Pérez Reverte Arturo Ostatnia bitwa Templariusza

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszystko było starą i znanąpułapką, spokojną rzeką płynącego czasu, który nie szanuje niczego i który wcześniejczy pózniej określa ludzki los.I porywa sztandary dobrych żołnierzy.Co do Quarta, toSewilla zabrała mu zbyt wiele w zbyt krótkim czasie, nie zostawiając mu w zamianniczego poza bolesną świadomością samego siebie.Marzył o usłyszeniu dzwiękubębna, który przywróciłby mu spokój.Kiedy wrócił do rzeczywistości, ciemne, samolubne oczy Macareny wpatrywały sięw niego.Ale to nie Quart był przedmiotem jej zainteresowania.Nie widział kroplimiodu ani księżycowego światła odbijającego się od liści bugenwilli i drzewekpomarańczowych.Nic z tego nie dotyczyło jego; i przez chwilę agent ISZ-uzastanawiał się, co u diabła jeszcze tu robi, odbity w tych obcych oczach. Nie rozumiem, dlaczego ksiądz Ferro miałby uciekać powiedział, starając sięcałym wysiłkiem woli powrócić do słów i do dyscypliny z nimi związanej. Jeślipowodem jego zniknięcia było porwanie, to osłabia podejrzenia wobec niego.Argument ten wcale jej nie uspokoił. To niczego nie zmienia.Powiedzą, że zamknął kościół ze zwłokami w środku. Tak.Ale jak powiedziała twoja przyjaciółka Gris, pewnie można będzie wykazać,że ich nie zauważył.Dobrze byłoby, żeby się wszystko wyjaśniło.Dobrze dla ciebie idla mnie.I dobrze dla niego.Potrząsnęła głową. Muszę porozmawiać z don Pr�amo, zanim to zrobi policja.Podeszła do okna.Patrzyła na wewnętrzne patio, oparta o framugę. Ja też powiedział Quart, podchodząc do niej. I będzie lepiej, żeby sam sięzgłosił na policję, w towarzystwie moim i adwokata, którego sprowadziłem z Madrytu spojrzał na zegarek. Teraz pewnie jest razem z Gris na policji. Ona nigdy nie oskarżyłaby o nic don Pr�amo. Oczywiście, że nie.Odwróciła się do Quarta.W jej oczach wyrazny był lęk. Aresztują go, prawda?Miał ochotę podnieść do góry palce i dotknąć jej ust, ale jej spojrzenie nie byłoprzeznaczone dla niego.To absurd, żeby czuć zazdrość o małego, brudnego księdza,ale właśnie ją czuł.Minęło kilka sekund, zanim odpowiedział: Nie wiem po chwili wątpliwości umknął wzrokiem na patio.W fotelu nabiegunach obok fontanny wyłożonej kafelkami, wachlując się, obojętna na wszystko,Cruz Bruner spokojnie czytała. Z tego, co widziałem w kościele, obawiam się, że tak. Myślisz, że on to zrobił, prawda? Macarena też spojrzała na swoją matkę.Wjej spojrzeniu był bezgraniczny smutek. Choć zniknął wcale nie z własnej woli, tydalej wierzysz, że on to zrobił. Ja w nic nie wierzę zasłonił się Quart, zły. Wiara nie należy do mojej pracy.Na myśl przyszła mu biblijna przypowieść o Uzzie: Gdy przybyli na klepiskoNakona, wyciągnął rękę w stronę Arki Bożej.I zapłonął gniew Pana przeciwkoUzzie, i poraził go tam Bóg za ten postępek, tak że umarł przy Arce Bożej.Macarenapochyliła twarz.Rozgniotła papierosa w palcach, nie zapalając go, a tytonioweokruchy spadły pod jej stopy. Don Pr�amo nigdy nie zrobiłby czegoś podobnego.Quart potrząsnął głową, ale się nie odezwał.Myślał o martwym Honorato Bonaf�leżącym w konfesjonale, dotkniętym gromem nieubłaganego gniewuWszechmogącego.I doskonale wyobrażał sobie właśnie księdza Ferro w takiej roli.Była za kwadrans jedenasta.Oparty o latarnię pod mostem Triany, CelestinoPeregil usłyszał bicie zegara, ale nie oderwał wzroku od świateł odbitych w czarnejwodzie rzeki.Reflektory samochodów przejeżdżających górą omiatały żelaznąbalustradę, ponad nitowanymi łukami i kamiennymi filarami, a wyżej ponadkamiennym parapetem ogródki i kawiarniane tarasy wzdłuż Paseo Colón,naprzeciwko Maestranzy.W dole, na nabrzeżu panował zupełny spokój.Ruszył przed siebie chodnikiem pod mostem, w kierunku starego nabrzeżanaprzeciwko Arenalu.Bryza znad odległego morza zaczynała delikatnie marszczyćciemną powierzchnię Gwadalkiwiru, a chłód nocy dodał otuchy zbirowi.Po emocjachostatnich godzin wszystko wracało do normalności.Nawet wrzód jakby był gotowydać spokój.Spotkanie było umówione na jedenastą obok łodzi, na której czekał donIbrahim ze wspólnikami, i sam Gavira dał Peregilowi całą serię instrukcji i poleceń,żeby uniknąć wpadki: podejdą do pani i wysokiego księdza, a Peregil ograniczy się dobezproblemowego przekazania zakładnika.Proboszcz zostanie sprowadzony zpokładu Canela Fina i przekazany tej parze na terenie jednego ze starychmagazynów portowych, do którego klucz Peregil trzymał w kieszeni.Co do pieniędzydla trójki łotrzyków, to sporo zachodu kosztowało go przekonanie szefa, ale dużymułatwieniem okazała się okoliczność, że sprawa była pilna, i chęć bankiera, by jaknajprędzej pozbyć się proboszcza [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki