[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.19/1-10).Zacheusz z wielką radością powitał Chrystusa w swoim domu bez względu na to, comógłby od niego usłyszeć.W czasie posiłku zadeklarował: Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeślikogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie .Słysząc to, postanowienie nawrócenia i dostrzegając dziełoodpuszczenia Ducha św., Jezus oznajmił: Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu. .Jednakżeewangelista nic nie mówi czy Zacheusz dotrzymał swej obietnicy.Porusza tylko to, co jest istotne w całymwydarzeniu, konkretnie działanie Ducha św.w ludzkim sercu.Czyny, których dokonujemy, trudności, na jakienapotykamy doprowadzają nas do przeżywania wielkich radości i podejmowania wspaniałych postanowień.Czyż nie zdarza się jednak, że zapominamy o nich bardzo szybko? Jedna rzecz jest bezsprzeczna.W walce oprawdziwe wyzwolenie przemieniamy się wewnętrznie i w tym procesie zbawienia Bóg staje u naszego progu.Kiedy Jezus został przybity do krzyża, wisiał pomiędzy dwoma złoczyńcami skazanymi na tę sama karę.Jeden z nich rzekł do niego, Czyż nie jesteś Chrystusem? Wybaw wiec siebie i nas (Lk.23/39-45).Zbawienie, naktóre miał nadzieję, oznaczało jedynie sposób, dzięki któremu mógłby uniknąć kary śmierci.Drugi skazanieczwrócił się do pieszego z wyrzutem mówiąc: Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz.Myprzecież - sprawiedliwie odbieramy bowiem słuszna karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił izwracając się do Jezusa rzekł: Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa! Pogodził sięzatem z karą śmierci, jako naturalną konsekwencją zbrodni, której się dopuścił.Właściwie ocenił swój grzech,bez szukania usprawiedliwień, kłamstw lub obwiniania innych.Widząc taką skruchę, Jezus rzekł do człowieka,którego grzech doprowadził do najwyższego wymiaru kary: Zaprawdę, powiadam ci, dziś ze mną będziesz wraju .Te słowa ujawniają niespodziewaną wielkość Boskiego miłosierdzia, którego żadne ludzkie słowa nie są wstanie opisać.Bóg wybacza każdy grzech.Istnieje oczywiście kwestia grzechu przeciw Duchowi, który nie będzieodpuszczony (Mt.12/32).Stworzywszy człowieka wolnym.Bóg nie chce ograniczać jego wolności z jakiejkolwiekprzyczyny, dlatego też nie może narzucić człowiekowi swojego przebaczenia.Kiedy człowiek wzbrania się odprzyjęcia Boskiego przebaczenia, boskiego Ducha, Miłości i Zwiatła, sam Bóg nie może mu wybaczyć dopóki tenbędzie trwał w swojej odmowie.W chwili ukrzyżowania Chrystus modlił się: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią , (Ak.23/34).Tymsamym wprowadzał w życie swoje zalecenie, abyśmy kochali swych wrogów i modlili się za swychprześladowców (Ak.6/27-28).Jezus bezustannie trwa w swej modlitwie za nas.Zw.Szczepan, pierwszy męczennik Kościoła, idąc za przykładem Chrystusa, umierał mówiąc: Panie,przyjmij ducha mego! .Myślał o swoich dręczycielach i modlił się: Panie, nie poczytaj im tego grzechu .Szawełzaś, który był świadkiem tej sceny rozpoczął prześladowanie Kościoła, wchodząc do domów, porywał mężczyzn ikobiety i wtrącał ich do wiezienia (Dz.7/59; 8/1-3).Szaweł musiał wielokrotnie wspominać modlitwę Szczepana, która, jak wielu sądzi, była bodzcem do jego nawrócenia.Ochrzczony, przyjmuje imię Pawła, staje się żarliwymuczniem Chrystusa i poświęca resztę swojego życia głoszeniu Ewangelii.Pisze do wiernych z Koryntu, Miłośćwspółweseli się z prawdą, zawsze gotowa, aby wybaczać, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję,wszystko przetrzyma (I.Kor.13/6-7).Do swego ucznia Tymoteusza zwraca się z następującymi słowami: Nauka to zasługująca na wiarę i godna całkowitego uznania, że Chrystus Jezus przyszedł na świat zbawićgrzeszników, spośród których ja jestem pierwszy.Lecz dostąpiłem miłosierdzia po to, by we mnie pierwszymJezus Chrystus pokazał całą wielkoduszność jako przykład dla tych, którzy w Niego Wierzyc będą, dla życiawiecznego ( I.Tim.1/15-16).Paweł mówiąc, że miłość zawsze gotowa jest wybaczać, ma na myśli, że nie istnieje granica przebaczenia.Oznacza to, że zawsze będziemy mieli innym coś do wybaczenia, ponieważ wszyscy jesteśmy słabi, ograniczeni igrzeszni.Jeśli nie wybaczymy innym, nie będziemy godni odmówienia Ojcze Nasz , gdyż ta modlitwa niesie wsobie znaczenie: Ojcze, nie wybaczaj nam, dopóki sami nie wybaczymy innym! Z drugiej strony, jeśliwybaczymy szczerze, dostąpimy w obfitości Bożego odpuszczenia.Tego właśnie uczy nas przypowieść onielitościwym dłużniku: Podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swoimi sługami.Gdy zaczął sięrozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów.Ponieważ nie miał zczego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać.Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: Panie miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam .Pan ulitowałsię nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował.Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, którymu był winien sto denarów.Chwycił go i zaczął dusić mówiąc: Oddaj cos winien! Jego współsługa upadł przednim i prosił go: Miej cierpliwość, nade mną, a oddam tobie.On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go dowiezienia, dopóki nie odda długu.Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili.Poszli ipowiedzieli swemu Panu wszystko, co zaszło.Wtedy Pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: Sługoniegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś.Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować sięnad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą? I uniesiony gniewem Pan jego kazał wydać go katomdopóki mu całego długu nie odda.Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z44serca swemu bratu (Mt.18/23-35)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
