[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jego następcą zostałscholastyk wrocławski Piotr5.Ponieważ jego wybór był jednogłośny, wyraził naniego zgodę, gdyż był na nim obecny, król polski Bolesław II.[Wybór] został1O warunkach pokoju kroniki węgierskie podają całkiem inaczej, także i kroniki polskie (zob.przyp.2 nas.126).Obszerniej w Kompilacji kronik węgierskich z XIV w., SHR, t.I, s.562.Tamże o interwencji bisku-pów węgierskich.2Podział Węgier między książąt wzięty niewątpliwie z Kroniki wielkopolskiej, Mon.Pol.Hist., t.II, s.487.W kronikach węgierskich zanotowano inne szczegóły.3O powtórnej koronacji Salomona w Pięciukościołach (w 1064 r.?) podają kroniki węgierskie:budzińska, wiedeńska, rozdz.53 i Turoczi, rozdz.47, bez daty dziennej.4Zob.przyp.4 na s.97.De institutione.daje datę śmierci biskupa Jana 1072 r., Mon.Pol.Hist., t.III, s.545.5Zob.tamże, biskup Piotr (1074 1111).Brak o nim bliższych danych, daty rządów są bardzoniepewne. potwierdzony przez arcybiskupa gnieznieńskiego Piotra, zaś aktu konsekracjidokonał tenże sam arcybiskup Piotr w katedrze gnieznieńskiej.[Piotr był]szlachcicem z rodu Lisów.Kiedy książęta czernihowscy Zwiętosław i Wszewłod wystąpili zbrojnie przeciwbratu Izasławowi, księciu kijowskiemu, Izasław przybył z dziećmi do królapolskiego Bolesława prosząc, by mu przywrócił tron książęcy.Spór1, jaki z błahej przyczyny powstał między książętami Czernihowa z jednejstrony i księciem kijowskim Izasławem z drugiej, a dotyczył granic ich ziem i łupów,jakie przypadły jednej i drugiej stronie, doprowadził znowu do zbrojnych zatargówmiędzy nimi.Zgromadziwszy więc wojska książęta czernihowscy Zwiętosław iWszewłod wyruszają przeciw księciu kijowskiemu Izasławowi.A Izasław zdającsobie sprawę ze zmiennych nastrojów i braku wierności wśród swoich żołnierzy, wobawie, by żywcem nie dostać się w ręce wrogów, uciekł z Kijowa.Książęta zaśZwiętosław i Wszewłod, dwudziestego drugiego marca2 wkroczywszy do Kijowa,zajmują księstwo i siedzibę w Kijowie zlekceważywszy3 zakaz ojca, któryzobowiązał wszystkich synów, aby jeden nie zajmował księstwa drugiego.A książękijowski Izasław z żoną, dziećmi i znacznym oddziałem rycerzy uciekł4 do Polski, dokróla polskiego Bolesława, wioząc z sobą złoto, srebro, budzące zazdrość naczynia iwszelkiego rodzaju piękne i drogocenne kosztowności.Wszystko to dał5 albokrólowi Bolesławowi, albo rozdał rycerzom polskim, pokornie błagając, by królBolesław przywrócił go na jego siedzibę w Kijowie.1Początek tego ustępu jest wzięty z Powiesti, t.I, s.121 pod r.1075 oraz z Lat.hip.kol.172, o sporzeksiążąt i wyprawie przeciw Izasławowi.2Data wzięta z Powiesti, jw.3Tamże, w nieco dalszej partii tekstu, s.121.4To samo w Powiesti, t.I, s.122, o ucieczce Izasława ze skarbami do Polski.Tylko Lat.hip.kol.173,podaje o ucieczce wraz z żoną.Cała ta sprawa jest bardzo obszernie opracowana w literaturze radzieckiej(Linniczenko, Grekow) i polskiej: T.Wojciechowski, op.cit., s.168 i 361, ostatnio T.Grudziński, Politykapapieża Grzegorza VII wobec państw Europy środkowej i wschodniej, Roczn.TNT, 62, 1959, z.l, s.76, 85,86.5Tu występuje różnica między Długoszem a Powiestią, t.I, s.122, gdzie mowa o tym, że Polacy zabraliskarby i: jeże wse wzjasza Ljachove u nego, pokazawsze emu put' ot sebe, Powiest' podaje dopiero pod r.1077 o wyprawie z Polakami dla odzyskania księstwa (t.I, s.132).O tych skarbach sporo pisano, zob.przyp.4, były one przypuszczalnie przeznaczone na zorganizowanie pomocy w Polsce.Gdy Bolesław niewyruszył zaraz na wyprawę i zatrzymał skarby, Izasław udał się o pomoc do Henryka IV, a polskiegowładcę oskarżył przed papieżem o zrabowanie skarbów. Dwudziestego pierwszego grudnia1 książę Czernihowa Zwiętosław, który zagarnąłsiedzibę w Kijowie, umiera w Kijowie i przeniesiony do Czernihowa2 zostaje pocho-wany w kościele Najświętszego Salwatora.Jego następcą na księstwie w Kijowiezostaje jego brat Wszewłod3.Pozostawił jedynego syna Gleba4.Ten po śmierciZwiętosława objął księstwo po ojcu, mianowicie Nowogródek5.ROK PACSKI 1073Król polski Bolesław zdobywa oblegany przez sześć miesięcygród Wołyń.Wyprowadziwszy swoje wojska z Przemyśla, gdzie zostawił silną załogę, by utrzy-mać w wierności miejscową ludność, król polski Bolesław podąża do odleglejszychczęści Rusi, by przywrócić6 na swoją stolicę księcia Izasława i pominąwszy drogę7,która miała prowadzić do Kijowa, udaje się do ziemi chełmskiej i wołyńskiej, którapotem była zwana włodzimierską8, a teraz odrzuciwszy jedno i drugie1Wg Powiesti, t.I, s.131, Zwiętosław Jarosławowicz zm.27 XII 1076 r.Był on sojusznikiem króla Bole-sława od układu zawartego w 1074 r.2Miejsce pochowania wspomniane tamże (cerkiew św.Spasa).3W Powiesti data objęcia księstwa kijowskiego podana na l I 1077 r.4Gleb, syn Zwiętosława, książę czernihowski (tmutarakański), pózniej nowogrodzki, zm.30 V 1078 r.5yródła ruskie podają Nowogród W.Zob.też Oczerki istorii SSSR, t.I, cz.l, s.182, 185.6Wg Powiesti i Lat.hip.była jedna wyprawa Bolesława z Izasławem na Ruś w roku 1069 (Powiesi', t.I, s.115 116 i Lat.hip.kol.162 163).W literaturze jest przyjęte, że była druga wyprawa w 1077 r.iBolesław ponownie wprowadził Izasława na tron kijowski, zob.Grudziński, Polityka papieża., s.97 99,104.7Niewątpliwie chodzi tu o drogę wyprawy na Ruś Bolesława Chrobrego, odtworzoną przez R.Jakimowicza, Szlak wyprawy kijowskiej Bolesława Chrobrego w świetle archeologii, Rocznik Wołyński II,1933.Jednak ta droga wiodła właśnie przez Wołyń.8Tej wiadomości u Długosza o zmianie nazwy ziemi chełmskiej i wołyńskiej na włodzimierskąpoświęcono sporo uwagi w literaturze polskiej i radzieckiej, zob.A.Poppe, Gród Wołyń, Studiawczesnośredniowieczne IV, 1958, s.247 251.Są dowody, że gród Wołyń, ważny w X XI w., przestałistnieć w XIII w.; gród Chełm wg Lat.hip.wzmiankowany w XIII w. mógł istnieć już w XI w.(tamże,przyp.115 na s.250).Najpoważniejszym ośrodkiem w tych stronach był w X XI w.Włodzimierz (tamże,s.260).Nazwy grodów mogły też w tych czasach oznaczać nazwy ziem.Słusznie zaznaczył Długoszpózniejsze (post) pojęcie geograficzne ziemi włodzimierskiej, która w XV w.przybrała nazwę łuckiej.TylkoDługosz podaje, że ziemia chełmska i łucka tworzyły dawniej jednolite terytorium, zob.w Chorografii,Roczniki., 1.1,s.127 oraz uwagi S.M.Ku-czyńskiego, Wschodnia granica Państwa Polskiego w X w.[w]Początki Państwa Polskiego.Księga Tysiąclecia, t.I, Poznań 1962, s.241. imię, nosi nazwę łuckiej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
