[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.709 k.c.).Umowa dzierżawy jest czynnością prawną odpłatną i wzajemną.Umowa wykazuje pewne podobieństwo do najmu i dlatego też kodeks cywilny odsyła przy ocenie stosunku dzierżawy do przepisów o najmie, z wyjątkiem tych kwestii, które zostały przy dzierżawie uregulowane odrębnie.Szczególne cechy dzierżawy polegają na tym, że:lczynsz dzierżawny może być - i często w praktyce jest - uiszczany w oznaczonej ułamkowo części pożytków rzeczy lub prawa,lldzierżawca ma obowiązek zachowania substancji dzierżawionej rzeczy i dlatego powinien zwrócić przedmiot dzierżawy w stanie nie pogorszonym.lldzierżawcy nie wolno zmieniać przeznaczenia dzierżawy bez zgody wydzierżawiającego,llnajwiększe praktyczne znaczenie ma dzierżawa gruntów rolnych, w odniesieniu do której art.695 § 2 kc.przyznaje dzierżawcy nieruchomości rolnej ustawowe prawo pierwokupu.llUżyczenie.lUżyczenie jest umową, w której użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy przez czas oznaczony lub nie oznaczony.Umowę tę charakteryzują więc dwie podstaw we cechy: oddanie rzeczy do używania na pewien okres czasu (realność) oraz nieodpłatność.Główny obowiązek użyczającego polega na znoszeniu tego, że jego kontrahent będzie używał rzecz przez czas trwania stosunku prawnego.Za wady rzeczy użyczający odpowiada w bardzo ograniczonym zakresie (podobnie jak darczyńca).Biorący rzecz w używanie ma obowiązek pieczy nad nią i korzystanie z niej w takim zakresie, jaki został określony w umowie.Nie wolno mu, bez zgody użyczającego, oddawać rzeczy osobie trzeciej.Po zakończeniu stosunku prawnego powinien on zwrócić rzecz użyczającemu w stanie niepogorszonym.lUmowa leasingu.lLeasing finansowy stanowi szczególną formę kredytowania nabycia dóbr inwestycyjnych.Według art.7091 k.c.przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się - w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa - nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w umowie i oddać rzecz korzystającemu do używania.albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.Umowa leasingu jest umową odpłatną i wzajemną.Spełnia funkcję kredytową.Umowa leasingu może zawierać opcję zakupu przedmiotu leasingu przez leasingobiorcę.Umowa powinna być zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności.4.Umowy kredytowe oraz zabezpieczające.lUmowa pożyczki.lPrzez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący pożyczkę zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości (art.720 k.c.).Umowa pożyczki została skonstruowana w kc.jako umowa konsensualna, a nie realna - jak jest w większości obcych systemów prawa cywilnego, ponadto jest to czynność prawna dwustronnie zobowiązująca, chociaż nie wzajemna.Pożyczka może być nieodpłatna bądź też odpłatna - w tym ostatnim wypadku odpłatność polega najczęściej na zapłacie odsetek.Termin zwrotu pożyczki najczęściej reguluje umowa stron - w braku takiego unormowania dłużnik obowiązany jest zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni po wypowiedzeniu przez dającego pożyczkę (art.723 k.c.).Udzielający pożyczki żąda często zabezpieczenia swojej wierzytelności - które to zabezpieczenie może przybrać formę osobistą.np.poręczenie (art.876 i nast.k.c.), bądź formę rzeczową.tj.zastawu, zastawu rejestrowego albo hipoteki.Do umów pożyczek pieniężnych zawieranych przez banki stosuje się odpowiednio przepisy prawa bankowego z 1997 r.dotyczące zabezpieczenia spłaty i oprocentowania kredytulUmowa kredytu.lJest to umowa zbliżona do umowy pożyczki, z tym, że dającym pożyczkę jest tu zawsze bank, udzielający kredytu osobom prawnym i fizycznym.Często bank nie oddaje przedmiotu pożyczki do rąk biorącego, ale zobowiązuje się do pozostawienia do dyspozycji klienta środków pieniężnych w określonej wysokości.Kredyty bankowe mają charakter celowy i jeżeli kredytobiorca nie używa postawionych do jego dyspozycji środków zgodnie z ich przeznaczeniem, to bank może wypowiedzieć kredyt przed terminem jego spłaty.Kredyt bankowy jest zawsze oprocentowany.Zgodnie z art.69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.- Prawo bankowe umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i określać kwotę kredytu, terminy spłaty i oprocentowanie kredytu, zakres uprawnień banku wynikających z udzielonego kredytu i jego zabezpieczeń oraz termin postawienia do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych.Bank uzależnia udzielenie kredytu od zdolności kredytowej kredytobiorcy.W celu zapewnienia zwrotu kredytów banki powinny żądać od kredytobiorcy zobowiązań osobistych i rzeczowych, przewidzianych prawem cywilnym i wekslowym oraz zwyczajami przyjętymi we współpracy z bankami zagranicznymi.Treść umów kredytowych zawieranych przez poszczególne banki określona jest w regulaminach oraz ogólnych warunkach umów wydanych przez bankilUmowa rachunku bankowegolPrzez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku, na czas oznaczony lub nieoznaczony, do przechowywania jego środków pieniężnych oraz, jeżeli umowa tak stanowi, do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych.Umowa rachunku bankowego ma charakter czynności prawnej konsensualnej oraz odpłatnej - odpłatność polega na oprocentowaniu kapitału na rzecz klienta, z kolei klient ponosi niewysokie koszty manipulacyjne.Szczegółowe regulacje dotyczące umowy rachunku bankowego zawiera ustawa Prawo bankowe.lUmowa poręczenia.lJedną z podstawowych instytucji służących zabezpieczeniu wierzytelności jest poręczenie.Należy ono do osobistych zabezpieczeń wierzytelności, co oznacza, że poręczyciel odpowiada za dług główny całym swoim majątkiem.Według art.876 § 1 k.c.przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela do wykonania zobowiązania na wypadek, gdyby dłużnik nie wykonał zobowiązania.Dla ważności poręczenia kodeks cywilny zastrzega, aby oświadczenie poręczyciela zostało złożone w formie pisemnej (forma ad solemnitatem art.876 § 2 k.Poręczyciel zaciąga wobec wierzyciela własne zobowiązanie, chociaż ma ono charakter akcesoryjny wobec długu głównego.Ta akcesoryjność odpowiedzialności poręczyciela oznacza.że:lnieważność długu głównego powoduje nieważność poręczenia.llumorzenie długu głównego powoduje wygaśnięcie poręczenia,llzakresie odpowiedzialności poręczyciela rozstrzyga każdorazowy zakres odpowiedzialności dłużnika głównego.llporęczycielowi służą przeciwko wierzycielowi wszystkie te zarzuty, jakie może podnieść dłużnik główny.lPoręczyciel jest odpowiedzialny wobec wierzyciela jako współdłużnik solidarny.Należy jednak zauważyć, że w porównaniu z odpowiedzialnością współdłużnika solidarnego odpowiedzialność poręczyciela różni się tym, iż z chwilą uspokojenia wierzyciela dług nie wygasa, gdyż poręczyciel wstępuje w dotychczasowy stosunek prawny w miejsce zaspokojonego wierzyciela (art.518 § l pkt l k.c.).Ad.V.Papiery wartościoweAd 1.Papiery wartościowe imienne opiewające na wierzytelność1
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
