Pernoud Regine Ryszard Lwie Serce

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jego sirventes, pieśń wojenna będąca drugim zkolei znanym nam utworem poetyckim Ryszarda, nawiązywała ściśle do konieczności zasileniaskarbu i mówiła, że w skarbcu w Chinon nie ma srebra ani monet.Od tej pory on sam i królFrancji mieli trwonić swe bogactwa na rekrutację najemników, band, których żołd szybkowyczerpywał cały budżet do dna.Jeden z przywódców takich band, Mercadier, cieszył się pewnąrenomą i zakończył życie w jednej z posiadłości w Perigord.Mówiono też o innym dowódcy bandysłynnym Cadocu, w tym przypadku w służbie Filipa Augusta, który miał stać się seniorem Gaillon,gdzie głównym zadaniem było niespuszczanie z oka pięknego Chateau-Gaillard.Rok 1195 był rokiem głodu w wyniku nieurodzaju, który dotknął nawet żyzną Normandię.Ryszard był zmuszony sprowadzić z Anglii żywność dla ludności pochodzącą z jego rezerw.8listopada tegoż roku w Verneuil doszło do spotkania Filipa Augusta z królem Anglii, które nie dałożadnych rezultatów.Mimo to zawarto zawieszenie broni ważne do 13 stycznia następnego roku.Ustanowiono je w Issoudun, gdzie w lipcu 1195 roku zdarzały się liczne utarczki.Mercadierzburzył przedmieścia, zdobył miejscowość i umocnił ją na potrzeby Ryszarda.Ostatnio ustalono, żez tej epoki pochodzi słynna Biała Wieża (Artykuł Alain Erlande-Brandenburga na kongresiearcheologicznym we Francji w 1984 r., s.129138.) miasta.Ryszard odparł natarcie Filipa na takzwany Zamek.Możliwe jest, że podczas rozmów listopadowych zamierzano uczynić z Issoudun,jako miejscowości berryjskiej należącej do Gracay, posag księżniczki, która poślubi spadkobiercękorony francuskiej, młodego Ludwika.Ale żaden z antagonistów nie pragnął na serio pokoju,nawet wtedy, gdy został on zadecydowany w styczniu 1196, w Louviers.Działania wojenne wkrótce zostały wznowione i Filip August zdobył niebawem Aumale iNonancourt, podczas gdy w Bretanii rozpętały się zamieszki nie bez inspiracji króla Francji.Bretończycy domagali się niezależności, a młody Artur, pogrobowiec Gotfryda Plantageneta,opowiedział się po stronie króla Francji.Jego matka Konstancja nienawidziła Plantagenetów iArtur, który jeszcze nie osiągnął pełnoletności, był wychowywany w pewnym okresie na dworzeFilipa Augusta.Podjęto kilka ekspedycji karnych do Bretanii.W miarę jak zaogniała się walkadwóch królów, wojna stawała się coraz bardziej brutalna, zwłaszcza z powodu udziału bandnajemników.Za to podczas wypraw do Akwitanii Ryszard wykorzystał okazję, by pogodzić się z DomemTuluzy, któremu się tak często przeciwstawiał.Przejął po swej matce, Eleonorze, która usunęła sięw tym czasie do opactwa Fontevrault, zamiary, z jakimi książęta Akwitanii od dawna nosili się wstosunku do Tuluzańczyka.Otóż w 1193 roku siostra Ryszarda Joanna Sycylijska, ta sama, którąkilka lat wcześniej chciał wydać za brata Saladyna, przybyła do Poitiers po opuszczeniu Rzymu, wtowarzystwie królowej Berengarii.Dotarła do Poitou przez Genuę, Marsylię i Saint-Gilles.I otoJoanna na nowo stała się stawką w traktacie, który miał być zawarty z Rajmundem VI z Tuluzy.Miała zostać żoną - piątą - Rajmunda, osoby jak najbardziej dwuznacznej, lecz którą Ryszardpragnął teraz pozyskać dla przymierza skierowanego przeciwko Domowi francuskiemu.Uroczystyślub odbył się w Rouen w pazdzierniku 1196 roku, a w lipcu roku 1197 w miejscowości BeaucaireJoanna wydała na świat przyszłego Rajmunda VII z Tuluzy.Był to czas, gdy król Anglii dostał nieoczekiwaną propozycję.We wrześniu 1197 rokuzmarł w Mesynie cesarz Henryk VI.Jego bratu, Filipowi ze Szwabii, śpieszno było zostać jegonastępcą, lecz książęta niemieccy byli chyba trochę znużeni rodziną, którą nie sposób było sięszczycić.Z drugiej strony niepokoiły ich ciągłe roszczenia Hohenstaufów do Sycylii.Henryk VIzostawił syna, przyszłego Fryderyka II, lecz był on jeszcze dzieckiem.Można wierzyć, że panowiezza Renu zachowali pamięć o błyskotliwym jeńcu królewskim, który przed trzema laty tak świetniebronił swojej sprawy na cesarskim dworze.Do Ryszarda przybyła więc delegacja oferując mukoronę Zwiętego Cesarstwa.Możemy sobie wyobrazić, jak wielce ucieszyłby się jego ojciec otrzymując taką propozycję;nie ukrywał on swych ambicji w stosunku do Wschodu Europy.Jednak Ryszard wyniósł ze swegopobytu w Niemczech, z każdego z kolejnych miejsc uwięzienia, nie najlepsze wspomnienia.Akwitania i Poitou znaczyły dla niego więcej niż cesarstwo.Nie chciał jednak dopuścić, bycesarstwo to stało się przedmiotem pożądania króla Francji, z którym wojna właśnie znówrozgorzała.Odmawiając więc przyjęcia propozycji, podsunął delegacji innego kandydata: swojegosiostrzeńca, Ottona Brunszwickiego, syna jego siostry Matyldy i księcia Saksonii Henryka Lwa,nieżyjącego już od dwóch lat.Otton wychowany był również na dworze akwitańskim i Ryszarduważał go za potencjalnego następcę; czyż nie nadał mu hrabstwa Poitou i księstwa Akwitanii?Młodzieniec dał się łatwo przekonać.Wyrzekł się owych dwóch tytułów i w następnym roku, 10lipca 1198, przybył do Akwizgranu.Skwapliwie przyjęty przez baronów cesarstwa, poślubił Marię,córkę hrabiego Lotaryngii, a w dwa dni pózniej ozdobił skronie cesarską koroną.Dla FilipaAugusta był to ciężki cios.Plantageneci otaczali teraz królestwo Francji od wschodu jak i zachodu.Ten stan rzeczy miał potrwać jeszcze przez szesnaście lat i znalazł rozwiązanie na polu bitwy podBouvines.Ryszard tymczasem nadal działał przeciwko znienawidzonemu rywalowi.Doszło doróżnych spotkań: na przykład, u stóp twierdzy Vaudreuil, którą Filip August kazał podminować,czując, że nie uda mu się jej utrzymać.Ryszard jednak zorientował się w tym i wydał bitwę,zmuszając rywala do wycofania się.Kronikarz angielski w ten sposób podsumowuje kampanię:Król Francji nie dokonał nic godnego pamięci w tej wojnie. Zawarty pokój wcale nie świadczył ochęci obu królów do zaniechania działań wojennych.Nic nie zdołało odciągnąć od tej myśliRyszarda, nawet wiadomości o rozruchach w Londynie, wzniecanych przez niejakiego WilhelmaFitz-Osberta, przezwanego Longbeard - długa broda - który przez pewien czas podburzał tłumy,zanim został zaaresztowany i stracony na rozkaz Huberta Waltera.Walki, które na nowo podjęto w 1197 roku, mimo że już siódmy rok głodu ciężkodoświadczał ludność, potwierdziły bardziej niż kiedykolwiek wyższość króla angielskiego na polubitwy.Zdobył on 15 kwietnia Saint-Val�ry w Normandii, a wkrótce potem oddziały jego wzięły doniewoli krewnego Filipa Augusta, Filipa z Dreux, biskupa Beauvais.Został zaskoczony podczasnatarcia na zamek Milly 19 maja i mimo protestów uwięziony w Rouen.Wydaje się, że Eleonoraosobiście wstawiała się za nim.Biskup został wzięty ponad wszelką wątpliwość z bronią w ręku,nie miał więc prawa protestować z racji swej godności kościelnej.W czasie przewożenia go doRouen udało mu się uczepić drzwi kościoła, i choć dawało to pretekst do prawa azylu, Ryszard niechciał o tym słyszeć.Przypisuje mu się poniższe słowa skierowane do duchownych i bliskichbiskupa, przybyłych, by wybłagać jego uwolnienie: Bądzcie sędziami między mną a waszym panem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki