Weeks Brent Nocny anioł 02 Na krawędzi cienia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wśródpotworów był psem bez stalowych zębów.Próbował widzieć w więzniach ludzi.Ludzi poniżonych, upokorzonych, potępionych izłych, ale jednak ludzi.Próbował dostrzec w nich coś dobrego, obraz jakichś bogów lubBoga, który ich stworzył.Ale w mrokach Dna widział tylko zwierzęta i potwory.Podszedł i usiadł obok Zgrzytacza.Mężczyzna uśmiechnął się do niego uśmiechemidioty, uśmiechem potwornym z powodu spiłowanych zębów.A potem rozległ się dzwięk, z powodu którego wszyscy zamarli.W korytarzu ponadDnem Piekła rozległy się kroki.Kiedy w górze pojawiła się oświetlona pochodnią twarz,Logan schował się pod wąski nawis. A niech mnie powiedział strażnik.Był blady i zwalisty, miał ciemne włosy i złamany nos bez wątpienia Khalidorczyk.Otworzył kratę, ale nie spuszczał wzroku z piętnastu więzniów poniżej.Piątak nawetnie szykował linki. Pomyślałem, że paru z was do tej pory już zdechło powiedział strażnik. I żemusieliście porządnie zgłodnieć.Sięgnął do worka i wyciągnął wielki bochen chleba.Wszyscy więzniowie spojrzeli nachleb z taką tęsknotą, że strażnik się zaśmiał. No dobra, macie.Wrzucił bochenek, ale prosto do dziury.Więzniowie krzyknęli, myśląc, że to pomyłka.Strażnik wyjął drugi bochenek i znowuwrzucił go do dziury w Dnie.Więzniowie stłoczyli się wokół przepaści, nawet Piątak i Lilly.Następny bochenek odbił się Glutowi od palców i mężczyzna omal nie poleciał za chlebem wotchłań.Strażnik się zaśmiał.Zamknął kratę i odszedł, pogwizdując wesoło.Kilku więzniówzapłakało.Nie wrócił.Dni mijały w agonii.Logan nigdy nie zaznał tak ogłupiającego osłabienia.Cztery noce pózniej być może to określenie nie miało sensu, ale Logan myślał o tejporze jak o nocy, ponieważ większość mieszkańców Dna spała, a wyjące wiatry nasilały sięnajbardziej w czasie, który Męty nazywały południem Piątak podciął gardło jednemu zeswoich pedofilów.W jednej chwili wszyscy się obudzili i zaczęli walczyć o ciało.Kiedy Glutuderzył Zgrzytacza, żeby puścił zakrwawiony strzęp, którego Logan wolał nie identyfikować,Zgrzytacz upuścił ochłap i odpowiedział atakiem.Glut próbował z nim walczyć, aleZgrzytacz załatwił go, jakby tamten był dzieciakiem.Wygiął mu ręce i wbił spiłowane zębyw jego szyję.W walce, która wywiązała się nad ciałem, odpadła cała noga, która wylądowała obokLogana.Kiedy Parch podbiegł do niej, Logan natychmiast ją porwał.Ku własnemuprzerażeniu, spiorunował Parcha wzrokiem, a tamten odwrócił się i odszedł.Logan zabrał nogę pod ścianę i zapłakał, bo niezależnie od tego, jak bardzo jej sięprzyglądał, widział tylko mięso.9W porównaniu z Cenarią, Caernarvon było rajem.Nie było tu Nor, jaskrawego podziałumiędzy tymi, którzy mają, i tymi, którzy nie mają, armii okupantów, smrodu popiołów iśmierci, ani martwego wzroku zrozpaczonych ludzi.Stolica Waeddrynu rozkwitała podnieprzerwanymi rządami kolejnych dwudziestu jeden królowych.Dwadzieścia jeden królowych ta myśl wydawała się Kylarowi dziwna, dopóki niezdał sobie sprawy, że Mama K rządziła Sa kage i ulicami Cenarii przez ponad dwadzieścialat. Co was sprowadza? zapytał strażnik przy bramie, przyglądając się ich wozowi.Tutejsi ludzie byli wyżsi niż Cenaryjczycy, a Kylar nigdy nie widział tylu ludzi zbłękitnymi oczami albo z tak kolorowymi włosami od prawie białych po ognisto rude. Kupuję i sprzedaję zioła lecznicze.Przyjechaliśmy otworzyć tu aptekę odpowiedziałKylar. Skąd jesteście? Z Cenarii.Strażnik się zadumał. Słyszałem, że zle się tam mają sprawy.Jeżeli otwieracie sklep po południowej stronie,uważajcie.Sąsiedztwo bywa dość nieprzyjemne. Urwał, kiedy zobaczył blizny na twarzyElene.Kylar się wściekł szybciej niż myślał, że to możliwe.Blizny to jedyna rzecz, któraszpeciła poza tym nieskazitelna urodę Elene.Promienny uśmiech, wielkie piwne oczy, którezaprzeczały nudzie i prostocie słowa piwny , oczy, które tylko poeta mógłby stosownieopisać i tylko legion bardów stosownie wychwalić, skóra, która błagała, żeby jej dotknąć, ikrągłości, które tego wręcz żądały.Mając to wszystko, jak on mógł widzieć tylko blizny,wściekał się Kylar.Mimo to nie odezwał się, nie chcąc robić sceny.Strażnik zamrugał. Ehm, proszę jechać. Dziękujemy.Kylar nie martwił się tutejszym Sa'kag�.Działało tylko na małą skalę: rozboje, drobnekradzieże, uliczna prostytucja, zakłady na walkach psów i byków.Niektóre burdele i domygry utrzymywały się w biznesie w ogóle bez powiązań z Sa'kag�.Uliczne gangi z dzieciństwaKylara były lepiej zorganizowane niż tutejsza przestępczość.Jechali przez miasto, gapiąc się na ludzi i domy jak wieśniacy.Caernarvon leżało uzbiegu Ostrężyny, Wi i rzeki Czerwonej.Na ulicach kwitł handel i pełno tu było ludzi, którzyopływali w dostatki.Mijali Sethyjczyków o oliwkowej cerze i wyrazistych rysach, ubranychw luzne spodnie i białe tuniki, rudych Ceuran noszących po dwa miecze i hołdującychdziwnej modzie wplatania kolorowych pasemek cudzych włosów we własne; zobaczyli kilkuLadyjczyków i nawet jednego Ymmurczyka o oczach jak migdały [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki