[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A%! kiel toasto sur forko183 Veneno Karali estis, povrulo, kaj kriegis tiom ke la evaloj ekkuris kaj la forkegorestis en li. Sed Kester laboris bone kaj faris toaston el neniu.Liaj okulojridis al mi fojfoje, kaj unu fojon, kiam la malplena arego tardis, livenis al kie mi spikumis, kaj diris Vi ankoram iom fortenas vin de mi, Pru Sarn.Nepre altenu, nefortenu .Mi ordigis la spikojn iel kaj tiel, sed neniu vorto sukcesiselveni.Poste li diris, lante, kun nuanco de rido en sia vo o, sed ankamkun komfortiga sono Kara, kara, karulo! Neniu denove tu%5ńos vin. La tuta forta vivo de la viro kolekti%1ńis en liaj okuloj kaj arderigardadis min.Do li ja amdis! Kelkfoje oni amdas e kvankampreskam morta.Li ja amdis kaj memoris la vortojn diritajn dum liakapo ku%5ńis sur mia brusto kaj mia koro dis%5ńiri%1ńis pro amo.Kion mipovus diri? Nenion.Kie mi povus ka%5ńi mian brulantan viza%1ńon, surkiun li restigis siajn okulojn? Tutnenie. He, Teksisto! oni vokis. Venis arego kaj ni atendas cin! Neniam mi spertis amon de patrino, nek de fratino, nek deamatino. Li diris tion tre softe, sed fervorege tiel ke la vortojbrulstampis mian koron. Sed se mi ja konus tian sperton, mitamen forgesus %1ńin kiam vi diris al mi tiujn vortojn, Pru Sarn! Post tio, li turnis sin abrupte kaj reiris al la arego.Kia tago %1ńi estis! Ora? Certe jes %1ńi ja estis ora! Mi spikumissen ese, kaj estis kvazam iu brakpleno estis ia valora ielatrezoro.Preskam iuj kampoj estis malplenaj kaj nudaj kiam nitrinkis teon en ombro sub la he%1ńo, ar la vetero ne fridi%1ńis kiam laombroj plilongi%1ńis, ar estis tia septembromeza tago kiam la tutavarmeco de somero %5ńajne estis disver%5ńata pro amo al la ora greno.La suno estis basa en la ielo kaj la rikoltobiero estis basa en labarelo kiam Patrino frapegis pleton por ke mi venu helpi pri latekru egoj por la vesperman%1ńo.Oni %5ńar%1ńis la lastan aregon kaj midiris al Tim, kiu estis bona, fidinda gardisto, ke li nun iru al lakampo por hejmenveturi triumfe sur la supro kun la aliaj infanoj.Poste ni elportis la tekru egojn, kaj la barelon da hejmfarita biero,tre forta kaj bona, kaj komencis tran i viandon kaj panon.184 Rikolto hejmestasNi amdis ilin lamte krii de la kampoj, kaj iom poste jen venis laplej granda arego, kiun trenis la blankaj bovoj de Jancis kaj labovoj el Plash, Av jo Callard %5ńoforis, kaj infanoj sidis sur la supro,kun Jancis, svingante verdajn bran ojn kaj bukedojn de papavoj,kaj Gideon, aspektante pli alta ol kutime en sia kitelo, mar%5ńadiskontente kaj majeste apud la arego.Jadi! kiel %5ńprucas larmoj! Larmoj kiaj fluis el la okuloj dePatrino kaj mi, pro nia %1ńojo, kaj aliaj larmoj pro la postaj eventoj.ar se en la mezo de tiu granda ora tago alvenus blovego de vento,kaj mu%1ńeto, kaj nigraj nuboj kovrantaj la ielon, kaj mallumo kajtondro kaj forkfulmo, ne estus pli tragike nek malpli anticipite olla %5ńtormo kiu baldam ektrafis nin.La arego pluiris kaj iuj sekvis %1ńin, kantante kaj kriante, %1ńisili atingis la barpordon de la stakejo.Tie staris Pastro, kun Patrino kaj mi apude, por beni latritikon. Homoj! li diris Ni danku pro nia iutaga pano. Kaj iuj diris Ni dankas al la Eternulo. Dio benu la tritikon kaj la mastron de Sarn, diras Pastro, kajliaj bonaj faroj revenu al li kiel kolomboj al siaj montoj. Amen! diris iuj. Sinjorino Sarn volas ke mi anoncu ke la festman%1ńo estas pretaen la frukto%1ńardeno, kaj iuj homoj estos bonvenaj, diris Pastro.Gideon antamenpa%5ńis. La rikolto hejmestas, amikoj, kaj mi elkore dankas, li diris. Ke iu helpinta viro postulu de mi taskolaboron de nun %1ńis miplenpagis mian %5ńuldon. Ni sidi%1ńis e la stabloj en la longedamra lumo de la sunsubiro.Nu, sidi%1ńis la gastoj, sed ni e tekru egoj estis plenokupataj kaj nehavis multan tempon por sidado. Nu, Teksisto, diris Kru o da Cidro, Mi amdis ke oni atakasvin, ar vi esigis la tamroludon.Sed mi certe ne malbonvolas al vi. Nek mi.Pla as al mi viro kiu amas hundojn, diras Towler. Nek mi, diras Sinjoro Callard e la apuda tablo. Sed kelkaj nek reteneblas nek forteneblas, diris Kru o daCidro. Mi amdas ilin e la drinktablo, nokte.Nu, mi nenion diras!185 Veneno KaraDrinkejestro estas muta hundo kun starigitaj oreloj.A%! Tia estasdrinkejestro! Sed ili celas malutilon al ci, Teksisto.Estos malfacilesed ili forprenos cian laboron se eble.Kaj se eblos malutili vin amviajn kunulojn, tiel estos.Ili ankam influis Skviron. Mi jam scias, tamen elkoran dankon, diris Kester. ProSkviro mi tardis hodiam.Li volas a eti mian dometon.Neniosufi os krom a eti %1ńin
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
