Nikt kogo znasz Richmond Michelle

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nietrudno było powiedzieć, żeMargaret i Peter nie mieli ze sobą nic wspólnego, nie było też między nimi czułości.Natomiast Lila -kiedy ją poznałem, było dla mnie jasne, że byli stworzeni dla siebie.- Znał pan moją siostrę? - zapytałam zaskoczona.- Tak.Peter przedstawił mi ją wkrótce po tym, jak się poznali.Chciał ją mieć przy sobie, kiedymnie zawiadamiał, że mają zamiar wziąć się za Goldbacha.Chyba wiedział, że będę zaniepokojony.Nie jestem pewien, czy pani coś wie o tej hipotezie.- Tylko tyle, ile Lila mi powiedziała, że powstała w 1742 roku i że wiele potężnych umysłówpotykało się na niej.Każda parzysta liczba całkowita większa niż dwa może być wyrażona jako sumadwóch liczb pierwszych, prawda?- Tak jest.Matematyk może się szybko wypalić, skupiając się na jednym nieosiągalnym celu.Proszę popatrzeć na Louisa de Branges i hipotezę Riemanna.Wraz z Goldbachem i od całkiem nie-dawna z Fermatem, hipoteza Riemanna jest jednym z najtrudniejszych wciąż nierozwiązanych pro-blemów w świecie matematycznym.De Branges spędził dwadzieścia pięć lat, pracując nad nią, i w2004 opublikował swój dowód w Internecie.Nikt nie zwrócił na to należytej uwagi i wciąż wymagapeer review*.Co ciekawe, de Branges to jest ktoś: w latach osiemdziesiątych udowodnił hipotezęBieberbacha, ze wszech miar ważne osiągnięcie.Kiedy opublikował ten dowód, wiele osób było na-stawionych sceptycznie, tak samo jak w przypadku jego dowodu hipotezy Riemanna.Wszyscy taktrochę jakby chcieli, żeby się mylił.Ale w końcu jego praca zwyciężyła.Jeśli chodzi o hipotezę Rie-manna to faktem jest, że de Branges używał takich narzędzi matematycznych, w których jest jednym znielicznych ekspertów - na przykład teorii spektralnej.Zatem zebranie zespołu, który miałby kwalifi-kacje do przeprowadzenia oceny jego dowodu byłoby ogromnym przedsięwzięciem.I tu niczego niezmienia fakt, że jest trochę niedorajdą.Do tego wszystkiego trzeba dodać, że w 1964 twierdził, iż madowód na istnienie podprzestrzeni niezmienniczych dla ciągłych transformacji w przestrzeniach Hil-berta.Ale wtedy jego twierdzenie było fałszywe i zapłacił za to słono w sensie - swoją wiarygodno-ścią.Matematycy - dobrze czy zle - są pamiętliwi.Teraz de Branges jest po siedemdziesiątce.MuszęRLTprzyznać, że trzymam za niego kciuki choćby dlatego, że byłbym zachwycony, gdyby pokazał światu,że starszy gość wciąż może mieć coś ważnego do powiedzenia w nauce.* Specjalistyczna recenzja naukowa.- Musi mi pani wybaczyć.Człowiek nie tak łatwo abdykuje z roli wykładowcy matematyki.Tosię ma we krwi.Jak powiedział Poincar�: matematyków się nie robi, matematycy się rodzą".- Ale McConnell i moja siostra - nalegałam.- Pan ich wspierał?- Tak, na początku Peter przyszedł do mnie po radę.Nie widziałem żadnego logicznego powo-du, aby wspierać kontynuowanie nieszczęśliwego i jałowego małżeństwa.Kiedy szansa na szczęściepojawia się w taki oczywisty sposób, należy ją chwycić.Nie wierzę w teorię geniuszu z nieszczęścia.Uważam, że mężczyzna najlepiej wykonuje swoją pracę, kiedy jego życie domowe jest szczęśliwe.Popatrz na Ramanujana, wszystkie jego olśniewające osiągnięcia i zdumiewające spostrzeżenia, tenieskończone serie dla �, hipoteza Ramanujana, ale zmarł na gruzlicę, mając trzydzieści dwa latagdzieś w slumsach Indii.Zaaranżowane małżeństwo w wieku dwudziestu jeden lat z dziewięcioletniądziewczynką.Jego wkład do matematyki byłby o wiele większy, gdyby mógł sobie zorganizowaćspokojny dom z odpowiednią partnerką.Jak więc widzisz, moja rada dla Petera nie była tak całkowiciepozbawiona pewnego mojego interesu.Byłem przekonany, że gdyby on i Lila pracowali razem, mo-gliby dokonać czegoś wyjątkowego.Oczywiście, nie oczekiwałem, że dowiodą Goldbacha, ale wie-działem, że jeśli będą pracować w kierunku osiągnięcia tego prawie niemożliwego celu, niewątpliwiew trakcie procesu badawczego dokonają innych ważnych odkryć.Proszę popatrzeć na historię wiel-kiego twierdzenia Fermata.Po drodze do jego udowodnienia została zgłoszona spora liczba znaczą-cych propozycji, na przykład dowód na hipotezę Taniyamy-Shimury jest nierozerwalnie powiązany zposzukiwaniami dowodu Fermata.Carroll rozłożył ręce i położył na oparciach fotela.Nosił szeroką złotą obrączkę ślubną i miałdoskonały manicure.- A teraz dygresja.Poza radami, ułatwiłem im życie w bardzo praktyczny sposób.Kiedyś Peterzwierzył mi się, że obydwojgu zle się pracowało w budynku matematyki.Pani siostra obawiała się, żeludzie zaczną gadać.Wobec tego zaproponowałem im mój dom do pracy.Moja żona specjalizuje sięwe freskach i często wykonuje prace zlecone, moja córka Genna też już była wtedy na uniwersytecieColumbia.Przerwał na chwilę, patrząc na mnie.- Niech się pani tak nie dziwi.To, że jestem matematykiem nie oznacza, że nie mam zrozumie-nia dla romansu.Wie pani, co powiedział Wolter?- Mmm?RLT- W głowie Archimedesa mieści się o wiele więcej wyobrazni niż w głowie Homera".O nas,matematykach, panuje niezasłużona opinia, że jesteśmy pozbawionymi emocji dostawcami facji izdrowego rozsądku, ale prawda jest taka, że ważnych odkryć matematycznych można dokonać tylko zpomocą wyobrazni.Wyobraznia Lili była nieokiełznana.Bywało, że wracam do domu pózno z uni-wersytetu, a oni pochyleni nad kuchennym stołem ostro pracują.Zamawialiśmy coś gotowego z do-stawą do domu i siedzieliśmy w kuchni nad pojemnikami z Good Earth, jedząc i dyskutując o teoriiliczb.Byłem tuż po pięćdziesiątce i nie umiem nawet powiedzieć, jaka to była dla mnie radość, że by-łem dopuszczony do intymnego kółka wyrafinowanych gier umysłowych.Dobrze nam się pracowałorazem, naszej trójce.Ja miałem wiedzę i dziesiątki lat doświadczenia, a oni - szczególnie Lila - umie-jętność popatrzenia na zagadnienie z zupełnie innego punktu, mogli wyczarować zaskakujące połącze-nie albo intrygujące pytanie, ot tak, znikąd.Czasami od tych rozmów pękały nam głowy.Wtedy szli-śmy odpocząć do salonu i graliśmy w gry video, do których Peter zachęcił Lilę.To był jeszcze okresgier na Atari, zawierających szybko wirujące trójkąty - uśmiechnął się do wspomnień.- Wcale bym sięnie zdziwił, gdyby ta gra była upchana gdzieś w jakimś kartonie w piwnicy.- To mi wyjaśnia, gdzie Lila bywała w te noce, kiedy wracała tak pózno.Nigdy nie udało namsię dojść do tego, gdzie oni się spotykali - zawahałam się.- Nie wiem, jak to powiedzieć, oni używalipana domu do.Carroll popatrzył przestraszony.- Na miłość boską, nie.Jest taki mały hotelik przy Half Moon Bay.Wolałbym nie wiedzieć, alePeter któregoś dnia wspomniał o tym ni stąd, ni zowąd.Podejrzewam, że po prostu musiał się z kimśtym podzielić.Niesamowicie kochał twoją siostrę.Wiem z doświadczenia, że to coś takiego, czegoczłowiek nie chce trzymać w sekrecie.Chcesz powiedzieć całemu światu.Zrobił rozsądnie, powiedziałtylko mnie.- Carroll zmarszczył się [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki