[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sed la mondo ne estas tia, kia dezi-ras ¸in la pacistoj.Venos tago, kiam ni devos defendi nin kon-traû judoj kaj kapitalistoj kaj imperiistoj kaj krei liberon porla popolo.Ni junaj komprenas tion.La spirito inter ni ne estasla sama kiel inter la junuloj antaû dekkvin jaroj. Malmulte lernema vi antaûe estis, sed nun vi ÿajne tro-vis temon, kiu vin kaptis!Li skuis la ÿultrojn kaj ridetis pardone. Ne havas sencon disputi kun vi.Tamen mi ¸ojas pro miamilitekzerca tempo.¯i faris viron el mi.Mi ne ÿatus militi.Eçla ekzercoj ne estas nura plezuro.Sed unu afero estas, kiononi ÿatas, alia, kion oni kiel viro devas.Eble venos tago, kiam¸ojos eç vi, ke trovi¸as junuloj, kiuj lernis defendi kaj volasdefendi la landon.La patrino rezigne silentis.Ejnar turnis sin al Johano.135 VIVO VOKASeLIBRO Kaj jen vi.Kiel la vivo traktas vin? Çu vi havas fiançinon?Certe tiuj viaj knabinkamaradoj jam komencis elbur¸oni¸i?Johano momente levis la okulojn, rigardis lin indiferente,nenion diris. Çu ankaû tiaj ÿercoj apartenas al la lando defenda spiri-to? interÿovis sarkasme la patrino.Sed Ejnar ne donis atenton al ÿi. Çar alta kaj fortika vi aspektas kiel mi.Jes, baldaû ankaûvi estos soldato.Eble tia vivo ne plaços al vi, kiu kreskis interknabinoj.Sed vole nevole vi venos al tiu punkto.Cetere tioestos por vi nur utila.Ankaû nun Johano ne respondis.La patrino en malpacien-ca tono trançis lian babilon. Finu! Vi jam plene kontentigis nin per via nova spirito.Kie vi volas dormi, bubo? Çu en via antaûa loko tie çi aû enla çambro? Estas ja loko tie, ¸is la militisto eventuale revenos.Post momenta pripenso li respondis: Estas pli konvene kaj por vi kaj por mi, ke mi kuÿos enla çambro.Li levi¸is, prenis sian valizon kaj iris en la çambron.Tujkaptis lian atenton la novaj mebloj, kaj li demandis, kiu açe-tis ilin kaj kial, estus ja nenecesa elspezo de mono. Mi ¸ojas, ke vi fari¸is tiel ekonomia, diris patrino.Pri lanovaj mebloj respondas Johano. Vi jam komencas pensi pri mebloj? Kial la malnovaj netaûgis? Çu via salajro sufiças, por tiaj aferoj? Li mem faris ilin, diris la patrino.Ejnar gape rigardis Johanon, poste ekzamenis la meblojnkaj jen denove Johanon. Diable! Çu tiel kapabla vi fari¸is?136 VIVO VOKASeLIBROLi komencis detale ekzameni unu el la brakse¸oj kaj rigar-dis eç sub la sidtabulon.Poste li sidigis sin tute komforte enla se¸on. Bonege oni sidas en ¸i! li diris kaj en preskaû duonkuÿapozicio denove bruligis cigaredon.Johano baldaû foriris.Kiam li post kelkaj horoj revenis,Ejnar kuÿis sur la lito legante nacisocialistan gazeton kaj kunkelkaj numeroj de la sama gazeto apud si.La çambro estis plena de cigareda fumo.Antaûe Johano eçne pensis pri tio, ke fumo povas ¸eni.Alekso fumis kaj lapatro de Alda fumis, kaj tio neniam ¸enis lin.Sed neniam lihavis fumon en tiu çi çambro, kiu estis por li kaj Eriko tran-kvila rifu¸ejo post la taga laboro.Post la foriro de Eriko likomencis rigardi ¸in kvazaû sian tute apartan posedaîon.Nun la paco de la çambro estis detruita.La fumo estis nenur flarebla, sed turmenta por okuloj kaj gor¸o.Kaj en tiufumo li devas spiri kaj dormi dum tuta nokto.Johano sidigis sin kaj komencis depreni la ÿuojn.Ejnar pormomento metis la gazeton flanken, çirkaûrigardis en la çam-bro kaj diris: Eble ni povus malfermi la fenestron por kelkaj minutojkaj enlasi iom da freÿa aero?Johano tuj levis sin kaj malfermis la fenestron. Mi ¸ojas, ke vi tamen estas tiel civilizita! li diris. Çu tiel delikatsenta vi estas? Vi ankoraû ne fumas? Nu,ankaû tio povas esti prudenta.Ni povos jen kaj jen malfermila fenestron, mi ne malÿatas freÿan aeron.Cetere vi baldaûkutimi¸os al la fumo.Post kelkaj tagoj vi eç ne rimarkos ¸in.Ili enliti¸is kaj estingis la lumon.Johano ne sentis dorme-mon, sed li havis fantazian deziron forkuri el tiu çi çambro,137 VIVO VOKASeLIBROkiu ne plu estis hejmo por li.Longe liaj pensoj movi¸is, ¸is lalaco fine efikis.Endormi¸ante li denove plenveki¸is pro alumeta frotbru-eto kaj lumeksplodo.Preskaû tuj mallumi¸is, denove, sedpost kelkaj momentoj atingis lin ondo de cigareda fumo.138 VIVO VOKASeLIBROVII.jna havis propran çambron en la supra eta¸o de la novaAdomo.Estis tiu, kiu estis intencita por avino.Kiam ÿivenis hejmen en la vesperoj, ÿi tuj iris al si kaj havis preskaûneniun kontakton kun la siaj.Nek patrino nek patro postu-lis de ÿi laboron en la hejmo.La gepatroj rimarkis la ÿangon de ÿiaj kutimoj post la forirode Eriko.Antaûe ÿi estis for el la hejmo la pli multajn vespe-rojn.Nun ÿi preskaû neniam eliris.La patro demandis ÿin kial ne estas bone tiel izoli sin.xi respondis, ke ÿi devas uzi lamalmultan liberan tempon por siaj studoj.Pri la studoj li sciis, tamen ÿajne ne trovis tiun kaûzonplenvalida.Li sciis ankaû pri la leteroj de Eriko.Kiam la ge-patroj demandis pri ÿiaj leteroj el Hispanujo, cetere ne treoftaj, ÿi rakontis, ke ili estas de Eriko, kaj ÿi ankaû donis ilinal ili por legi.Neniu el la leteroj perfidis eç per plej eta nuancola rilaton inter ili.Ili estis çiuj skribitaj al kunlaborantino enla klubo.Sed la patro ÿajne suspektis la veron. Vi almenaû devus partopreni la klubkunvenojn, li diris
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
