Michael Hjorth & Hans Rosenfeldt Uczeń

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Gdybyś nie był takim cholernym dupkiem, pewnie bym cinawet współczuła. Dzięki. Spojrzał na nią z wdzięcznością.Zauważył, żejeszcze bardziej się wkurzyła.To było niesamowite uczucie być takblisko niej i jako jedyna osoba zdawać sobie sprawę z prawdziwegoobrazu sytuacji.Tak dużo chciał o niej wiedzieć.O czym marzyła? O czymmyślała, kiedy rankiem siedziała przy śniadaniu? Z czego takzaśmiewała się razem z mężczyzną, którego uważała za swojego ojca?Czy jemu kiedykolwiek uda się choć w części tak dobrze ją poznać?Spotykać się z nią w inny sposób, niż nieustannie mierząc się z jejoporem. Przestań powiedziała nagle i ze złością spojrzała w jegobadawcze oczy. Z czym? Nie gap się tak na mnie. Ale jak? Właśnie tak.Jak teraz.Nawet nie chcę wiedzieć, co ty tamsobie myślisz. Nigdy byś na to nie wpadła.Vanja znów spojrzała na niego, niemal z obrzydzeniem. Przestań się gapić, do cholery!Sebastian przeniósł wzrok naprzód.Nieświadomie ona naglezbliżyła się do prawdy, bezwiednie niemal jej dotknęła, niechcący.Zapragnął jakoś przedłużyć to zetknięcie z niemożliwym.Sama myśljuż była trudna, słowa jeszcze trudniejsze. Gdybyśmy ty i ja spotkali się na inny. Przerwał.Zacząłjeszcze raz. W innym punkcie życia.Chodzi mi o to, że.Bo wiesz,wszystko ma swoją przy.Przerwała mu w środku zdania. Sebastianie? Tak? Zamknij się.Umilkł.Vanja dodała gazu.Do końca jazdy nic już nie mówili.Dom na Toll�ns v�g 19 należał do tych zadbanych, uroczychwilli na jednym z osiedli willowych pod Sztokholmem.W ogródwłożono więcej troski i miłości niż przeciętnie, pomyślał Sebastian,poza tym dom niczym się nie wyróżniał.Tylko jarzący się żółto szyld MIEJSCE ZBRODNI.WSTP WZBRONIONY na drzwiachwejściowych świadczył o tragedii.Vanja znajdowała się kilka metrów przed nim, weszła na schodyi włożyła klucz do zamka.Sebastian wcale się tak nie śpieszył,zatrzymał się na starannie przystrzyżonym trawniku i przyglądał siędomowi.Parter i piętro.Czerwona dachówka.Otynkowany na żółto,białe ramy okien.Ozdobne firanki i rośliny w białych doniczkach naparapetach.Tutaj jeszcze kilka dni temu mieszkała para, która miałaswoje marzenia i tęsknoty Może nie chcieli się wyróżniać.Ale na pewno chcieli żyć.Vanja otworzyła drzwi i spojrzała na Sebastiana. Idziesz? Oczywiście. Sebastian dogonił ją i razem weszli do środka.W domu było duszno, w zastałym powietrzu unosiła sięmetaliczna, słodkawa woń.Musiała dużo krwawić, pomyślałSebastian, jeśli zapach tak długo się utrzymuje. Gdzie jest sypialnia? Została zamordowana na piętrze.Czego my tu szukamy? Najpierw chcę zobaczyć sypialnię.Vanja skinęła głową z irytacją i poszła przodem. Chodz.Wchodzili po schodach, delikatnie stawiając stopy.Zawsze takbyło.Zmierć miała zdolność tłumienia dzwięków i spowalnianiaruchów.Dotarli do sypialni i stanęli w progu.Pokój miał ładne żółtetapety z wytłaczanym wzorem.Zasłony były zasunięte, pościel zdjęta,ale wielka ciemna plama, która rozpościerała się na materacumałżeńskiego łóżka, mówiła wszystko.Sebastian ostrożnie wszedł dośrodka i rozejrzał się. To co takiego przegapiliśmy? W głosie Vanji było słychaćzniecierpliwienie. Małe pomieszczenie, schowek albo komórkę odpowiedziałSebastian i ukucnął przy łóżku.Vanja posłała mu znużone spojrzenie i wskazała białe,przesuwane drzwi po drugiej stronie łóżka. Tam masz szafy.Sebastian pokręcił głową, nawet nie patrząc w tamtym kierunku. To musi się zamykać od zewnątrz na klucz.Nadal kucał przy łóżku i rozglądał się po pomieszczeniu.Nanocnym stoliku leżało kilka książek, za nimi stało czarno-białe zdjęciew srebrnej ramce przedstawiające uśmiechniętą parę.Na szklezaschnięta krew.Kobieta i mężczyzna.Katharina i RichardGranlundowie.Rozpoznał jej twarz z tablicy w pokoju w komendziepolicji.Sebastian ostrożnie wziął zdjęcie do ręki.Oboje stali gdzieś na plaży i wyglądali na szczęśliwych.Kobietaobejmowała mężczyznę, który patrzył prosto w obiektyw.W tlemogła być Gotlandia, może Olandia.Jakaś kamienista plaża.Lato,wcale nie tak dawno temu.A może wieki temu, tak musiał się czućpogrążony w żałobie mąż.Sebastian odstawił zdjęcie na miejsce.Błysk myśli.Słaby.Przelotny.Sebastian znów wyciągnął rękę po zdjęcie. I co ma tam być, w tej komórce?Vanja wyraznie miała dość.Sebastian zostawił zdjęcie, wstał ispojrzał jej w oczy. Jedzenie.Vanja zeszła na dół, podczas gdy Sebastian metodycznie badałpiętro.Znajdowały się tam jeszcze trzy pokoje.Jeden musiał być ichwspólnym biurem z kopiarką i drukarką.Sebastian domyślił się, żeBilly musiał zabrać komputer.Na jednej ze ścian półki książek zrówno ustawionymi grzbietami, zawierające wszystko, od TomaClancy ego po książki kucharskie.Sebastian nie znalazł tego, czegoszukał, więc wrócił do niewielkiego salonu.Zajrzał przelotnie do świeżo wyremontowanej łazienki.Biała,czysta, cała w kafelkach.Stały tam wanna z funkcją hydromasażu ikabina prysznicowa.Pomieszczenie było tak obszerne, jak to było wmodzie u nowoczesnych małżeństw.Ale tam również nie znalazł tego,czego szukał [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki