Hasek Jarosław Przygody dobrego wojaka Szwejka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Pij, bracie, zdrowo.Tamten zrozumiał, napił się, podziękował: - K�sz�n�m szivesen - i dalejprzeglądał zawartość swojej portmonetki, aż wreszcie ciężko westchnął.Szwejkzrozumiał, że ten Węgier chętnie zafundowałby sobie piwa, ale nie ma pieniędzy,więc kazał mu je podać.Węgier podziękował i zaczął opowiadać Szwejkowi oczymś za pomocą gestów.Pokazywał swoją przestrzeloną rękę i mówił językiemmiędzynarodowym: Pif, paf, puf!Szwejk ze współczuciem kiwał głową, a chuderlawy rekonwalescent,opuszczając lewicę na pół metra od ziemi, a potem podnosząc trzy palce do góry,pokazywał Szwejkowi, że ma troje małych dzieci.- Nincs, ham, nincs ham - mówił dalej, pragnąc powiedzieć, że w domu niemają co jeść.Brudnym rękawem swego płaszcza wojskowego ocierał oczy, zktórych trysnęły łzy.Rękaw był rozszarpany przez kulę, która zraniłachuderlawego człeczynę walczącego za króla węgierskiego.Nic dziwnego, że przy takiej rozmowie nie pozostało Szwejkowi prawie nic zowych pięciu koron i że coraz bardziej oddalał się od Czeskich Budziejowictracąc przy każdym nowym kuflu piwa, zamawianym dla siebie i węgierskiegorekonwalescenta, możność wykupienia wojskowego biletu na przejazd.Przez stację znowu przejechał pociąg zdążający do Budziejowic, a Szwejkciągle jeszcze siedział przy stole i słuchał, jak Węgier opowiada swoje:- Pif, paf, puf! H�rom gyermek, nincs ham, �ljen!Tego ostatniego wyrazu używał trącając się ze Szwejkiem.- Pij, chudzino węgierska - odpowiadał Szwejk.- Chlaj! U was to by naszegotak nie częstowali.Przy sąsiednim stole jakiś żołnierz opowiadał, że kiedy jego 28 pułk zajechałdo Szegedynu, to Węgrzy pokazywali sobie ich palcami i wymownie podnosiliręce do góry.Węgrzy mówili oczywiście świętą prawdę, ale opowiadający żołnierz czuł sięnajwidoczniej dotknięty, aczkolwiek wśród żołnierzy czeskich było to zjawiskiembardzo powszednim, a wreszcie zaczęli naśladować ich Węgrzy, gdy im sięsprzykrzyła bijatyka w interesie króla węgierskiego.Potem ten opowiadający żołnierz przysiadł się do Szwejka i mówił o tym, jakżwawo zabrali się w Szegedynie do Węgrów, jak ich sprali i powyrzucali z kilkuszynków.Ale z uznaniem podkreślił fakt, że Węgrzy też się bić umieją i że takwtedy dostał nożem w plecy, iż trzeba było odesłać go na tyły na kurację.149Ale teraz, gdy wróci do pułku, to kapitan każe go niezawodnie wsadzić dopaki za to, że już nie starczyło mu czasu temu Węgrowi odpłacić jak się patrzy,tak, by on też to dobrze pamiętał, i w ten sposób uratować honor pułku.- Ihre Dokumenten, wasi tokument? - odezwał się do Szwejka bardzouprzejmie dowódca kontroli wojskowej, sierżant, w asyście czterech żołnierzy zbagnetami na karabinach.- Ja fidzieć, jak siedzieć nicht fahren, tylko siedzieć,pić, furt pić, Bursch!- Dokument? Nie mam, kochanie - odpowiedział Szwejk.- Pan oberlejtnantLukasz, pułk numer 91, zabrał wszystkie dokumenty z sobą, a ja zostałem nadworcu.- Was ist das Wort kochanie ? - zwrócił się sierżant do jednego ze swoichżołnierzy, starego landwerzysty, który jak się zdaje, wszystko robił swemuprzełożonemu na opak, bo spokojnie odpowiedział:- Kochanie, das is wie: Herr Feldfebel.Sierżant prowadził dalej rozmowę ze Szwejkiem:- Tokument kaszty solnierz, pes tokument zamikacz auf Bahnhofs-Milit�rkommando, den lausigen Bursch, wie einen tollen Hund.Szwejka zaprowadzono do komendy dworca, gdzie na odwachu siedzieliszeregowcy bardzo podobni do landwerzysty, który tak ładnie umiał tłumaczyćsłowo kochanie swemu naturalnemu wrogowi, zwierzchności sierżanckiej.Odwach był ozdobiony litografiami, jakie w owym czasie Ministerstwo Wojnyrozsyłało po wszystkich kancelariach wojskowych, po szkołach i koszarach.Dobrego wojaka Szwejka przywitał obraz, który według podpisu przedstawiałscenę, jak plutonowy Franciszek Hammel i kaprale Paulhart i Bachmayer z 21 c.i k [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki