Kodeks 632 Rodriques Dos Santos Jose R

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Niech pan nie zwraca uwagi na nieporządek poprosiła go-spodyni, przeciskając się pomiędzy rozrzuconymi po pokoju tomi-skami. Jeszcze nie miałam czasu ani nastroju, by zabrać się doposprzątania gabinetu męża.Madalena Toscano otworzyła pierwszą szufladę i pospiesznie jąprzejrzała, zajrzała do kolejnej i po krótkiej analizie też ją zamknęła.Po przeszukaniu szafy w końcu wydała z siebie okrzyk zadowolenia.Wyciągnęła z niej beżowy karton z nadrukiem japońskiego produ-centa sprzętu AGD.Wewnątrz, na wierzchu dużego zbioru dokumen-tów, leżała zielona teczka z odręcznym napisem Colom na okładce. Jest powiedziała kobieta, wskazując na pudło. To tu Mar-tinho przechowywał wszystko, co sukcesywnie zbierał.Tom�s podniósł karton jak cenny skarb.Był ciężki.Zaniósł go dowolnego kąta w pokoju i usiadł po turecku na podłodze, pochylającsię nad papierami.181 Czy mogłaby pani zapalić światło? poprosił.Madalena nacisnęła włącznik i gabinet rozświetliła nieco słaba ża-rówka.Profesor zatopił się w papierach, tracąc poczucie czasu i prze-strzeni.Głuchy na komentarze pani domu zapomniał, gdzie jest.Przeniesiony do odległej rzeczywistości zagubił się w świecie należą-cym tylko do niego i profesora Toscano.Kserokopie i notatki latałymu przed oczami.Te, które uznał za ważne, odkładał na prawą stro-nę.Po lewej natomiast znalazł miejsce dla tych, które nie wydawałymu się najbardziej istotne.Rozpoznał odbitki z Historia de los ReysCatólicos Bern�ldeza, Historia General y Natural de las IndiasOviedy, Psalterium Giustinianiego, Historia del Almirante ojcaHernanda Colóna, z dokumentów autorstwa Muratoriego: Minuta deMayorazgo, Raccolta, Anotaciones i Documento Asseretto.Znajdo-wały się tam również kopie listu Toscanelliego i inna korespondencjapodpisana przez samego Coloma.Do kompletu brakowało tylko dzie-ła Paesi nuovamenti retrouvati Francesca da Montalbodda.Tom�swiedział jednak, że tę pozycję Toscano znalazł w Rio de Janeiro.Kiedy wrócił do rzeczywistości, miasto okrywała już ciemna za-słona nocy.Zorientował się, że zapomniał o obiedzie.Był w gabineciesam.Siedział na podłodze, a wokół niego leżały rozrzucone doku-menty.Uporządkował je w kartonie i podniósł się.Skurczone i obola-łe mięśnie dały o sobie znać ledwie mógł się poruszać.Przeszedłprzez korytarz do salonu, niemal kuśtykając.Madalena drzemała nakanapie.Obok niej leżała książka o sztuce renesansu.Tom�s od-kaszlnął, próbując ją obudzić. Droga pani wyszeptał. Droga pani.Otworzyła oczy. Przepraszam wymamrotała wybita ze snu. Na chwilęzmrużyłam oko. Bardzo dobrze pani zrobiła. Znalazł pan to, czego szukał? Tak. Biedaczek, z pewnością jest pan zmęczony.Próbowałam poczę-stować pana obiadem, ale nawet mnie pan nie usłyszał.Wyglądałpan jak zahipnotyzowany w środku całego tego bałaganu.182 Przepraszam, nie zauważyłem pani obecności.Wie pani, kiedypogrążam się w pracy, nie dostrzegam tego, co dzieje się wokół mnie.Mógłby nastąpić koniec świata, nic mnie nie rusza, nic do mnie niedociera. Mój mąż był dokładnie taki sam, niech się pan nie przejmuje.Kiedy zajmował się swoimi sprawami, wydawało się, że był nieobec-ny. Gestem zaprosiła go do kuchni. Ale zrobiłam panu pysznykotlet. Och, dziękuję.Nie trzeba było się kłopotać. To żaden kłopot.Ma pan ochotę? Jeszcze na pana czeka. Nie, nie, dziękuję.Miałbym do pani tylko jedną prośbę. Proszę mówić. Czy mogę zabrać z sobą karton z dokumentami, by je sksero-wać? Jutro obowiązkowo je oddam. Chce pan wziąć to pudło? zapytała z niechęcią. Och, samanie wiem.Noronha włożył rękę do kieszeni i wyciągnął z niej portfel.Otwo-rzył go i wyjął dwa dokumenty, które pokazał Madalenie. Proszę wziąć mój dowód osobisty i kartę kredytową.Zostawięje jako gwarancję, że jutro wszystko pani odniosę.Kobieta wzięła dokumenty i przyjrzała się im uważnie.Spojrzałamu w oczy i w końcu się zdecydowała. Dobrze powiedziała, chowając je do kieszeni szlafroka. Alejutro koniecznie proszę mi wszystko zwrócić. Może pani być spokojna zapewnił Tom�s, kierując się z po-wrotem do gabinetu.Kiedy był już w połowie korytarza, usłyszał za sobą słaby głos Ma-daleny, dostatecznie jednak słyszalny. Czy chce pan zobaczyć także to, co jest w sejfie?Zatrzymał się i spojrzał do tyłu. Słucham? Czy chce pan także to, co jest w sejfie?Profesor wrócił do pokoju i stanął w drzwiach. Nie rozumiem. Martinho przechowywał również dokumenty w sejfie.Czychciałby pan je zobaczyć?183 Czy są to dokumenty dotyczące badań? Tak. Oczywiście, że chcę potwierdził zaintrygowany. Co to zapapiery?Starsza pani poprowadziła go do następnego pokoju [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki