[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.IIIam miaj fratoj al mi diris: Ci estu iel utila; ci lernu sta-rigi statuojn kaj altarojn, çar eble ni estos dioj. Mi penis obei miajn fratojn, sed pezegaj estis marte-lo kaj çizilo! Kaj krome, strangaj vizioj pasadis, sençesepasadis, inter mi kaj la Parosa bloko, kaj mia senatenta105 UZINO 7eLIBROfingro skribadis sur la polvo unu nomon, çiam la saman,la dolçan nomon de Makaria.Malfermu vian pordon! mi estas Iksos, la kompatin-da kverka visko, kiun ventpuÿo mortigus.IIITiam miaj fratoj al mi diris: Ni havas gaston en la pa-laco, blankan maljunulon el Øaldeo, kiu scias legi en laçielo la venontajn okazojn.Aûskultu liajn instruojn kajdiru al ni, çu ci vidas en la nuboj trezorojn aû venkojnalvenantajn. Mi aûskultadis la maljunulon; mi pasigislongajn serenajn noktojn rigardante la çielon; sed mividis nek trezorojn nek venkojn; mi vidis nur la malse-kajn brilajn stelojn, kiuj rigardis min kun amo,.kiel laokuloj de Makaria.Malfermu vian pordon! Mi estas Iksos, la kompatin-da kverka visko, kiun ventpuÿo mortigus.IVTiam miaj fratoj al mi diris : Ci prenu pafarkon kaj sa-gojn, kaj iru çasi en la arbaroj. Mi travagis la arbarojnkun pafarko kaj sagoj, sed baldaû forgesis la çason kajmiajn fratojn.Dum mi aûskultis la kanton de la ventojkaj de la najtingaloj, cervino man¸is mian panon en miarobo, kaj birdeto, laca de longa flugo, venis endormi¸ien mia sagujo.Mi portis ¸in al Makaria.106 UZINO 7eLIBROMalfermu vian pordon! mi estas Iksos, la kompatin-da kverka visko, kiun ventpuÿo mortigus.VTiam miaj fratoj al mi diris: Neniel utila ci estas, kaj ilimin batis; sed mi ne ploris, çar mi pensis al mia fratino.Kaj morgaû oni prenos mian fratinon for de mi: kaj mor-gaû, kiam Makaria, sidante çe la edzi¸a festeno, diros: Kio do estas tiu blua fumo, kiu supreniras tie post lalaûrujo? Ho, nenio, diros la festenantoj.¯i estas la brulstako de Iksos, la kompatinda kverkavisko, kiun ventpuÿo mortigis. Ne, vi vivos! kortuÿite diris la junulino. Mi ÿirmos vinen mia koro tiel bone, ke çiuj ventegoj pasos, netuÿan-te vin eç per bloveto plej malgranda.Likos estas feliçakaj festata, kaj la virgulinoj Atenaj estas multaj.Al vi solakaj suferanta, çiujn miajn horojn kaj çiujn miajn amojn!Kompatinda kverka visko, vi ornamos mian bruston plibele ol la edzina bukedo.Frato mia, poeto mia, jen lapago por via kanto. Kaj deÿirante de siaj haroj la edzi-ni¸an girlandon, ÿi îetis ¸in, malseka de larmoj, al la pie-doj de Iksos.Iksos volis respondi, sed, traskuita de ne-atenditaj emocioj, la kompatinda infano apenaû proviseligi ekkrion. Ho! li diris ; kaj metante la manon sursian koron, li falis.La febro malkvietigis lin la tutan nok-107 UZINO 7eLIBROton, kaj la tutan nokton Makaria maldormis kaj ploris çela lito de sia frato.La sekvanta tago estis tiu, kiam la tri Heraklidoj irosen la templon por demandi pri la elekto de la viktimo.Ilisin prezentis çe la altaro, kiel çe batalo, sen tremo aûantaûtimo.Post la kutimaj ceremonioj, preskaû tute sa-maj kiel tiuj, kiujn ni vidis antaûe en Delfo, pastro deMinervo kunskuis la nomojn en la urno.Alproksimi¸isinfano kun okuloj kovritaj per rubando.Lia mano jamestis çe la rando de la sankta vazo, tuj elironta kunmortokondamno, kiam subite virina voço sonis sur lasojlo de la templo: Haltu! Jen la viktimo! Tio estis Makaria, malrapide paÿanta al la altaro; Ma-karia pala kaj ornamita, balancanta sur sia frunto fune-brajn rubandojn.Ajgistos ekkuris al ÿi: Vi tie çi, fratino!vi promesis, ke vi restos apud Iksos. Iksos, ÿi diris, haltigante plorspasmon, mortinta liestas! kaj nun nenio malpermesas, ke mi mortu por vi. Kaj ÿi daûrigis sian paÿadon al la altaro.La publiko aplaûdis, la Heraklidoj submeti¸is.En tiuepoko oni imagis la manon de la dioj aganta en çiu eks-terordinara okazo; oni do atribuis al iu inspiro tiel nob-lan sinoferon.Tial Makaria genufleksis antaû la altaron sen malhel-po.xi haltigis per gesto la rapideman glavon de la ofe-108 UZINO 7eLIBROristo, por îeti al la fratoj sian lastan rideton; kaj, fermantela okulojn, ÿi duone dismetis la vualon, kiu kovris ÿianbruston.Du minutojn poste ÿia korpo trembatis sur la altaro.Oni faris unu saman brulstakon por Iksos kaj Maka-ria.Kaj tiam, pro miraklo aû iluzio, kiu reokazis poste çela morto de nia Johanino d Arc, oni vidis, aû kredis vidi,ion, kio el la flamoj eli¸is al la nuboj kun dolça bruo deflugiloj.Kio helpis la disvasti¸on de tiu kortuÿa tradicio? Sen-dube estas tio, ke post la venko de la Heraklidoj, venkotro kare pagita por resti longe atendigata de la dioj, laMikenanoj, triumfe stariginte la statuon de Heraklo çela bordo de la maroj, iun tagon trovis sur ¸i du alcionojnen la felo de la Nemea leono.Tiel iam pasis tra antikva jarcento la du plej belaj be-laîoj en tiu çi mondo kaj çiuj jarcentoj: Poezio kaj Virto!Hégésippe Moreau(1810 1838)El Rakontoj al mia fratino El la franca tradukis René Lynagh109 UZINO 7eLIBROwww.omnibus.se/inkoISBN 91-7303-205-0110
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
