Michel Faber Jabłko

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Czy to daleko? - zapytała.Pan Szczur gwałtownie podniósł rękę do góry i Clara uchyliła się w strachu, że ją uderzy,ale on tylko próbował zatrzymać dorożkę.- Do Przystani Podróżnego , w Southwark - powiedział.- Doskonale - odrzekł dorożkarz.- Masz ochotę skosztować piwa z tej wyjątkowejbeczułki, co to ją trzymają tam w piwnicy, panie?- W rzeczy samej.- Sam lubię ten specjał.Pyszności.Clara i pan Heaton wsiedli do powozu.Pan Heaton nie zdziwił się, słysząc, że dorożkarzwiedział, jaką reputacją cieszy się gospoda Przystań Podróżnego.Przez chwilę darzemignął przed oczami Londyn pełen wielu atrakcji, o których ona i jej koleżanki nie miałypojęcia, choć z owych uciech inni ludzie skwapliwie korzystali.Widok mordowanych gryzoninie był jednak czymś, co chciałaby zobaczyć.W ogóle wyglądało na to, że pan Szczur uchylaprzed nią rąbka różnych tajemnic, których wcale nie miała ochoty poznać.- A jak ja wrócę do domu, kiedy już będzie po wszystkim?Pan Szczur uśmiechnął się smutno.- Tuszę, że kiedy będzie po wszystkim, wyjdziemy razem.- Ale ty nie mieszkasz tam, gdzie ja, panie.- Odstawię cię do domu w pierwszej kolejności.Clara bez przekonania skinęła głową.Jeżeli nauczyła się czegoś, odkąd jako kobietaupadła zaczęła trudnić się prostytucją, to tego, by nie ufać cudzej uprzejmości iwielkoduszności.Miała wrażenie, że podróż trwa strasznie długo, a każde kolejne stuknięciekońskich kopyt o bruk przypominało dziewczynie, że coraz bardziej oddalają się od znanychjej ulic.Dziesięć szylingów, schowanych w kieszeni sukni, nie zda się Clarze na nic, jeślizostanie obrabowana i zamordowana w jakiejś ciemnej obcej dzielnicy.Nie chcąc, by do tegodoszło, musiała zadbać o dobre stosunki z panem Szczurem, sprawić mu przyjemność, aprzynajmniej nie kłócić się z nim.Nie była jednak pewna, czy uda im się nie posprzeczaćtego popołudnia, tym bardziej że mieli je spędzić w towarzystwie szczurów oraz psów.- Mam nadzieję, że zrozumieliśmy się co do tego paznokcia - powiedział pan Heaton,odwróciwszy głowę w półmroku dorożki.- Paznokcia, panie?- Nie próbuj być delikatna, rozumiesz? Musisz wepchnąć palec tak głęboko, jak zdołasz.- Postaram się.- Nie martw się, nie zrobisz mi krzywdy.- Dobrze.- I nie wyciągaj go, aż.- Pan Heaton jeszcze gwałtowniej odwrócił się od Clary, jakgdyby nagle zauważył na ulicy kogoś znajomego.- Aż do końca.- Skąd mogę wiedzieć, kiedy nastąpi koniec, panie?Wtedy na nią spojrzał.Miał mocno zaciśnięte usta, blizny na jego twarzy pobielały, alezarumienione policzki pana Szczura pokrywały także czerwone cętki.- Gdy ostatni szczur padnie martwy.Gospoda Przystań Podróżnego leżała na końcu świata.Musieli przejechać Tamizę i minąćWaterloo, gdzie Clara była kiedyś raz czy dwa ze swoją panią, ale cel ich wyprawy znajdowałsię jeszcze dalej.Kiedy przybyli wreszcie na miejsce, okazało się, że wygląd gospodywłaściwie nie uzasadnia tak długiej podróży.Clara uznała, że to nędzna spelunka, w którejospali, leniwi mężczyzni piją na umór.W powietrzu unosił się gęsty dym fajkowy i oparyalkoholu, a bywalcy siedzieli przygarbieni, jak gdyby chcieli od czasu do czasu zaczerpnąćpod stolikiem łyk powietrza.Tam, gdzie przegniły klepki, podłoga została naprawiona bylejak, przy użyciu nieheblowanych desek innego koloru, między którymi zasmołowano szpary.Kominek krztusił się popiołem i bursztynowymi węglami.Kilka lamp gazowych zostałozgaszonych albo zepsuło się, a w całej sali nie było widać prawie wcale szkła, co oznaczało,że próżno tu szukać lustrzanej wesołości pubów, w których bywała Clara.Przeciwnie -ciemne, brązowe drewno pochłaniało światło i ani myślało je oddać.- Nie podoba mi się tutaj - szepnęła dziewczyna do swojego towarzysza.- Nie przyszliśmy, by tu siedzieć - szepnął w odpowiedzi pan Heaton.- To, czegoszukamy, mieści się w piwnicy.Clara nigdzie nie mogła dostrzec schodów, wyciągnęła więc szyję, by wyjrzeć zza słupa,ale zauważyła tylko więcej podpitych mężczyzn, tkwiących na swoich pijackichstanowiskach.Spodziewała się zobaczyć jakiś kolorowy, teatralny transparent, wywieszony,żeby podsycać niecierpliwość publiczności przed mającą się odbyć walką psów ze szczurami,jednak niczego takiego w gospodzie nie zauważyła.Zresztą ściany były prawie gołe - wisiałona nich zaledwie kilka odklejających się ogłoszeń, zapowiadających rozmaite występy, któreodbyły się niedawno w lokalach o bardziej dystyngowanych nazwach niż PrzystańPodróżnego , a obok przytwierdzono kartkę ze sporządzonym odręcznie napisem: UWAGANA SODOMIT�W.Pan Heaton podszedł do szynkarza.Skinęli do siebie bez słowa i uścisnęli ręce.- choćmoże raczej jeden drugiemu wręczył ukradkiem monetę.Potem szynkarz, pan Heaton i Claraprzeszli na zaplecze, gdzie właściciel otworzył zapadkowe drzwi w podłodze, i wtedydziewczyna ujrzała schody oświetlone blaskiem, bijącym z na razie niewidocznego zródła.Kłęby piwnicznego dymutytoniowego zderzyły się i połączyły z dymem z sali barowej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki