[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tobyły białe róże o długich łodygach.Od Iana, pomyślała Stacy.Zawsze kupował Jane takie róże, bowiedział, że je uwielbia.Miała je nawet na własnym ślubie.Po chwili Jane też zauważyła swojego asystenta i obróciła się doniego z uśmiechem, zapewne zapomniawszy o rozmowie sprzed paruminut. Właśnie je przywieziono. Ted podał jej bukiet.Stacy zauważyłajej rozanieloną minę.Jane domyśliła się, że to od Iana.Sam nie mógłwysłać kwiatów, ale poprosił o tę przysługę swojego prawnika.Janewzięła róże i zanurzyła w nich twarz. Cudowne  powiedziała. Czy jest przy nich bilet? Tak. Ted wskazał przypiętą do folii kopertę.Jane odpięła ją i otworzyła.Nagle krzyknęła.Róże wypadły jej z rąk,a sama pobladła niczym te kwiaty.Bez słowa podała ozdobny bileciksiostrze.Stacy zaczęła czytać z dręczącym poczuciem, że już kiedyśuczestniczyła w podobnej scenie.Znowu usłyszę twój krzyk.Jestem bliżej, niż myślisz.ROZDZIAA
TRZYDZIESTY SZÓSTYPiÄ…tek, 31 paz
dziernika 2003 r.23.20Stacy odwiozła siostrę do domu.Podczas drogi Jane prawie nic niemówiła, ale Stacy wyczuwała jej strach i zmęczenie.Bardzo pragnęła jąpocieszyć.Sama też była wykończona.Od razu wypytała Teda o chłopaka, któryprzywiózł kwiaty.Asystent powiedział, że miał czternaście, piętnaścielat i był ubrany w za duży T-shirt i spodnie z krokiem na poziomiekolan, a na głowie miał bejsbolówkę  jak większość nastolatków wDallas.Do tego jasna karnacja, niebieskie lub szare oczy, dosyć chudy iwysoki.Tysiące takich chłopaków biega po mieście.Póz
niej zapytała o tego chłopca jeszcze parę innych osób, które gowidziały, i wszystkie potwierdziły opis Teda.Coś jej jednak nie pasowało.Jakby ktoś wszystko staranniewyreżyserował.Nie mógł to być jakiś anonimowy psychol działający zoddali, tylko osoba dobrze wprowadzona w szczegóły.Przecież kwiatydostarczono bardzo póz
no, kiedy w galerii mogło już nikogo nie być, ajednak pojawiły się w najlepiej dobranym momencie jako ostatni,makabryczny akord wernisażu.Wybrano też moment, kiedy Ted byłprzy drzwiach i mógł przyjąć bukiet, dzięki czemu posIaniec szybkozniknął, nie zapadając szczególnie w pamięć zgromadzonym.No inajważniejsze: skąd prześladowca Jane wiedział o białych różach?Osoba, która je wysłała, dobrze wiedziała, że Jane przyjmie je zradością.I że od razu sięgnie po bilecik.Chodziło o to, żeby ją jak najbardziej przestraszyć. Znowu usłyszę twój krzyk.Jestem bliżej, niż myślisz.To bardzo niepokojące słowa, musiała przyznać.Potwornieniepokojące.Zaczęła sobie przypominać, kto był w galerii w chwili, kiedydostarczono kwiaty.Dyrektor muzeum wraz z asystentką.Pani kustosz.Pracownicy firmy organizującej przyjęcie, którzy przyszli chwilęwcześniej, żeby posprzątać.Ona i Dave.Ted Jackman.Parę innych,nieznanych jej osób.Kilka postaci w maskach.Pytała nawet o nazwiskatych osób, ale przecież mogły być fałszywe.Czy prześladowca Jane mógł się ukryć za maską? Z całą pewnościąchciał tam być i zobaczyć jej reakcję.Im bardziej poczuje jej strach, tymbardziej będzie zadowolony  Stacy nie miała co do tego żadnychwątpliwości.Ciekawe, czy sam czuł się bezpiecznie?Stacy raz jeszcze zaczęła sobie przypominać kolejnych gości.Wybrała Teda Jackmana.Ciekawe, czy mają o nim jakieś wiadomości wpolicyjnych komputerach.Mogłaby wpisać jego imię i nazwisko doCentralnego Rejestru Przestępców i zobaczyć, co jej wyskoczy.Miałabywówczas dostęp do takich informacji, jak numer ubezpieczenia, dataurodzenia, znaki szczególne, przestępcza działalność, wszelkiegorodzaju powiązania. Dziękuję za odwiezienie. Jane pierwsza przerwała ciszę.Stacy zerknęła na siostrę. Cieszę się, że tam byłam. Myślałam, że to kwiaty od Iana. Tak, wiem.Właśnie o to chodziło. To chyba ktoś, kogo znam, prawda?Stacy raz jeszcze spojrzała na siostrę, zdziwiona, że mimo ogromnegonapięcia i stresu potrafi tak logicznie rozumować. Zna cię na tyle dobrze, że wiedział, jak przyjmiesz te róże. Domyślasz się, kto to może być? Nie.Na razie.Stanęły przed domem Jane.Stacy popatrzyła na swoje zaciśnięte nakierownicy dłonie.Dopiero po chwili zdołała rozluz
nić uścisk. Czy powinnam się bać? Tylko powiedz prawdę. Tak, i to bardzo.Tylko wtedy będziesz wystarczająca ostrożna. Ale mi pomogłaś  mruknęła z przekąsem Jane.Stacy uścisnęła jejchłodną, jakby wilgotną dłoń. Obiecuję, że się tym zajmę.Zobaczysz.Jane nieco się rozluz
niła.Gdy wysiadły z auta, z salonu tatuażu wyskoczyło paruprzebierańców.Od strony Elm Street dobiegała alternatywna muzyka.Gdzieś w oddali słychać było policyjną syrenę. Kiepsko się czuję  powiedziała Jane, opierając się na drzwiczkach. Kręci mi się w głowie i.i w ogóle.Jęknęła.Strach wykrzywił jej twarz.Ręką złapała się za lekkowystający brzuch. O Boże! Stacy! Dzie.dzieje się coś złego. Jesteś zmęczona. Stacy starała się zachować spokój. Powinnaśodpocząć.Objęła ją i pomogła wejść do domu, a potem po schodach.Kiedyweszły, usłyszały, jak Ranger skowyczy i miota się w klatce.Zaprowadziła siostrę do sypialni i pomogła położyć się na wielkimłóżku.Wyobrażała sobie, jak samotna musi czuć się w nim bez Iana.Po chwili Jane powiedziała, że chce pójść do łazienki.Stacy w tymczasie posłała łóżko.Siostra wróciła w za dużym T-shircie.Była w nimtaka malutka i krucha.Położyła się, a Stacy opatuliła ją kołdrą.Jane złapała ją za rękę. Przepraszam za to, co powiedziałam po aresztowaniu Iana.Wiesz,że tak nie myślę. Nie przejmuj się teraz [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

gieldaklubu.keep.pl