Roberts Nora Miłoć na zamówienie (Pokochać Jackie, Olnienie)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wyglądam wtedy okropnie, a dziś wieczorem chcę byćpiękna.Mogę obejrzeć prezent, zanim się rozkleję?- Lubię, kiedy się rozklejasz.- Nathan obsypał pocałunkami jej twarz.- Kuzyn Frednawet nie wie, ile mu zawdzięczam.Jackie uśmiechnęła się przez łzy.- Kuzyn Fred próbuje teraz znalezć kupca na dwadzieścia pięć akrów błota.- Sprzedane! - Nathan ujął w dłonie twarz Jackie.- Kocham cię.- Wiem, ale możesz mi to wciąż powtarzać.- Taki mam zamiar, ale najpierw obejrzyj to.- Podał jej pudełko.- Chciałem, żebyśmiała coś, co pozwoli ci zrozumieć moje uczucia, nawet jeżeli nie zdołam ich wyrazićsłowami.Niech ci to zawsze przypomina, że dałaś mi przyszłość, w którą nigdy niewierzyłem.Jackie otarła oczy.- Umieram z ciekawości.Co to może być? Wprawdzie brylanty są na zawsze, alemuszę przyznać, że wolę kolorowe kamienie.- Niecierpliwym rękami rozerwała papier iwyjęła prezent.Na moment zaparło jej dech w piersi.Zastygła bez ruchu, z twarzą lśniącą od łez wpoświacie księżyca.W ręku trzymała pelikana z muszelek.Kiedy wreszcie przeniosła wzrokna Nathana, oczy znów miała pełne łez.- Nikt mnie tak dobrze nie rozumie jak ty.- Tylko nie próbuj się zmienić - wyszeptał, tuląc ją do siebie, a wraz z nią tegopaskudnego pelikana.- Wracamy do domu, Jackie.NORA ROBERTSOLZNIENIEBYAA NAJSEKSOWNIEJSZ KOBIET, JAK ARCHITEKT CODY JOHNSONKIEDYKOLWIEK WIDZIAA NA TERENIE BUDOWY.IN%7łYNIER ABRA WILSONWYR�%7łNIAAA SI JEDNAK NIE TYLKO NIEZWYKA UROD, ALE R�WNIE%7łSILN WOL I PORYWCZ NATUR.LECZ ANI JEJ OGNISTY TEMPERAMENT,ANI UPRZEDZENIA W STOSUNKU DO ATRAKCYJNYCH ARCHITEKT�W NIEZDOAAJ ZNIECHCI OCZAROWANEGO NI M%7łCZYZNY I OSTUDZI JEGOUCZU.ZWAASZCZA %7łE MA ON JU%7ł WOBEC ABRY KONKRETNE PLANY&ROZDZIAA PIERWSZYNieznajoma zdecydowanie zasługiwała na to, żeby przyjrzeć się jej dokładniej.I to nie tylko dlatego, że była jedną z nielicznych kobiet na placu budowy.Męskie okoz reguły chętnie podąża za kobiecą sylwetką - tym chętniej, jeśli pojawia się ona w miejscuuchodzącym za domenę czysto męską.Cody spotykał w pracy kobiety, ale dla niego liczyłosię tylko to, czy potrafiły wbić gwózdz i układać cegły.Ich wygląd i strój były bez znaczenia.Jednak ta kobieta miała w sobie coś, co przykuło jego uwagę.Styl! Miała niezaprzeczalny styl, mimo iż była w stroju roboczym i stała na kupiegruzu.Zdecydowany styl, znamionujący pewność siebie, która sama w sobie stanowiła pewnąklasę i działała na Cody'ego równie silnie - albo niemal tak silnie - jak biały jedwab i czarnekoronki.Cody nie miał jednak czasu, żeby się nad tym dłużej zastanawiać.Przyjechał zFlorydy do Arizony, żeby przejąć nadzór nad realizacją poważnego projektu.Zajęło mu tokilka dni i miał teraz masę zaległości do nadrobienia.Od rana zwijał się jak w ukropie, a nadomiar wszystkiego dziesiątki szczegółów rozpraszały jego uwagę: krzyki robotników iodgłosy maszyn; wydawane i wypełniane polecenia; dzwigi podnoszące ciężkie stalowe belki,z których formowano szkielet budynku w miejscu, gdzie dotąd były tylko skały; żywe kolorytych skał w palących promieniach słońca, a wreszcie coraz silniej doskwierające pragnienie.Cody spędził już tyle czasu na najrozmaitszych budowach, że potrafił wybiegać wprzyszłość.Nie dostrzegał potu ani wysiłku, ani tego, co laikowi mogło wydawać sięchaosem; widział za to ogólną koncepcję i dalekosiężne możliwości.Teraz przyłapał się na tym, że przygląda się nieznajomej.Jej obecność także stanowiłazapowiedz pewnych możliwości.Kobieta była wysoka - musiała mieć ponad metr siedemdziesiąt w roboczym obuwiu -była także szczupła, choć bynajmniej nie wiotka.Pod jaskrawożółtą, mokrą od potu koszulką,rysowały się silne, proste ramiona.Cody jako architekt cenił ekonomiczne, proste Unie.Jakomężczyzna zaś z uznaniem patrzył na kształtne biodra nieznajomej opięte obcisłymi spranymidżinsami.Spod żółtego jak koszulka kasku wysuwał się krótki, gruby warkocz w kolorzemahoniu - drewna, które upodobał sobie dla jego wyjątkowego piękna.Podsunął wyżej słoneczne okulary, a ukryte za nimi oczy zlustrowany nieznajomą odciężkich buciorów po żółty kask.Tak, ta kobieta zdecydowanie warta jest tego, żeby jej sięprzyjrzeć bliżej, pomyślał pełen podziwu dla jej zwinnych, a zarazem oszczędnych ruchów,kiedy się nachyliła, żeby zajrzeć do wykopu.Na wierzchu tylnej kieszeni spodni dostrzegłwytarty biały kontur - pewnie zwykła chować tam portfel.Praktyczna osóbka, pomyślał.Torebka tylko by jej zawadzała na budowie.Nieznajoma nie miała delikatnej, bladej cery, właściwej osobom o rudych włosach.Jejskóra miała zdrowy, ciemnozłoty odcień - prawdopodobnie na skutek przebywania podpalącym słońcem Arizony.A zresztą, bez względu na to, skąd się to wszystko brało, Cody zprzyjemnością patrzył na jej twarz o zdecydowanych rysach.Podobał mu się jej wyzywającypodbródek, lekko wystające kości policzkowe i nie umalowane, wygięte w podkówkę usta.Nie udało mu się zobaczyć jej oczu z powodu odległości oraz cienia, jaki kask rzucałna jej twarz.Za to głos, którym wydała polecenie, brzmiał wystarczająco dzwięcznie, żebymógł być słyszany daleko.Jego tembr znacznie lepiej pasował do mglistych, spokojnych nocyniż do znojnych, upalnych popołudni.Cody zatknął z uśmiechem kciuki za pasek i zakołysał się na obcasach.O tak,pomyślał, możliwości są naprawdę nieograniczone.Kompletnie nieświadoma tego, że stanowi obiekt tak wnikliwej obserwacji, Abraotarła spocone czoło.Tego dnia słońce paliło wręcz niemiłosiernie.Pot spływał jej poplecach, parował i znów spływał pod koszulką, w rytmicznym cyklu, z którym nauczyła sięjuż żyć.W tym upale człowiek musi się uwijać jak w ukropie, mimo temperatury dochodzącejdo trzydziestu stopni.Każdy dzień jest walką z czasem.Jak na razie wygrywali tę walkę, ale.Nie, nie ma tu miejsca na żadne ale, pomyślała.Obecna budowa była największymprzedsięwzięciem, w jakim dotąd brała udział, i nie zamierzała niczego popsuć.Miał to byćjej punkt odbicia do dalszej kariery.Mimo to, w głębi duszy miała ochotę udusić Tima Thornwaya za to, że zgodził się, byjego firma budowlana, w której Abra pracowała, podjęła się realizacji projektu o tak napiętymterminarzu robót.Kary umowne były niebotyczne, a znając Tima, wiedziała, że skoro ją tuoddelegował, przerzucił tym samym całą odpowiedzialność na jej barki.Wyprostowała plecy, jakby już czuła na nich jej przytłaczający ciężar.Jeżeli uda siędotrzymać terminów, nie przekraczając przy tym kosztorysu, to będzie cud.A ponieważnigdy nie wierzyła w cuda, musiała się pogodzić z tym, że ma przed sobą trudne dni [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki