Nora Roberts Z nakazu serca

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Charlie ożenił się po naszychzaręczynach.A raczej po tym, jak je zerwaliśmy.Nigdy wżyciu nie okłamałby Gabrielle.Już ci mówiłam, że toporządny człowiek.- Przepraszam, zle zrozumiałem.- Wiedział, żepowinien już zmienić temat, ale ten był bardzo zajmujący.-O George u też mi powiesz? To on był pomiędzy Charliem aStraterem?- Nie.George był przed Charliem i po Troyu.Właściwie można by powiedzieć: w poprzednim życiu.- Troy? - jęknął Aleksij.- Więc był jeszcze jakiś Troy?- Nie powiedzieli ci o nim? - Bess wyraznie sięucieszyła.- Dobrze, że twój informator nie wie wszystkiego.Troy został moim narzeczonym jeszcze na studiach.Bylimyzaręczeni tylko kilka tygodni, więc to się właściwie nie liczy.A George to był mój błąd, choć niechętnie się do tegoprzyznaję.Nawet Lori nie powiedziałam.- A więc George był błędem? To znaczy, że inni nie?- W pewnym sensie też, chociaż wolę to nazywaćzdobywaniem doświadczenia życiowego, ale George.- Besspokręciła głową.- W tej sprawie postąpiłam nierozważnie.Pożałowałam go, bo opowiadał, że od dziecka cierpi na jakąśnieuleczalną chorobę.Nigdy nie powinniśmy nawiązywaćromansu.Kamień spadł mi z serca, kiedy w końcu postanowiłpoślubić Nancy.- Czy to jakieś hobby? - spytał Aleksij po chwilimilczenia.- Moje narzeczeństwa? - upewniła się Bess.- Raczejnie.Widzisz, ludzie zazwyczaj świadomie wybierają sobie325hobby, a potem planują, co i jak z tym zrobią.Ja nigdy niewiem, kiedy się zakocham.To mi się po prostu przytrafia.- Tylko tobie może się przytrafić coś podobnego.- Pewnie masz rację.- Uśmiechnęła się trochębezradnie.- Ale ja się z tym dobrze czuję, a kiedy taka miłośćsię kończy, nikt nie jest pokrzywdzony.To nie ma nicwspólnego z seksem, jak na przykład u Vicki.Ona zmieniafacetów jak rękawiczki, bo to jej daje poczucie własnejwartości.Ludzie uważają, że jeśli kobieta jest związana zjakimś mężczyzną, zwłaszcza gdy jest z nim zaręczona, toznaczy, że z nim sypia.A to nie zawsze jest prawda.- A jeśli nie jest zaręczona?- Każda sytuacja rządzi się własnymi prawami.- Besspatrzyła teraz prosto w oczy Aleksija.- Jeszcze nie wiem,jakie będą obowiązywały w tej.- Sprawy mogą przybrać poważny obrót - uprzedził.- Wtedy się zastanowimy.- Wzruszyła ramionamijakby rzeczywiście nie zrobił na niej żadnego wrażenia.- Sytuacja już w tej chwili jest poważna.Przynajmniejdla mnie.Na tyle poważna, że muszę cię zapytać, czy się zkimś spotykasz.W tej chwili zrozumiała, że znów jest zakochana.Niepotrafiła zapobiec nagłemu zapadaniu się w miłość, alerozpoznawała je natychmiast, gdy tylko się dokonało.- Chcesz wiedzieć, czy się z kimś spotykam, czy możeprosisz, żebym tego nie robiła?- Proszę, żebyś tego nie robiła.I oświadczam ci, że nieżyczę sobie nikogo innego.Nie zniosę myśli, że w twoimżyciu mógłby być ktoś oprócz mnie.- Nie ma nikogo.- Bess pochyliła się nad stolikiem idelikatnie pocałowała go w usta.Aleksij też ją pocałował.Myślał przy tym, ilu326mężczyzn przed nim słyszało te słowa.Próbował sobiewytłumaczyć, że jest żałosnym zazdrosnym idiotą, lecz musię nie udało.Przynajmniej nic do końca.- Mieliśmy tańczyć - powiedział.- Więc już się na mnie nic wściekasz?- Nie wściekam się na ciebie.- %7łeby to udowodnić,pocałował ją w sam czubek krzywego nosa.Nie, już się nie złości, myślała Bess, spoglądając mu woczy.Ale coś tu jeszcze nie gra.Tylko nie wiem, co totakiego.- Może chciałbyś się jeszcze czegoś o mniedowiedzieć? - Przytuliła policzek do jego policzka.-Naprawdę nie mam przed tobą żadnych tajemnic.Musnął wargami jej włosy.Zastanawiał się, jak ona torobi, że tak go do siebie przywiązuje.Z każdą chwilą corazmocniej.- Wiem wszystko, co powinienem wiedzieć -powiedział cicho.Bess zastanawiała się, co ona tu jeszcze robi.Powinnawybiec z klubu, zabrać ze sobą Aleksija, pojechać do domu inareszcie się z nim kochać, ale nic takiego nie zrobiła.Trochę się przestraszyła tej swojej powściągliwości.Zawsze kiedy się zakochiwała, natychmiast realizowałaswoje zachcianki, lecz tym razem było inaczej.Nie będę się teraz nad tym zastanawiać, postanowiła,bo zamkną nam klub, nim zdążymy się wytańczyć.- Chodzmy, inspektorze.- Wzięła Aleksija pod ramię.Sprawdzimy, czy zdołasz dotrzymać mi kroku na parkiecie.327ROZDZIAA SI�DMYAleksij przeglądał raporty.Usiłował nie myśleć o tym,że na sąsiednim krześle siedzi Bess i skrzętnie zapisuje coś wnotesie.Musiał przyznać, że potrafiła dotrzymać słowa.Nienaprzykrzała się i siedziała cicho, tylko czasami mamrotałacoś pod nosem.Prędko się zorientowała, że Aleksij niezamierza odpowiadać na jej pytania, że nie chce nawetprzyjąć do wiadomości jej istnienia, i odzywała się wyłączniedo Judda.Właściwie nie sprawiała żadnych problemów prócztego, że sama była jednym wielkim problemem.A raczej nicona, tylko jej obecność.Ponieważ Bess była przy nim,Aleksij musiał o niej myśleć.Nawet ubrała się spokojnie: w szare spodnie igranatowy sweterek.Jakby takie ubranie pozwalało jej lepiejwtopić się w otoczenie, co z kolei miało pomóc Aleksijowizapomnieć o tym, że musi o niej myśleć.Nie pomogło.Aleksij czuł obecność Bess każdąkomórką ciała.Czuł jej zapach, ten uwodzicielski zapachsłońca i seksu przez cały ranek ani na chwilę go nieodstępował.Nic potrzebował instynktu policjanta, żebywiedzieć, że Bess jest tuż za jego plecami, żeby wyobrazićsobie jej wielkie zielone oczy, bacznie obserwujące każdyjego ruch.Wyobrażał sobie, jak jej niespokojne dłonie robiąnotatki, a ruchliwe usta uśmiechają się, gdy wpada jej dogłowy nowy pomysł.Nawet gdyby się ubrała w worek, też by jej pragnął.Bess od początku wiedziała, ze Aleksij jest bystry ibardzo inteligentny.Ale teraz był to już jej Aleksij.328Uśmiechała się, patrząc na tył jego głowy.Obserwowanie, jak pracuje, sprawiało jej niekłamanąradość.Uwielbiała patrzeć, jak przegarnia dłonią gęste czarnewłosy, gdy nad czymś się zastanawia.Albo jak przekłada zręki do ręki słuchawkę telefonu, żeby móc coś zapisać.Kochała jego głos: suchy i nie znoszący sprzeciwu,łobuzerski, lub perswadujący, zależnie od tego, czego chciałod rozmówcy.Najbardziej jednak podobał jej się pełen niepokoju,zniecierpliwiony ruch ramion Aleksija.Jakby chciał zrzucić zsiebie Bess, kiedy zbyt mocno wdzierała się w jegoświadomość.Odczuwała nieprzepartą ochotę pocałowania go wkark.i zerknięcia w dokument, który z takim przejęciemstudiował.Spojrzał na nią groznie, więc odsunęła krzesło paręcentymetrów dalej i przestała mu zaglądać przez ramię.Naprawdę starała się nie przeszkadzać.Nawet Aleksijmusiał to przyznać, ale to tylko pogarszało sytuację.Bardzochciał, żeby sobie poszła.Ale przecież nie mógł jejpowiedzieć, że nie może się skupić, kiedy kobieta, którąpokochał, obserwuje, jak czyta raport z autopsji.Gdybyprzeszkadzała, to co innego.Mógłby jej kazać wyjść i na tymkoniec.- Proszę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki