiadomości z teorii psychologii nie mogą być jednak martwym, werbalnym kapitałem wiedzy, ale doświadczeniem "życiowym", które psycholog umie stosować do analizy faktów.W toku studiów mają to zapewnić ćwiczenia z psychologii ogólnej, rozwojowej i z psychologii osobowości.Zadaniem ich jest ponadto dać przyszłemu psychologowi praktyczną umiejętność w posługiwaniu się konkretnymi metodami badawczymi, zarówno tymi, które służą do badania poszczególnych procesów-spostrzegania, uczenia się, myślenia itd
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
