Anthony Piers Xanth 04 Przesmyk Centaura

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dor zawsze myślał, iż pierwszą drużką może być tylko osobaniezamężna, ale oczywiście Millie nie była zamężna przez osiemset lat, więc pewniewszystko było w porządku.Na koniec pojawiła się panna młoda - i jeśli przedtem Gorgona była hoża, to terazwprost zadziwiała.Welon skrywał twarzopustkę, więc nic nie zdradzało, że nie jest po prostuzachwycającą, pociągającą młodą kobietą.Niemniej niewiele stworzeń patrzyło wprost nanią, wystrzegając się jej wrodzonej mocy.Nawet najzuchwalszy smok czy wikłacz nieośmieliłby się spojrzeć w twarz Gorgony.Za nią dreptały dwa cherubinki: drobny chłopczyk i dziewczynka.Dor w pierwszejchwili pomyślał, że to elfy, ale potem uświadomił sobie, że to dzieci - trzyletnie blizniakiMillie i Władcy Zombich.Wyglądały bardzo wdzięcznie, niosąc kraniec długiego trenu pannymłodej.Dor zastanawiał się, czy te dwa aniołeczki przejawiają już jakieś zdolności magiczne.Niekiedy talent ujawniał się zaraz po narodzinach, jak jego własny; czasem nigdy, jak wprzypadku jego ojca - ale wiedział, że ojciec nią jakiś rodzaj magii, poważany przez samegoKróla Trenta.Większość talentów była pośrednia - ujawniały się w dzieciństwie.Gorgona wolno płynęła naprzód, wśród szmeru pełnego strachu i nadziei.Dor lekkodrgnął, dojrzawszy, że włożyła czarne okulary, importowane z Mundanii, tak że jej oczy podtiulowym welonem zdawały się prawdziwe.Wreszcie Humfrey i Gorgona stanęli obok siebie.Była wyższa od niego - lecz każdybył wyższy od Humfreya, więc nie miało to znaczenia.Muzyka nabrała zwodniczejłagodności oka cyklonu.Władca Zombich skinął na Dora.Nadszedł czas, by Król odczytał tekst i związałwęzeł.Drżącymi palcami Dor otworzył książkę.Bardzo był zadowolony z tego, żecentaurzyca Cherie wymusztrowała go w czytaniu; miał oparcie w tekście, więc jego pustyumysł nie mógł go zawieść.Musiał tylko przeczytać tekst i zastosować się do wskazówek, awszystko odbędzie się, jak trzeba.Wiedział, że Dobry Mag Humfrey na prawdę chciał sięożenić z Gorgoną; jedynie ta ceremonia wytrąciła go z równowagi, jak wszystkich mężczyzn.Zluby były dla kobiet i ich matek.Dor musiał dopełnić tego królewskiego obowiązku, coniewątpliwie wzbogaci jego doświadczenie.Ale kolana dalej się pod nim uginały.Czemuzdobywanie doświadczenia jest takie trudne?Znalazł właściwe miejsce i zaczął czytać.- Zebraliśmy się tutaj, by związać tego biednego chłopca.Wśród gości zapanowało poruszenie.Szlochające matrony przerwały w pół łzy, amężczyzni uśmiechnęli się.Dor zamrugał.Czy dobrze przeczytał? Tak, wyraznie tak byłowydrukowane.Może i miał kłopoty z pisownią, ale czytać potrafił całkiem niezle.-.Z mającą na to ochotę dziewuchą.Demony zachichotały.Wąż wysunął głowę spod welonu Gorgony i zasyczał.Najwyrazniej coś było nie tak.- Ale tu jest tak napisane - uroczyście zapewnił Dor, stukając palcem w książkę.-zgrzyt i szczotka*�.Ochrypły, zgrzytliwy dzwięk przeleciał przez salę.Potem szczotka Władcy Zombichwyleciała z jego kieszeni i zawisła przed Dorem.Zdumiony Dor zapytał:- Co tu robisz?- Jestem panną młodą - odparła.- Wezwałeś przecież zgrzyt i szczotkę?- Co to takiego zgrzyt? -- Słyszałeś.Straszliwy, hałas.A więc zgrzyt to straszliwy hałas.Słownictwo Dora wzbogacało się w szybkimtempie! - Chodziło o pana młodego i pannę młodą - rzekł Dor.- Wracaj tam, gdzie twojemiejsce.- Ojjj! A już myślałam, że wyjdę za mąż.- Szczotka powróciła jednak do kieszeni.Teraz odezwała się Millie;- Lacuna!Jedno z dzieci podskoczyło.Córeczka Millie.- Czy zmieniłaś druk? - zapytała Millie,Dor zorientował się, o co chodzi.Talent dzieci polegał na umiejętności zmieniania jużwydrukowanego tekstu.Nic dziwnego, że ceremonia została zakłócona.Władca Zombich skrzywił się.- Dzieci są dziećmi - powiedział zimno.- Zombi mogły nieść tren, ale Millie niechciała się na to zgodzić.Spróbujmy jeszcze raz.Zombi towarzyszące pannie młodej! Dor w duchu przyznał rację Millie; grobowyfetor i zgnilizna nie pasowały do takiego obrzędu, jak ten.- Lacuna, przywróć pierwotny tekst - powiedziała surowo Millie.- Ojej! - sapnęło dziecko, dokładnie w ten sam sposób, jak szczotka.Dor uniósł książkę.Teraz pośrodku stronicy tkwiło oko.Mrugnęło do niego.- I co teraz? - zapytał.- Eh? - westchnęła książka.Obok oka pojawiło się ucho.- Hiatus! - warknęła Millie, aż mały chłopczyk podskoczył.- Przestań!*�Nieprzetłumaczalna gra słów: - ang.bride - panna młoda; gride - zgrzyt; grom - pan młody; broom - szczotka.- Ojjj! - Ale oko i ucho skurczyły się i zniknęły.Dor znał już charakter i magicznezdolności dzieci.Ostrożnie zapoznał się z tekstem, zanim przeczytał go na głos.Tytuł brzmiał teraz: Jak organizować skromne pogrzeby - poradnik.Spojrzał z dezaprobatą w stronę Lacuny ipowrócił właściwy wydruk: Jak organizować ceremonie weselne - poradnikTym razem odprawił większość obrzędu bez przeszkód, ignorując pojawiające się wnieprawdopodobnych miejscach uszy i nosy.W pewnej chwili na słonecznej kuli pojawiła siętwarz, ale nikt akurat nie patrzył w tę stronę , więc obyło się bez zakłóceń.- Czy ty, Dobry Magu Humfreyu - kontynuował zaślubiny, zbliżając się już dokońca - bierzesz sobie tę ponętną, beztwarzową niewiastę, Gorgone, na swą.- Tu zawahałsię, bo w tekście ujrzał: za kulę i łańcuch.Należało to złagodzić: - Za swą prawnie zaślubionąmałżonkę, by ją kochać i szanować, dusić, aż.hmmm.w zdrowiu i chorobie, przez te paręnędznych lat, które ci pozostały, zanim wykitujesz.hmmm.zanim obydwoje staniecie sięgnijącymi zombi.zanim śmierć was nie rozdzieli? - Tracił wątek właściwego tekstu.Dobry Mag zastanowił się.- No cóż, ma to swoje dobre i złe strony.Władca Zombich trącił go łokciem.- Trzymaj się tekstu.Humfrey wyglądał buntowniczo, lecz w końcu wydusił:- Tak sądzę.Dor zwrócił się ku Gorgonie.- A czy ty, paraliżująca istoto, bierzesz sobie tego pokrzywionego, starego gnoma.Hmmm, znowu błędny tekst! Jakiś stwór wśród gości parsknął rubasznym śmiechem.-Bierzesz Dobrego Maga Humfreya.- Tak, biorę! - rzekła.Dor sprawdził tekst.Uznał, że jest chyba właściwy.- Kajdany.O, nie!Władca Zombich uroczyście wyjął pierścień.Oko otwarło się na jego obrzeżu.Czarnoksiężnik spojrzał groznie na Hiatusa i oko zniknęło.Podał pierścień Humfreyowi.Gorgona uniosła swą nieskazitelną rękę.Wężyk zasyczał.- Hej, nie chcę, aby mnie wsunięto na ten palec! zaprotestował pierścień.- Toniebezpieczne!- Czy wolisz być rzucony na pożarcie zombi węża morskiego? - warknął na niegoDor.Pierścień umilkł.Humfrey wsunął go na palec Gorgony.Oczywiście wybrałniewłaściwy palec, ale czule go poprawiła.Dor wrócił do poradnika.- Ogłaszam was gnomem i potw.uh, mocą władzy nadanej mi jako KrólowiZłodziei.uh, Królowi Xanth, ogłaszam was Magiem i żoną.Drżąc z ulgi, że dobrnął do końca pomimo zdradzieckiego tekstu, Dor czytał dalej:- Teraz możesz odejść, zgrzycie.*�Rozległ się przerazliwy dzwięk.Odczytał ostatnie słowa:- Uh, gęsia falo.*�*� - Dało się słyszeć błotniste chlapnięcie obrażonej wodyodpowiadającej na zniewagę.Uhh.Gorgona objęła Humfreya, odrzuciła welon i pocałowała męża.Rozległy się oklaski, az dali dobiegło ponure wycie.To potwór morski opłakiwał utratę niewinności przez DobregoMaga Humfreya.Millie była wściekła.- Niech was tylko złapię, Hi i Lacky.Ale oba małe skrzaty już uciekły [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki