[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.prz.Chr.Babilończycy obrócili ją w perzynę.Odbudowa-ną kazał spalić w 70 r.po Chr.cesarz rzymski Tytus Flawiusz.Czyzniszczone reliefy i kamienne rzezby zawierały wizerunki bogów? Zatym faktem przemawiałoby istnienie wyobrażeń bogów o ludzko--zwierzęcej postaci w najbliższym regionie geograficznym: Babilończycysporządzali ich doskonałe wizerunki.Jak w Chavin de Huantar.W przypadku świątyni Nefiego jest w Chavin de Huantar więcejpodobieństw do jerozolimskiej świątyni Salomona, niż może przetrawićprzypadkowy żołądek.Znalazłem je w trakcie mojej wyprawy, któramiała podjąć ślad prowadzący do świątyni Ezechiela.Akta "Ezechiel" są aktami szczególnymi, sprawą kryminalną.Spra-wą dla Heinricha Schliemanna.Otwórzmy je!III.Sprawa dla Heinricha Schliemanna%7łe coś się dzieje, to nic.Wszystkim jest o tym wiedzieć.Egon Friedell (1878-1938)Dla Heinricha Schliemanna gwiazdy okazały się łaskawe w pewienletni wieczór 1837 roku, kiedy to jakiś pijany mężczyzna wszedł dosklepiku jego ojca w Neubukow i zaczął z emfazą recytować po greckuHomera.Pijak był kiedyś uczniem gimnazjum, o czym przypomniałsobie w zamroczeniu alkoholowym.Piętnastoletni Heinrich Schliemannnie zrozumiał wprawdzie ani słowa, zauroczyła go jednak "muzyka" tejmowy.Postanowił nauczyć się greckiego.Bogowie jednak skomplikowali mu losy.Gdyby młody człowiek nieuległ wypadkowi podczas transportowania ciężarów i nie okazał sięnieprzydatny do zawodu, byłby zapewne skazany na nudną egzystencję44 w meklemburskim miasteczku.Heinrich zaciągnął się więc na statekhandlowy płynący do Ameryki Południowej jako chłopiec okrętowy, cobyło wówczas marzeniem każdego młokosa.Statek rozbił się u wy-brzeży Holandii, młody matros uratował się jednak i wylądowałw Amsterdamie bez grosza przy duszy.Wakowała akurat posadaw jakimś domu handlowym.I Heinrich zrobił karierę.W każdej wolnejchwili wkuwał języki.Holenderski, francuski, angielski, włoski i hisz-pański opanował równie doskonale jak rosyjski.Dzięki tym umiejętnoś-ciom powierzano mu zawsze ważne zadania, szczególnie w interesachz Rosją.W czasie wojny krymskiej, prowadzonej przez Francję, Anglięi Turcję przeciw Rosji w latach 1853-1856, Schliemann najpierw byłw Petersburgu przedstawicielem amsterdamskiego domu handlowego.Ale wkrótce założył własną firmę handlową i zdobył znaczny majątek.Podróżował po Europie i po Wschodzie, a jego godzina wybiła w 1868roku: zamieszkał w Atenach i rozpoczął naukę starogreckiego.Po pięciumiesiącach czytał Homera w oryginale, po dwóch latach znał na pamięćdzieła twórcy Iliady i Odysei.Z głową pełną Homera i pokazną sumką w banku Schliemann uznałlegendy sięgające w przeszłość do drugiego tysiąclecia prz.Chr.wcalenie za wytwory poetyckiej fantazji, lecz za prawdę.Kiedy opublikowałswoje poglądy w 1869 r., świat archeologiczny zastrząsł się ze śmiechu.Wkrótce przejdzie im jednak ochota do żartów z dyletanta, który - jakuważali - lepiej by zrobił stojąc dalej spokojnie przy kupieckimkantorze, zamiast bez akademicko-archeologicznego błogosławieństwaogłaszać publiczności wytwory swojego chorego umysłu.W latach 1870-1872 Schliemann prowadził prace wykopaliskowew Hisarlik w Azji Mniejszej, które uważał za opisywaną przez HomeraTroję.Wspaniałymi znaleziskami udowodnił archeologom, że przekazywarto brać dosłownie: odkrył dziewięć nawarstwionych z biegiem czasupoziomów osadniczych - starą homerycką Troję, której budowle padłyofiarą pożaru w roku 2200 prz.Chr.Znaleziono złote i srebrne skarby.Gliniane naczynia dowiodły, że znano wtedy koło garncarskie.W szós-tej warstwie trafiono na znaleziska ze średniej epoki brązu (ok.1800 prz.Chr.): na powierzchni o średnicy 200 m stały kamienne mury i wieże,pomieszczenia wewnętrzne były wzniesione na kolistych tarasach
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
