Marshall Paula Dynastia Dilhorne'ow 02 Niezwykłe podobieństwo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zaprowadzę cię do niego.Gdy otworzyła przed nim drzwi gabinetu, zobaczył Victorastojącego przy oknie, tyłem do nich.Odwrócił się na odgłos kro�ków Alana.Twarz miał pożółkłą, ale był ogolony i starannieubrany.- Złoty Chłopak wrócił - odezwał się drwiąco.- Czyu Waldheima rozesłali przed tobą czerwony dywan?Alan zachował niezmącony spokój.- Jakbyś zgadł.Wcześnie wieczorem jadłem obiad z Seba�stianem Waldheimem, a rano piłem sherry z Lionelem Ro�tschildem.- Nie dobijaj mnie, Alanie - powiedział Victor ze złością.- Jestem podobno twoim kuzynem.- Nie dobijam cię - odrzekł równie zły Alan.- Powiedzia�łem ci prawdę.Sebastian Waldheim i ja doszliśmy do porozu�mienia w sprawie twoich długów.Nie pójdziesz do więzieniaw Marshalsea, ale musisz spełnić pewne warunki.Victor patrzył na niego w osłupieniu.- Widziałeś się z Sebastianem Waldheimem? Nikomu nieudało się jeszcze z nim rozmawiać.Jak, na litość boską, tegodokonałeś?- Bóg nie ma z tym nic wspólnego - zauważył Alan.- Za�warliśmy z Sebastianem Waldheimem korzystną dla nas obuugodę.Wiele jednak zależy od ciebie, a warunki mogą ci się niespodobać.Victor usiadł powoli i zapytał:- Jakie warunki? Do czego ty chcesz mnie zmusić? W czymtkwi pułapka?- Przekonałem Sebastiana Waldheima, pokazując muczek na sumę dwóch i pół tysiąca funtów, które poszły na po-czet twoich długów.Potem ustaliliśmy, że masz spłacić długz mniejszym procentem w ciągu pół roku, a nie kwartału.Tak więc perspektywa więzienia za długi oddala się odciebie.Victor był wstrząśnięty.- Wiesz dobrze, że ja już nic nie mam.Jak miałbym to spła�cić? Jakim sposobem mógłbym zwrócić pieniądze twojemubankowi?- Przyznaję, że to nie będzie łatwe.Chętnie jednakże zatrud�nię cię w biurze firmy Dilhorne i Synowie" jako młodszegokancelistę, podlegającego Phippsowi.Otrzymasz pensję, nie�zbyt wielką, ale jeśli zmienisz tryb życia, przestaniesz graćw karty i pić, to wystarczy tobie i moim kuzynkom na skromneżycie.Z tej pensji Phipps będzie płacił Waldheimowi twoje pro�centy przez sześć miesięcy, dopóki nie staniesz na nogi.Jestemgotowy podpisać z tobą taką umowę.Myślę, że moja matka uz�nałaby, że to uczciwy podział majątku, wziąwszy pod uwagę,że sir John ostrzegał cię przed życiem ponad stan, a gdy to niepomogło, wydziedziczył cię.- Zostać jednym z twoich kancelistów! Jestem dżentelme�nem! Wolę raczej umrzeć!- Jak chcesz - powiedział obojętnie Alan.- Jeśli jednak nieprzyjmiesz mojej propozycji, prędzej czy pózniej skończyszw Marshalsea.A co do dżentelmena, to wydaje mi się, że pra�wdziwy dżentelmen nie dopuściłby do tego, żeby najbliższe mukobiety głodowały.Mój ojciec nie jest może dżentelmenem, zato mój dżentelmeński dziadek Fred zostawił moją matkę zupeł�nie bez środków do życia.Masz prawo wyboru.- Pracować dla ciebie!- Nie obawiaj się.Nie będziesz mnie często widywał.Niezapominaj, że masz pracować jako młodszy kancelista dla firmy Dilhorne i Synowie".- Na to samo wychodzi.- Postąpisz, jak zechcesz - powtórzył obojętnym tonemAlan.- Ja nic więcej zrobić nie mogę.Możesz zgnić w Mar�shalsea lub pracować w City.Wybór należy do ciebie.Odwrócił się i ruszył do wyjścia, ale zanim doszedł do drzwi,Victor odezwał się ponownie:- Alanie, zaczekaj! - Głos miał zmieniony, a kiedy napotkałwzrok Alana, odwrócił spojrzenie.Przeszedł przez cały pokóji dotknął jego ramienia.- Jestem podły - mówił z trudemi niewyraznie - i niewdzięczny.Poświęciłeś na to cały dzieńi nie usłyszałeś ode mnie słowa podzięki.Nie musiałeś przecieżtego wszystkiego robić.Sir John zostawił majątek twojej matcei zdaniem prawników uczynił słusznie i sprawiedliwie.- Ciebie jednak potraktował okrutnie - powiedział poważ�nie Alan.- Innym ludziom łatwiej się żyje - odrzekł Victor i nie mo�gąc powstrzymać się, dodał: - Jak tobie na przykład.- Mnie? Znowu się mylisz.Czy stałeś kiedykolwiek przymaszcie podczas tajfunu na Morzu Chińskim? Czy dzwigałeściężary co dzień, przez dziesięć godzin na nabrzeżu w Sydney?Powiedziałbym raczej, że ty miałeś łatwe życie i dlatego maszdziś takie problemy, jak zresztą wy wszyscy.Victor spojrzał na niego uważnie.- To stąd te twoje bary - powiedział z mimowolnym uzna�niem.- Nic dziwnego, że nie całkiem jesteś podobny do Neda.Spróbuję pójść w twoje ślady.Nie mogę nic więcej dodać, bojęsię dawać obietnice, których bym potem nie dotrzymał.Umowastoi.Chyba na tym możemy na razie poprzestać?- Oczywiście - odpowiedział Alan.- Ufam, że jutro ranoudasz się najpierw do Waldheima, a potem zaraz zameldujeszsię Phippsowi.- Jutro? - powtórzył pobladły Victor.- Tak szybko?- A który dzień będzie lepszy? - zapytał wesoło Alan.-Włóż coś ciemnego.Nie byłoby dobrze urazić od razu pierwsze�go dnia pozostałych kancelistów.Kto wie, może polubisz pra�cować? - Wyciągnął z kieszonki zegarek.- To wszystko.Niezawiedz Clary i Caroline, ich los zależy od ciebie.Muszę jużiść.Jeśli będziesz miał jakieś wątpliwości, możesz skontakto�wać się ze mną za pośrednictwem Phippsa.Gdy otwierał drzwi, Victor powiedział cicho:- Będę się bardzo starał, kuzynie Alanie, ale nie będzie todla mnie łatwe.- Zdaję sobie sprawę, lecz pamiętaj, że wielu ludziom by�wało znacznie trudniej i jakoś sobie poradzili.Miał ochotę dodać: Jak na przykład mój ojciec", ale doszedłdo wniosku, że Victor ma na dziś dość i że Gurney pewnie sięjuż niecierpliwi.Poza tym czekali na niego Gresham i reszta towarzystwa.ROZDZIAA SI�DMY- Co wam tak wesoło? - Ned właśnie wrócił do domu i za�stał wszystkich domowników zajętych ożywioną rozmowąw salonie, jak zawsze dokładnie wysprzątanym.Alan przybył zaraz po lunchu - miał stałe zaproszenie odciotecznej babki Eleanor, by odwiedzał je, kiedy tylko zechce -i zaproponował wycieczkę do Ogrodu Zoologicznego w Re-gent's Park.Charles, który od dawna marzył, żeby zobaczyć no�sorożce i hipopotamy, z entuzjazmem opowiadał o nich Alano�wi, zachwycony czekającą go wyprawą.Pojechali więc wszyscy razem: Eleanor, Charles, jego wycho�wawca Dudley i Alan, który zainicjował tę wycieczkę przede wszy�stkim po to, żeby pobyć dłużej z Eleanor, i to w mniej oficjalnejatmosferze, a także, by zaspokoić ciekawość swoją i chłopca [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki