[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiam, fermante la okulojn, li revidis pense la duonsvenan sintenadon de sia edzino, li ne dubis plu: eç li estis certa.—Kaj mi ne komprenis, li diris kolere.Mi estis sufiçe malsprita por ne ekkapti la okazon eble ununuran, kiu prezentigis al mi.Ha! Matildo, virino samtempe mal-amata kaj amegata, vi volas, ke mi uzu perforton.Vi perdos nenioni atendinte: tiuvespere vi estos kontentigita.Çefite de tiu ideo, la komandanto galopigis sian çevalon.Alveninte en la kastelon, li rapide îetis al la çevalgar-disto la bridon de sia rajdito, certigis çu la grafino trovi¸as en la salono, kaj supreniris kvarÿtupe al sia çambro.En skatolo, en kiun li enfermis lignaîistilojn, li prenis borileton kaj ÿraûbturnilon.Provizite de tiuj du iloj, li sin direktis al la çambraro de la grafino.En ¸i trovi¸is Josefino ordiganta tirkestojn.—La lastan fojon, li diris, mi ne sukcesis.Tiuvespere mi volas refari novan provon.Mi esperas, ke vi ne min perfidos.Benante mallaûte la hazardon, kiu ebligis, ke ÿi konu la novan projekton elpensitan de sia amanto, la junulino respondis:—Çu vi ne diris al mi, ke vi laboras tiel same por mia profito kiel por la via?566KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Certe.—Tiam, kion vi timus?—Vi estas prava.— Nu, pensis la filo Linÿardo, la ambicio konfuzas ÿiajn pensojn.Mi lasu al ÿi ÿiajn iluziojn.Helpite de la ÿraûbturnilo, Viktoro demetis la seruron kaj la riglilojn; poste per la borileto li plilar¸igis la truojn lasitajn en la ligno post la eliro de ÿraûboj; fine li remetis la tutecon laû ¸ia unua stato.Por rigardanto malatenta nenio ÿajnis ÿan¸ita: sed la firmeco de la feraîoj estis nur ÿajna.Sola puÿo per ÿultro sufiçis por çion alîeti teren.Kompreneble Josefino, kiu ekzamenis tre atente la laboron de la komandanto, senprokraste avertis pri tio la grafinon.Dum la vespero Viktoro aliris luppaÿe al la apartamento de Matildo.Alveninte antaû la enirejon, li puÿegis la pordon, kiu cedis tuj kun malsonora bruo de rigliloj falantaj sur la tapiÿon.La komandanto kredis, ke lia edzino dormas.Li jam estis eksaltonta al la lito, kiam bruo de mokema rido lin haltigis sur la sojlo de la çambro.Vestita de eleganta noktkostumo, la grafino sidis apud brila fajro gaje kraketanta.Flanke de ÿi, sur tableto, lampo provizita de netravidebla vitroglobo lumigis al libro, kiun ÿi legis, kaj samtempe al strangforma ponardeto, kiun kredeble ÿi uzis kiel papertrançilon.¯i estis la Ma-567KASTELO DE PRELONGOeLIBROlajsa kriso retrovita de ÿi funde de la skatolelo aparteninta al fraûlino de Savinako.—Kiel? Sinjoro Linÿardo, estas vi ankoraû! ÿi diris çiam ridema.Nun vi ne pasas plu tra la tualetejoj; vi preferas rompi la serurojn.Mi opinias, ke apud vi oni ne estas senriska.Morgaû mi venigos seruriston, por ke li almetu sur mian pordon fermilon sufiçe fortikan por ¸in kontraûstarigi kontraû la amo.Ÿtonigite de miro Viktoro restis senmova en la loko, en kiu li trovi¸is, havante unu piedon en la çambro kaj la alian en la koridoro.—Nu, sinjoro, daûrigis la juna virino, necese estas, ke pordo estu lermita aû malfermita.Çar la noktoj iom malvarmeti¸as, eniru aû eliru; sed decidi¸u.La komandanto eniris, kaj repuÿis la pordon, kiu ne ÿlosi¸is plu: poste alproksimi¸ante al la grafino:—Nu, li diris, estas mi, kiu venas, vidonta çu vi estos çiam senkompatema.Matildo, amatino mia, mi suferas çiujn inferanajn turmentegojn.Se dum la pasinta tempo, por vin posedi mi vin doloris, hodiaû vi devas senti vin kontenta; çar mi al vi certigas, ke vi estas kruele ven-¸ita.Kompatu, mi petegas, kaj çesigu mian suferegon.—Sinjoro Linÿardo, çu vi konas la sukon de l’upaso?—Çu mi konas … kion? respondis la komandanto mireganta.—La sukon de l’upaso?568KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Sed çu tiu alilanda kreskaîo rilatas kun mia amo?—Jes, kaj eç laû maniero tute mallar¸a.En la momento kiam vi rompis mian pordon, mi îus legis tre interesan artikolon pri la fulmosimilaj efikoj produktitaj de tiu venenaîo, Oni rakontas, ke la enlandanoj de la Sondaj insuloj venenigas per ¸i siajn armilojn …—Ha! sinjorino, ekkriis Viktoro kolerega, çesu lian mokegon, mi vin petas.¯is tiu vespero min tedis uzi rajtojn, kiujn donas al mi la le¸o.Sed çar vi rifuzas fari¸i mia adorata amantino, mi parolos estre, kaj vi obeos.La malfeliçulo rapidis al Matildo, kaj penis ÿin çirkaûi per sia fortika brako.Sed la juna virino lin observis.Rapida kiel fulmofajro, ÿi ekkaptis la ponardon kuÿantan sur la tablo.—Se vi neniam vidis la sukon de l’upaso, ÿi ekkriis, rigardu la pinton de tiu armilo: ¸i estas ÿmirita de ¸i
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
