Według w Malachiasza Wolski Marcin

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Przykro mi, panie Uansky.To polecenie doktora. Miejmy tylko nadzieję, \e dzięki twojej ciotce badania nabiorą przyspieszenia próbował pocieszyć mnie Maks.Poczułem się jakoś niewyraznie i potoczyłem wzrokiem dookoła, w kąciebiblioteki dostrzegłem oczko kamery, przy oknie dwa czujniki. Do diabła, rzeczywiście jestem więzniem!*Jak na osobę od kilkunastu lat w du\ym stopniu nie\ywą, Anna Karpickaprezentowała się całkiem niezle.I niewiele ró\niła się od blizniaczki.Mo\na bypomyśleć, \e to sama ciotka przyjęła pozycję horyzontalną i przy pomocy kabli i \yłekdała się zmienić w coś przypominającego stację filtrów skrzy\owaną z centralkątelefoniczną.Regina Mirska nie ukrywała wzruszenia, zwilgotniałymi oczami wpatrując się wswoją blizniaczkę.Obok zgromadził się cały personel prowadzonego przez doktoraBentona ośrodka: Ferguson, Crebs, panna Sanders i Dolores Ibanez.Ani Maks, aniGloria nie brali udziału w seansie; ze względu na pózną porę woleli raczej oddać sięobowiązkom przedmał\eńskim.Ciocia Regina rozsiadła się wygodnie na fotelu obok łó\ka, wypiła bez sprzeciwuszklankę jakiejś podejrzanie gęstej cieczy i ujęła bezwładną, ale ciepłą rękę siostryblizniaczki.Crebs z Fergusonem zajęli się instalowaniem aparatury na jej ciele.Woczach Reginy zapalił się niepokój. Co oni mi robią, Andrzejku, sadzają na krześleelektrycznym?Ferguson objaśniał łagodnym głosem wiejskiego lekarza, \e są to zwykłe środkiostro\ności: EKG, biomanometr& A po co mi przyklejacie te metalowe robaczki na głowie, co to za okropnyhełm, czy\byście zamierzali mi zrobić trwałą? Ledwie nadą\ałem z tłumaczeniem. To elektroencefalograf nowej generacji wyjaśnił comatolog Crebs.Rejestruje aktywność mózgu bez konieczności iniekcji czaszki i wprowadzaniakontrastu. Myślicie, \e uda mi się zasnąć pod taką kupą \elastwa& Ale\ naturalnie, zaśnie pani powiedziała z głębokim przekonaniem Rebeka,siadając vis � vis mojej ciotki.Miała na sobie zielony kostium, jeszcze bardziejpodkreślający jej gadzią urodę. I proszę się nie denerwować, to tylko próba.Zapierwszym razem mo\e się nie udać.Ciotka zasnęła jak grzeczne niemowlę.Początkowo nie działo się nicszczególnego.Benton przenosił oczy z jednego monitora na drugi, porównując zapisczynności \yciowych obu blizniaczek, potem kontrolował ekran trzeci, czwarty.Mogłem słyszeć i obserwować niezwykle spowolnione bicie serca Anny i nierównepostukiwanie pompki Reginy.Zapis fal mózgowych Karpickiej pozostawał płaskijak naleśnik, ciotki natomiast łagodnie falował& Po kolejnym kwadransie byłemmocno rozczarowany, patrzyłem na monotonnie pracujące pisaki EKG, a cichy łomotdwóch serc, dochodzący z głośników, potęgował senność. Patrzcie! o\ywił się nagle Crebs. Czy to nie interesujące?Rzeczywiście zaczęło się coś dziać.Serce Anny przyspieszyło rytm, jednocześniena aparaturze podłączonej do Reginy Mirskiej wyraznie podskoczył wskaznikciśnienia. Co to oznacza? spytałem. Jeszcze nie wiemy odparł Crebs.Tymczasem obraz na monitorze elektroencefalografu oszalał.Miałem wra\enie, \enaraz przede mną odsłoniła się panorama Himalajów.Jeszcze chwila, a rozjuszonekrzywe wypełnią cały monitor. Niech pan to przerwie zawołałem do Bentona.Doktor siedział jakurzeczony.Na biomanometrze Reginy ciśnienie nadal rosło, podobnie było ztemperaturą. Na Boga, niech pan to przerwie! Przerwać? Teraz, kiedy rozmawiają.Popatrzyłem na monitor Anny.Sądząc popoziomej kresce, jej mózg był martwy i głuchy jak pień. Jak\e mogą rozmawiać? wyraziłem wątpliwość. Jak, tego nie wiemy.Jednak to, co pokazuje EEG pani Mirsky, i to, co aktualnieprze\ywa, to zdecydowanie więcej ni\ marzenie senne. Nie słyszę bicia jednego serca powiedział naraz Ferguson.A\ podskoczyłem. Spokojnie, nic szczególnego się nie dzieje. Na ramieniu poczułem delikatny,ale pewny uścisk Bentona. Dzwięki się po prostu wyrównały i nało\yły na siebie,oba serca biją teraz unisono. Czy mogę zaczynać? kobieta o gadzich oczach zwróciła się do doktora. Spróbuj, tylko bardzo ostro\nie.Rebeka poprosiła mnie o napisanie fonetycznie paru zdań po polsku.Spełniłem jejprośbę. Słyszysz mnie, Regino? zapytała, dość dziwacznie wypowiadając polskiezdanie.Ciotka poruszyła się, ale nic nie odpowiedziała. Regino, mów!Usta Mirskiej drgnęły i usłyszałem słowa wymawiane z ogromnym trudem, za to wbezbłędnej angielszczyznie: Nie teraz, nie przeszkadzaj.Rozmawiamy.Panna Sanders zdziwiła się, podobnie jak my wszyscy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki