[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- W bikinidla pań w średnim wieku.- Z czego się śmiejecie? - Issy wróciła.Stała w drzwiach,mierząc je oskarżycielskim wzrokiem, jakby miała im za złe, żesię śmieją, kiedy ona cierpi.- Issy, chodz
tutaj, usiÄ…dz
z nami - zapraszała Caroline.-Chciałam ci coś powiedzieć.- Chyba nie chcesz znowu wyjść za mąż? - Chociaż po matcemożna się wszystkiego spodziewać.- Nie, skądże!Issy widziała, że babcia trzyma mamę za rękę.- Więc o co chodzi?- Wczoraj wieczorem miałam gości - zaczęła Caroline.- Byłaburza, ulewa, pioruny.- Wiem, jaka tu jest pogoda - przerwała jej córka zezniecierpliwieniem.- W drzwiach pubu stanęła kobieta, przemoczona, jak my,tamtego pierwszego wieczoru, pamiętasz?- Oczywiście.Znalazłyśmy wtedy Z
lepą Brendę, tylko niewiedziałyśmy jeszcze wtedy, że jest ślepa.223- No właśnie.ta kobieta, ładna niebieskooka blondynka, byłaz dzieckiem, pięcioletnią dziewczynką.Były zmęczone izmarznięte.Przyleciały aż z Singapuru.- Z Singapuru? - Issy przyglądała się jej z niedowierzaniem.- Tak, Issy.- Caroline z trudem dobierała słowa.- Wiesz mniejwięcej, co zaszło między mną a tatą.Prawda jest taka, że przestałmnie kochać i zakochał się w innej.W tej kobiecie.Issy odwróciła się i odeszła.Słyszała słowa matki, ale niechciała tego słuchać.- Wracaj! - zawołała ostro babka.Zatrzymała się, ale stałatyłem do matki.- Twój ojciec mieszkał z nią już wtedy, gdy był z nami -oznajmiła Caroline.Issy spojrzała błagalnie na babkę, na tę skałę, opokę, na którązawsze mogła liczyć.Niech sprawi, że mama przestanie mówić testraszne rzeczy.- Posłuchaj, co mama ma ci do powiedzenia -poprosiłaspokojnie Cassandra.- To ważne.- Wydawało mi się, ojciec miał romans z tą blond Chinką -zauważyła Issy.- Z nią też - przyznała Caroline.Issy wbiła wzrok w kamienie.Nie chciała tego słuchać, ale niemiała innego wyjścia.To, co zaraz usłyszy, okaże się bardzoważne.Drapała palcem u nogi omszały kamień na tarasie.- Ona tu jest?- Tak.Z córką.Nagle miała wrażenie, że na jej żołądku zacisnęła się żelaznapięść.Inne porównanie nie przychodziło jej do głowy.To niemoże być prawda, nie może.To ona jest córką swego ojca.tylkoona.Przez tyle lat.- Ile ona ma lat? - wykrztusiła w końcu.224- Pięć.Nazywa się Asia.Jej matka twierdzi, że to córkatwojego ojca.Dopiero teraz Issy zrozumiała, czym jest rozpacz.- To nieprawda! - krzyknęła.- Niemożliwe.Nie zrobiłby mitego.Caroline przypomniała sobie, że bardzo podobniezareagowała na wieść o tym, że James popełnił samobójstwo.Niezrobiłby mi tego.Ciekawe, czy Melanie miała rację i Jamesnaprawdę padł ofiarą morderstwa.- Nie wiemy tego na pewno - zauważyła.- I dlatego musimysię dzisiaj spotkać.Prawda wyjdzie na jaw.- Słucham? - Cassandra podniosła głowę.Caroline wzruszyłaramionami.- Jest takie przysłowie, prawda? Oby okazało się prawdziwe.Issy, wściekła, zaatakowała ją:- Gdybyś od niego nie odeszła, nie wydarzyłoby się towszystko.Caroline odnalazła wzrok Cassandry i uśmiechnęła sięsmutno.Wiedziała, że to ona okaże się wszystkiemu winna.- Skarbie - wyjaśniła - to się stało, zanim od niego odeszłam.Mieszkał z nią, wynajmowali apartament w Singapurze.- W Singapurze? - Wydawało się, że dopiero teraz Issynaprawdę słucha słów matki.Gniewnie kopnęła kamień.225- Mała jest przerażona - ciągnęła Caroline.- To malutkadziewczynka, przeleciała przez pół świata i znalazła się w obcymmiejscu, wśród obcych ludzi.- Bez ojca - mruknęła Issy.- Jak ja.- Owszem.- Poznam ją?- Tak.Dzisiaj.W pubie.- Och, no tak.Kolacja.Załamana, mierzyła je wzrokiem.Siedziały na murku, za ichplecami śmiesznie kołysały się kaczki.- Wspaniały zjazd rodzinny - wycedziła zimno.- Postaram sięnie sprawić ci zawodu i zachować się grzecznie.- PosłałaCaroline lodowate spojrzenie.- Taką mam nadzieję - odezwała się babka.-A ponieważMelanie z córką zatrzymały się w pubie, daję ci do wyboru:nocujesz tam z nimi albo tu, u mamy.My z dziadkiem możemyzatrzymać się tutaj.Chyba że wolisz zaryzykować spotkanie znimi.- Wolę zaryzykować - odparła Issy bez chwili wahania.Niepatrzyła na matkę.Rozdział 58PATRZ
C NA NIE, CASSANDRA WSPÓA
CZUA
A i Issy, i Caroline.Objęła wnuczkę ramieniem.- Czy kiedykolwiek pomyślałaś, jak matka w tym wszystkimcierpi? - zapytała.- Myślę o niej, naprawdę, naprawdę, tylko że.-Ale nawetwypowiadając te słowa, Issy wiedziała, że226to nieprawda.Ani przez chwilę nie myślała o matce.Terazmiała w głowie tylko jedno: że ojciec pokochał inną kobietę.- Todrań - zawyrokowała, patrząc na Caroline.- Jak on mógł ci tozrobić?- Już w porządku - odparła Caroline, choć w głębi duszyumierała z upokorzenia na myśl o zdradzie męża.To coś więcejniż zwykłe upokorzenie, o ile o upokorzeniu można powiedzieć,że jest zwykłe, jakby to była chwilowa sprawa, trudny moment,gdy wszyscy, znajomi i obcy, widzą, że jesteś nic niewarta.Nie,zdrada jest gorsza.Zdrada niesie rozpacz, podobnie jak żałoba,bo strata zawsze boli.Odszedł ktoś, kogo kochałaś, komu ufałaś.Odszedł z własnej woli.Odszedł do innej, którą wolał od ciebie.%7ładna kobieta się z tym nie pogodzi.- Poza tym zachowuję się tak, jak wszystkie nastolatki.- Issyspojrzała na babkę.- Mama pewnie była taka sama wobec ciebie.- Nie do końca.- Cassandra nie odpuszczała łatwo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

gieldaklubu.keep.pl