Kraszewski Józef Ignacy Wielki nieznajomy Kupiec w Krynicy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pani wie, co pensum znaczy, bo to łacina, chodziliśmy do szkółpijarskich, więc to nie wywietrzało.Pani Palczewska kiwnęła głową. Zadałeś mi niepospolite pensum czytał dalej p.Karol swoim pytaniem o jakiegoś ichmość pana obywatela GabrielaPilawskiego z Warszawy.Moje stosunki, w miarę jak człowiekgłuchnie i po troszkę ślepnie, musiały się ograniczyć znacznie, małogdzie bywam, mało z kim przestaję i niewiele wiem.W Warszawiemnóstwo zawsze wyrasta nowych ludzi i imion, powiem ci naprzód,że żadnego Pilawskiego majętnego i dobrze wychowanego,należącego do wyższego towarzystwa, tu nie znam.Ale że nie idzie zatym, by go nie było, poszedłem do głowy po rozum, jak by się o todowiedzieć. Widzi pani, co to za człowiek! wykrzyknął Surwiński i czymoje domysły, ale.idę dalej i czytał znowu: Poszedłem do głowy po rozum, jak by się o to dowiedzieć.Zdałomi się, że najlepiej uczynię, gdy przejrzę spisy członków resursyobywatelskiej i mieszczańskiej, bo co jest porządniejszego, to się wniej mieścić musi.Wybrałem się więc, mimo deszczu.Co to za człowiek! proszę hrabiny! wtrącił Surwiński.Hrabina trzymała się na wodzy, ale zaczynało jej cierpliwościbraknąć; jak kotka na mysz białą, dłonią zasadziła się na list, by gowyrwać nieszczęsnemu czytelnikowi.Zmiarkowała jednak zzaciśniętych palców p.Karola, iż trzymał go tak, że dostałaby tylkokawałki, i zrezygnowana słuchała. Wybrałem się więc mimo deszczu ciągnął dalej Surwiński ikazałem sobie podać spis członków w resursie starej.Obu jestemczłonkiem, nie licząc Harmonii , do której, Boże odpuść, należętakże.Co to jest ta Harmonia ? Towarzystwo pewnie muzyczne rzekłkomentator ale mniejsza o to. Na spisie w resursie starej jest dwóch Pileckich, jeden Piłkowski ijeden Pilśnicki, Pilawskiego żadnego.Idę więc do obywatelskiej,szukam.Tu Pilskich trzech, Piła jeden, Piłowalski i Pilnicki,Pilawskiego żadnego znowu.Ale proszę pani, z jaką ten człowiek dokładnością chodził okołopowierzonego sobie interesu rzekł z namaszczeniem Surwiński tacy ludzie już się dziś nie rodzą. Grzyby! szepnęła niewyraznie Palczewska, której się na płaczzbierało. W �Harmonii� pisze dalej same Pilner, Pilauery i jedenPilowsky.Słowem, zawiedziony, powróciłem, a nazajutrz poszedłemna ratusz do księgi ludności.Tu Pilawskich i Piłowskich znalazłem dowoli, ale z zasięgniętych wiadomości od osób kompetentnych zdajemi się, iż mało który z nich umie czytać i pisać, a żaden do wyższegotowarzystwa zaliczyć się nie może.Najbogatszy z nich, który miałpiękną, jak mówią, kamienicę z ogrodem przy Długiej ulicy, umarł, anie umiano mi powiedzieć, czy się w potomkach odrodził.Mogę ciwięc zaręczyć, że tego rodzaju Pilawski, o jakim mówisz, wWarszawie nie istnieje, i że.Przepraszam hrabinę, ale tu Fiszer błędną poszedł drogą protestuję.Po zaprotestowaniu wyjąknął: i że, i że twój Pilawski z Warszawy, wielkiego tonu, z tłomokamiangielskimi.Bom mu o tym wszystkim pisał dodał Surwiński.,,z tłomokami angielskimi nie może być kim innym, tylko jakimśsamozwańcem, awanturnikiem, kawalerem di bona fortuna, który nałatwowierność waszą galicyjską łapkę sobie zastawił i może, udającwielkiego pana, chce się bogato ożenić.Złożył list z wolna, dodając: Gdybym był miał rozum i możność posłać mu fotografię, nie byłbynigdy tego przypuszczenia uczynił, bo dosyć spojrzeć na to szlachetneoblicze.Hrabina nie odpowiedziała mu nic, zmierzyła go wzrokiemnadąsanym i rzuciwszy ręką, wstała z krzesła. Panie Surwiński rzekła w końcu jeśli kiedy odżyjerzeczpospolita babińska, kreuję cię nauczycielem lakonizmu.Jesteśnudziarz, jakiego świat nie widział, ale wytrzymałeś mnie sur lasellette, jak nikt: trzy razy chciałam już list wyrwać z rąk i nadużyłeścierpliwości niewieściej na to, by mi przez usta Fiszera powiedzieć, żenic nie wiesz.A! jesteś przedziwny. Jak to, nic nie wiem! ja nic nie wiem? wolał, po napoleońskuzakładając ręce, Surwiński ja nie wiem nic? Ja? I pani, którejumysłu trafność podziwiam zawsze, powiedzieć mi możesz, że ja nicnie wiem? A, to mi się podoba! Już przecie jestem na triumfalnejdrodze prawdy, wszystkie moje domysły się urzeczywistniają.Cóż todowodzi, że takiego Pilawskiego nie ma tam? Oto to, że mój Pilawskijest incognito jakimś księciem lub hrabią.Quod erat demonstrandum,jak mawiali księża pijarowie, a co się dla pani tłomaczy czegowłaśnie chciałem dowieść. Ale koniec końcem cóż wiesz? co wiesz? %7łe to nie jest Pilawski! daję gardło. Więc któż? Tajemnica! Czas okaże!Rękę podniósł do góry, hrabina przypomniała sobie rozmowęwieczorną na pikniku, wrażenie, jakie pytanie jej zrobiło, i rzekłasobie w duszy: Miałżeby raz w życiu Surwiński więcej domyślności od naswszystkich??Piknik drugi wypadł w czasie największej słoty, ale nadzwyczajświetnie: powóz i konie z Hotelu Warszawskiego porozwoziłydopiero nade dniem gości do domu.Hrabina tańcowała tym razem tak,jak gdyby odtańcować pragnęła za połowę pierwszego.Pilawski stałw kącie z kapeluszem w ręku, w białych rękawiczkach.Wybrała go zdziesięć razy do różnych figur, ale słowa z niego żywszego dobyć niemogła. Lodowata zagadka! rzekła ku końcowi wieczora, zaprosiwszygo do siebie na herbatę. Mój Boże! dodała, z dala sięnieznacznie przypatrując a mimo tego zimna, ile życia i rozumu wtych oczach, ile szlachetności w postawie, jakie znalezienie się miłe,jaka uprzejmość dla wszystkich! I możeż być, abym do głębi tejduszy, tak szczelnie zamkniętej, dobyć się nie mogła? Nie zajrzała wnią i nie uleczyła, jeśli ją świat i życie za młodu zraniły??Tegoż samego dnia przed piknikiem, na którym Domskich znowu niebyło, Pilawski poszedł odwiedzić sąsiadki.Matka zawsze go jeszczeprzyjmowała równie zimno i ceremonialnie, lecz wynagradzała toElwira, okazując mu wiele grzeczności, sympatii i coraz poufalsząprzyjazń [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki