K.Kwiatkowski SURVIVAL po polsku 1999(2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Teraz stopniowo przesuwa siękolejne warstwy ku środkowi obudowywanego okręgu.Aby to się udało jedenbudowniczy musi znajdować się wewnątrz i pilnować, żeby kubiki nie wpadały dośrodka.U góry, najlepiej nad wejściem, należy pozostawić koniecznie! niedużyotwór wentylacyjny.Bez niego moglibyście się zaczadzić, gdyby wewnątrz było ogni-sko.Nawet bez ogniska grozny byłby nadmiar dwutlenku węgla w powietrzu, boprzecież pamiętacie, że wydalacie go z każdym oddechem, a tlenu raczej nie przybywawiele.Po zabudowaniu góry przystępujemy do wyposażenia wnętrza.Przy wejściu pozo-stawiamy niezabudowany poziom sieni , zaraz za nim znajdzie się pierwszy poziom(wysokości ok.20 cm) roboczy , na którym umieszczone będzie ognisko.Za ogniskiembudujemy drugi poziom, tej samej wysokości poziom mieszkalny ciepło przecieżidzie do góry.Pośrodku poziomu roboczego wbijamy pionowo kilka kołków, na nich opieramy płytę kuchenną zrobioną z połączonych (lub nie) palików, na tym wszystkim dopiero158Przemiany i utrudnieniarozpalamy ogień.Dzięki płycie kuchennej , którą trzeba co jakiś czas wymieniać, ogni-sko nie będzie nam wpadać w śnieg pod nim.Ogień należy rozpalić przed zasiedleniem.Podwyższenie temperatury wewnątrznadtopi ścianki igloo, co je tylko wzmocni i uszczelni.Potem już tylko położyć foczeskóry na mieszkalnym pięterku i lulu!Zamknijcie wejście do igloo przed snem, żeby was nie odwiedziły niedzwiedzie.Białe oczywiście!Od Aukasza zwanego %7łółwiem, mojego czytelnika, dostałem, prócz wielu dobrychrad, opis budowy zaspy igloo-podobnej oraz rysunek.Rysunek był nieco zbyt mały,by go tu publikować, ale mogę go opisać.Najpierw należy usypać duży kopiec ześniegu (na wielkość przyszłego igloo), potem ubić go, wbić od góry nieco patyków nagłębokość ok.20-30 cm (aby sygnalizowały nam grubość ścianek) i wreszcie wydrążyćjamę mieszkalną tak, by dostać się do wbitych patyczków.Część śniegu powinno siępozostawić przed wejściem, by tworzył on rodzaj wiatrochronu.Myślę, że wszystko jest zrozumiałe.Igloo, czy coś w tym rodzaju, przyczyniło się do uratowania życia dwóch młodychludzi w lutym 1999 roku.Zabłądzili oni wśród śniegów w okolicy Znieżnika.Zbudowa-li sobie ponoć śnieżny domek, w którym, w śpiworach, mogli przetrwać aż do nadejściapomocy.Ratownicy mogli zaś ich odszukać dzięki telefonowi komórkowemu.Tak po-dały media.Skoro już o telefonie komórkowym mowa, to wspomnę tylko, że dzień czydwa wcześniej to samo urządzenie uratowało chłopaka w Tatrach.Nie mógł on coprawda uzyskać połączenia z Zakopanem, ale zadzwonił do kolegi w Poznaniu, ten zaśdał sygnał: Macie u siebie wypadek! Problem polega jedynie na zasięgu, a więc na tzw. białych plamach na mapie Polski, a bywają nimi Bieszczady, jak również wieś 20 kmod Aodzi.Myślę, że wkrótce nie będzie z tym problemu.Znieg oznacza jeszcze jeden rodzaj zagrożenia: ślepotę śniegową.Jak to zwykle by-wa, ulegają jej osobnicy niedoświadczeni, lekceważący ostrzeżenia starych wyg, żedłuższe przebywanie na śniegu, kiedy świeci słońce, grozi ostrym zapaleniem spo-jówek.Efektem tego jest czasowa utrata wzroku, często duża bolesność gałek ocznychi powiek.Czy wyobrażacie sobie utratę wzroku w czasie, gdy się zgubiliście?Można się uchronić przed tą przypadłością nosząc ciemne okulary (o stopniu przy-dymienia 80 i 100%), a z ich braku, patrząc przez wąziutką szczelinę, którą na przykładrobi się w kartonie wyciętym na kształt maseczki karnawałowej.Szkopuł w tym, żeszczelina musi być naprawdę wąziutka, aby w ogóle było co widać.Jeżeli brak tekturki(lub czegoś podobnego), można sobie obwiązać głowę ręcznikiem, szalikiem czy ban-dażem elastycznym, rozsuwając sobie brzegi materiału dla zrobienia owej szczeliny.Nadobrą sprawę można patrzeć przez małe oczka w tkaninie.Można też użyć kawałkaprześwietlonej błony filmowej wyciągniętej z aparatu.Można użyć kawałka rozszczepionej kory, bądz dwóch to sprawa inwencji.159Survival po polskuZnieg zazwyczaj kojarzy się z zimnem, z mrozem, a zatem wypada wspomnieći o tym zjawisku.To przed nim musimy się tak bronić, kiedy jesteśmy z dala od jakie-gokolwiek schronienia.Czy wiecie, że mam własny mrozomierz? Kiedy para z oddechuosadza mi się na wąsach w postaci bryłek lodu, znaczy to, że jest już około -10�C.Baterielepiej mieć wtedy schowane blisko ciała, by zachowały swój ładunek i działały.Mróz jest mniej grozny, gdy powietrze jest suche, kiedy nie ma wiatru.Wiatr roz-gania otoczkę ciepła, jaka się wokół człowieka gromadzi, wywiewa to ciepło spod ubra-nia.Tak naprawdę, to wiatr stanowi dla nas największe zagrożenie podczas mrozów.Nasz cały wysiłek, by się ochronić przed zamarznięciem powinien być skierowanyprzede wszystkim na schronienie się przed wiatrem.Niech to będzie wykrot w ziemi,kępa krzaków, czy drzewo.Dodatkową choć faktycznie to podstawową ochronęstanowi nasza odzież (najlepiej jest na cebulkę , a lekko) wzbogacona o coś w rodzajukoszulki-siatki z grubego włókna (np.miękkiego sznurka) założonej między bieliznęa koszulę, jeśli nie mamy nowoczesnej odzieży oddychającej.Można opatulić się, w ra-zie grozby zamarznięcia, gazetami, nawet mapą.To my jesteśmy zródłem ciepła, nato-miast odzież je tylko (aż!) zatrzymuje.Nasza skóra powinna być posmarowana tłusz-czem, najlepiej naturalnym, który pozwala skórze oddychać.Nie chronione dłoniei stopy, uszy, nos i policzki łatwo ulegają odmrożeniu, ale też wtedy, gdy niewłaści-wie użyty tłuszcz będzie zatrzymywał pot w skórze, ten zaś pózniej utworzy, gdy nasmróz dopadnie solidniej, kryształki lodu rozrywające nasze tkanki.Podczas marszu zimą należy bardzo dbać o to, by się nie spocić! Oznacza to nimniej ni więcej, jak konieczność spokojnego marszu, nie forsownego.Zazwyczaj lękprzed pozostaniem w górach, w lesie, powoduje, że widząc zbliżający się zachód słońcazaczynacie rwać szaleńczo do przodu.Tymczasem ze zmierzchem przychodzi spadektemperatury&Pomijając sprawę spocenia się, należy nie zapominać o utracie energii podczas bory-kania się ze śniegiem.Z wakacji wspomnijcie sobie, jak licho ścigać się albo grać w pla-żową siatkówkę, gdy nogi zapadają się w piach.Marsz po śniegu jest walką: nogi z opo-rem śniegu! Jeśli idziesz dokądś daleko, idz jak najbardziej soft, łagodnie, miękko, nieszarp się, nie przyspieszaj.No i noś rakiety śnieżne można je zrobić samemu.Trzeba również wiedzieć, że w ekstremalnie niskich temperaturach należy chronićprzed mrozem również drogi oddechowe, bowiem podczas zbyt gwałtownego pobiera-nia powietrza narażasz je na hipotermiczny uraz.Dlatego zwróć uwagę, by wciągaćpowietrze nosem, niezbyt spiesznie, dobrze jeśli poprzez osłonę, choćby z szalika.Warte zapamiętania jest to, że wnętrze lasu ma swoje własne temperatury, zazwy-czaj wyższe niż otwarta przestrzeń, zaś ruchy powietrza, a więc wiatry, są tam około10-krotnie słabsze.Nie j est to bez znaczeni a [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki