[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ostatecznie przywileje nieszawskieoraz ustawy korczyńskie zahamowały rozwój miast.Asymilacja prawa niemieckiego, jegomodyfikacja, założenie przez Kazimierza Wielkiego specjalnego sądu wyższego prawaniemieckiego na zamku krakowskim i wobec tego zakaz dalszego konsultowania spraw zMagdeburgiem, a w końcu praca przeprowadzona przez Bartłomieja Groickiego dają podstawędo stwierdzenia o funkcjonowaniu polskiego prawa miejskiego ius municipale polonicum.Odchodzenie od niemieckiego pierwowzoru obserwowano szczególnie w zakresie łagodzeniasurowych przepisów zwierciadła saskiego i wcześniej zaakceptowanych odstraszających karConstitutio Criminalis Carolina.Wcześniej w ramach osadnictwa wiejskiego na prawieniemieckim zostały wprowadzone nowoczesne instytucje na wsi.Była to funkcja sołtysa orazsąd wiejski.Ujednolicenie prawa miejskiego odbyło się dopiero w Konstytucji 3 maja 1791.Dawne prawo wiejskie ( dworskie ) odnosiło się da najniżej sytuowanej warstwy społecznej chłopów i opierało się na przepisach zwyczajowych.W miarę rozwoju organizacji państwazródłem prawa wiejskiego były wydawane przez właścicieli dóbr dokumenty lokacyjne,ordynacje i ustawy wiejskie, których postanowienia regulowały porządek we wsi.Prawo torozwijało się również w orzecznictwie sądów chłopskich gajonych ( na prawie polskim ) isądów ławy wiejskiej ( na prawie niemieckim ) oraz sądów leńskich dla sotysów.Prawo wiejskiekształtowało się dalej w ramach rozwoju osadnictwa na prawie polskim , obyczajem wolnychgości , czy następującym po nim osadnictwem na prawie niemieckim wywodzącym normy zZwierciadła saskiego.Jednak od XIII wieku od uzyskania przez feudałów immunitetówdotyczących zwierzchnictwa nad chłopami sytuacja tego stanu zaczęła się pogarszać aż doostatecznego zniewolenia.4.Ogólna charakterystyka dawnego polskiego prawa prywatnego.Jak w innych przypadkachwystępował tu partykularyzm stanowy.Prawo ziemskie obejmowało głównie sprawy związane zprawem rzeczowym, własnością, posiadaniem, obrotem nieruchomościami, ograniczonymprawem rzeczowym, zastawem.Wynikało to z faktu że ziemia była podstawą zależnościspołeczno-gospodarczych.Władza zwierzchnia uzurpowała sobie prawo do kontroli sprawzwiązanych z obrotem ziemią stąd od XIV wieku przy umowie kupna-sprzedaży nieruchomościwystępował obowiązek dokonania wpisu w księgach sądowych bez niego istniało tylkozobowiązanie do przeniesienia własności a nie samo przeniesienie.Dla zabezpieczeniawłasności oraz obrotu nieruchomościami wprowadzono prawo zastawu, zwłaszcza bezdzierżenia, co było szczególnym osiągnięciem legislacyjnym.W dawnym prawie prywatnym nierozwinęło się prawo zobowiązań a to ze względu na to iż szlachta nie była tym zainteresowana adodatkowo nie sprzyjały temu ograniczenia w obrocie.W prawie miejskim prawo prywatnedotyczyło głównie handlu, rzemiosła oraz zobowiązań.5.Ogólna charakterystyka dawnego polskiego prawa karnego.Pierwotnie w prawie karnymobowiązywał zwyczaj który w przypadku popełnienia przestępstwa wywoływał wróżdęupoważniającą do samopomocy i odwetu.Pózniej, zgodnie z panującą zasadą występowałpartykularyzm stanowy, aczkolwiek cechą wyróżniającą się było stanowisko justycjariusza- 17oprawcy który miał za zadanie ściganie, osądzanie i karanie łotrów bez względu na stan.Wprawie obowiązywał mir miejscowy, osobowy lub mieszany.W dawnym prawie karnymstosowano obiektywną teorię winy szukającą jakiegokolwiek związku z przestępstwem, cozmieniało się na przestrzeni wieków w stronę subiektywizacji przestępstwa.Dawne prawo karnebyło prawem skutku.W ziemskim prawie karnym aż do zaborów utrzymała się zasadaprywatno-prawna z podziałem na przestępstwa publiczne i prywatne.Wynikało to z długiegoutrzymania się procesu akuzacyjnego i braku rozwinięcia postępowania inkwizycyjnego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
