[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Unue ni rigardis observe trans la maron.Nenio vide-blis.xajne neniu viro postrestis.Ke iu estis elfiÿita, mi nekredis; ankaû Stanislav pridubis tion.Ni ne vidis prete-rpasi ÿipon.Krome ni trovi¸is ekstere de la kutima ÿip-vojo.La ÿipestro eliris el ¸i, por ke patroloj aû preter-pasantoj ne vidu la ÿipon plian fojon.La gaja entrepre-no fari¸is multekosta por li.Komence li pensis pri tran-kvila kaj paca realigo de la negoco.Ke li povos kunpre-ni el la kajutoj neniun membron, li ne atendis.Se la duboatoj estus veturintaj kun çiuj membroj, la forremadocerte estintus plezuro.447 MORTULA xIPOeLIBROÇapitro 47iam tute heli¸is, ni provis malsuprengrimpi la kori-Kdoran ÿakton.Çar ni tre atentis, tio efektive sukce-sis.Ni uzis la pordojn de la diversaj kajutoj kaj la ÿelajnripojn kiel ÿtupojn, kaj tiel ni multe pli rapide movi¸isantaûen ol ni atendis.Sur la fundo de la ÿakto trovi¸is la du kajutoj de laÿipestro.Mi trovis poÿan ÿipkompason, kiun mi tuj al-propriigis, sed tiam konfidis al Stanislav, çar mi ne ha-vis poÿon por konservi ¸in.Estis ankaû du malgrandajcisternoj en unu el la kajutoj, unu por lavakvo kaj la aliapor trinkakvo.Pri akvo ni do dum kelkaj tagoj ne deviscerbumi.Çu la pumpiloj en la kuirejo pumpos aû nepumpos la akvon, tion ni ankoraû devis elprovi.Eble latrinkakvo jam tute elfluis el la cisterno.Sur Jorike ni konis çiun lokon, kie ni povis ÿovi ion enniajn poÿojn.Çi tie ni ankoraû devis antaûe serçi çion.Sed Stanislav havis bonan nazon kaj trovis la kameronpor la nutroprovizoj jam en la momento, kiam sin pre-zentis la demando pri la matenman¸o.Malsatmorti nine povis en la sekvontaj ses monatoj.Kaj se ni havusankoraû sufiçe da akvo, ni povus elteni kelkan tempon.448 MORTULA xIPOeLIBROEn la kamero trovi¸is diversaj kestoj kun minerala akvo,biero kaj vino.Tute malbone do ne povis fari¸i.La fornelon ni restarigis, kaj tial ni povis ankaû kuiri.Ni elprovis la pumpilojn por la trinkakvo.Unu el ili nesuçis, sed des pli bone la alia.La akvo ankoraû estis iommalklara pro la ekkirlita ÿlimo, kiu surfundi¸is en la cis-terno.Sed atendeblis, ke ¸i klari¸os post tago.Naûzosento ekkaptis mian korpon, kaj ankaû Stani-slav aspektis malbonsenta. Amiko mia, li diris nun subite, kion vi diras pri tio?La maro vomemigas min.Fulmotondro, tio ¸is nun verene okazis al mi. Mi ne povis trovi klarigon, kial mi sentis min pli kajpli mizera, kvankam la kesto staris preskaû senmova.Lafurioze alrompi¸antaj pezaj ondoj kaj la çeokazaj ektre-moj de la fera koloso efektive ne povis elvoki tian mize-ran senton. Nun mi povas diri al vi, pri kio temas, Stanislav, mirespondis post kelka tempo. Estas la freneza pozicio dela kajutoj, kiu vomemigas nin.Çio staras oblikve kaj kru-te.Al tio oni devas kutimi¸i. Mi supozas, ke vi pravas, li diris.Post la eliro sub laliberan çielon, la aça sento tuj estis for, kvankam nianekvilibran senton konfuzis ankaû la pozicio de la ÿipo,tiel freneze staranta antaû la horizonto.449 MORTULA xIPOeLIBRO Rimarku, mi diris nun al li, kiam ni ekstere sidis kajfumis la bonajn cigarojn de la ÿipestro, estas nur la ima-go, nenio alia.Mi estas certa, ke tiam, kiam ni estos el-trovintaj, kio en nia vivo estas imago kaj kio fakto, nilernos ankoraû tre strangajn aferojn kaj rigardos la tu-tan mondon el alia vidpunkto.Kiujn sekvojn tio eblehavos, scias neniu. Kiom ajn atente ni observis la maron, ni ne vidis ÿi-pon.Eç fumkolonon ni ne vidis.Ni estis tro ekstere dela kutimaj marvojoj. Ni povus vivi çi tie la plej belan vivon, pri kio ni iamson¸is, Stanislav filozofis, ni havas çion, kion ni povasdeziri al ni, ni povas man¸i kaj trinki, kion kaj kiom nivolas, neniu homo ¸enas nin, kaj ankaû labori ni ne de-vas.Kaj tamen ni volas foriri de çi tie, ju pli frue des plibone, kaj se ne venos kesto por kunpreni nin, ni baldaûdevos entrepreni ion, por forlasi la ÿipon kaj por proviatingi la bordon.Çiam kaj çiutage la samon, jen tio, kiononi ne eltenas.Mi pensas de tempo al tempo, se vereekzistus paradizo, kion mi ne kredas, çar mi ne povasimagi, kien tiukaze la riçuloj irus, ke mi post tri tagojterure blasfemus, nur por ke mi elvenu kaj ne devu sen-interrompe kanti piajn kantojn kaj sidi inter oldajpre¸inoj kaj pastroj kaj pietistoj. En tiu momento mi efektive devis ridi: Ja ne zorgupri tio, Stanislav, ni, vi kaj mi, tie ne rajtos eniri.Ni ja ne450 MORTULA xIPOeLIBROhavas paperojn
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
