marshall paula Niezwykłe podobieństwo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Spróbuj je teraz trochę pocieszyć.Tego wieczoru Eleanor zauważyła, że Alan jest jakiś roztarg�niony.Byli na balu u lady Templestowe i w czasie krótkiej prze�rwy w tańcach, razem z innymi, skierowali się do bufetu.- Jesteś nieobecny myślami, Alanie.- Przepraszam, ale nad czymś się poważnie zastanawiam.- To nic niezwykłego w twoim przypadku - roześmiała sięEleanor.- Chodzi o sprawę, którą mam jutro do załatwienia.- To też nic nowego!Po krótkiej chwili milczenia Alan powiedział:- Eleanor, chciałbym cię o coś poprosić.- Słucham, co to takiego?- To mi się u ciebie podoba - uśmiechnął się Alan.- %7ład�nych dodatkowych pytań, żadnego krygowania się.- Patrzył nanią wzrokiem, który przyprawił ją o dreszcz.- Bądz miła dlakuzynki Caroline i jej matki.Znalazły się teraz w bardzo cięż�kiej sytuacji.Wiem, że wziąwszy pod uwagę wszystko, co sięwydarzyło, nie będzie ci łatwo.- To prawda - przyznała Eleanor - ale Caro w niczym niezawiniła.- Victor także jest w złym stanie.Zauważ jednak, że nieproszę cię, abyś i dla niego była miła.- Nawet nie przyszło mi to do głowy! Caro mi żal, a ostatniojej unikałam.Spodziewałam się, że będzie tutaj dziś wieczorem.Wiem, że miała się spotkać z Anthonym Beauchampem, aleprzed chwilą mi powiedział, że ona pewnie nie przyjdzie.Bied�na Caro, lubi go przecież, a zanosi się na to, że go straci, bozajmą się nim inne dziewczyny.Alan ujął jej małą dłoń i delikatnie ją uścisnął.Patrzył na niąz takim uczuciem, na jakie mógł się odważyć na oczach kilkusetobecnych tu osób, a przede wszystkim jej ciotecznej babki Almerii.- A ty, Eleanor, jesteś śmiałą dziewczyną?- Moja matka uważa - odpowiedziała z wyraznym zażeno�waniem- że jestem zbyt śmiała, podobnego zdania jest sir Hart.- I jakby na potwierdzenie tego dodała: - Co masz na myśli,Alanie?- Lubię dziewczęta, które wiedzą, czego chcą.Nigdy niepodobały mi się zbytnio uległe.Uśmiechnęła się na to stwierdzenie.- A ja lubię mężczyzn, którzy mądrze mówią.Będzie mi cie�bie brakowało, kiedy wrócisz do domu, do Australii.- Jeszcze nie wiem, gdzie jest mój dom, Eleanor.- Znowupatrzył na nią z czułością.- Może ty mi pomożesz to odgadnąć.Nie wiedziała, jak ma na to zareagować.Po raz pierwszy takszczerze przyznał, że jest nią zainteresowany.Odrzekła więcz uśmiechem:- Znając ciebie, sądzę, że kiedy przyjdzie pora, zrobisz to,co powinieneś.Alan skłonił się i przeprosił, że musi ją opuścić.Wyjaśnił, żema ważną sprawę do załatwienia rano i dlatego chce być wypo�częty.Patrzyła za nim, zastanawiając się, ilu jeszcze mężczyznw tej ogromnej sali traktuje swoje obowiązki tak poważnie jakAlan Dilhorne.Obudził się wcześnie rano.Ubrał się wyjątkowo wytwornie,jakby nazwał to Ned, i udał się do tej części zatłoczonego City,gdzie mieli swoje siedziby najwięksi potentaci finansowi.Odnalazł biura Rothschildów, a kiedy powiedział swoje na�zwisko, został wprowadzony do okazałego gabinetu, gdzieprzywitał go dość młody jeszcze mężczyzna o miłej powierz�chowności.Konferowali obaj na osobności przez półtorej go�dziny, a więc niezwykle długo, zdaniem uprzejmego rozmówcyAlana, jak na pierwsze spotkanie z kimś nieznajomym i w do�datku poniżej trzydziestki.Na zakończenie podano im na srebrnej tacy sherry i ciaste�czka.Obaj panowie wypili za pomyślny wynik omawianej przeznich sprawy.A gdyby nie uzyskali natychmiastowego zysku,w co uprzejmy gospodarz raczej wątpił, to będą nad tym razempracować przez dłuższy czas.Po wyjściu Alana poszedł do innego gabinetu, gdzie siedziałtrochę młodszy, lecz bardzo podobny do niego mężczyzna, któryzapytał:- I co powiesz, bracie Lionelu?- No cóż, bracie - zaśmiał się bankier nazwany Lionelem.- Właśnie poznałem diabelnie bystrego młodzieńca, najspryt�niejszego od czasu, gdy nasz ojciec Nathan przybył do Londy�nu.Jeśli w szybkim tempie nie wezmie on szturmem City, toznaczy, że straciłem umiejętność oceniania ludzi!Z powodu rannej wizyty Alan pojawił się w biurze Dilhor�ne'ów pózno, co bardzo zaskoczyło jego personel.Wszedł odrazu do gabinetu Johnstone'a, by zadać mu pytanie, na którewłaściwie znał z góry odpowiedz.- Jaki procent naszych spraw prowadzimy za pośrednic�twem Waldheimów? - zapytał beż żadnych wstępów.- Wszystkie na kontynencie, a więc większość, jak wiesz.W tym jednym przypadku mój poprzednik zrobił dobry interes.Sebastian Waldheim to straszliwy sknera, ale uczciwy.Nie uz�naje żadnych krętactw, w przeciwieństwie do Simpsona.- A kto jest starszym partnerem w ich firmie?- Pan Sebastian jest starszy, a pan Julian młodszy, ale Seba�stian nigdy nie rozmawia z klientami.Wszystko załatwia Julian.- Myślę, że dla mnie zrobi wyjątek - powiedział Alan ześmiechem, widząc zdziwienie na twarzy Johnstone'a [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki