Lewiatan Akunin Boris

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czy taką machinę można zatopić? Pokołysze, potrzęsie i tyle.Najgorsze, że ciągle grzmi.Już już zasypiasz, a tu nagle tramtararam!Chyba jednak usnął.Gwałtownie poderwał się i usiadł na łóżku, nie rozumiejąc, co siędzieje.Serce biło mu sucho i głośno, na całą kajutę.Nie, to nie serce; ktoś puka do drzwi. Komisarzu! (puk puk puk) Komisarzu! (puk puk puk) Proszęotworzyć! Szybciej!Czyj to głos? Aha, Fandorina. Kto tam?! I po co?! krzyknął Gauche, przyciskając dłoń dolewej strony piersi. Wystraszył się pan burzy? Otwieraj pan, do cholery!No, no! Dyplomata wreszcie przemówił ludzkim głosem.Widaćrzeczywiście coś się stało. Chwilę!Komisarz wstydliwie zerwał z głowy szlafmycę z pomponem(staruszka Blanche wydziergała), narzucił bonżurkę i wsunął stopy wkapcie.Wyjrzał za drzwi rzeczywiście Fandorin.W surducie, podkrawatem, w ręce laseczka z kościaną gałką.A oczy aż mu płoną. Co jest? zapytał nieufnie Gauche, wiedząc już, że nocny gośćprzyszedł mu podłożyć jakąś świnię.Dyplomata mówił zupełnie inaczej niż zwykle krótko i szybko; niejąkał się. Proszę się ubierać.Zabrać broń.Trzeba aresztować kapitanaR�gnier.Natychmiast.Prowadzi statek na skały.Gauche pokiwał głową co za idiotyczny sen! Monsieur Rosjanin napalił nam się haszyszu? Nie przyszedłem sam odpowiedział Fandorin.Komisarzwyszedł na korytarz i zobaczył, że stoi tam jeszcze dwóch nocnychgości: szurnięty baronet i& a, główny nawigator.Jak mu tam było?&Fox. Proszę słuchać uważnie, nie mamy czasu. Dyplomata rzucałkrótkie, urywane frazy. Czytałem w kajucie.Pukanie.Sir Reginald.Opierwszej w nocy sprawdził kurs.Sekstantem.Błąd.Powinniśmy mijaćwyspę Manar z lewej.Mijamy z prawej.Obudził nawigatora.Fox,proszę mówić.Nawigator zrobił krok do przodu.Wyglądał na niezle wystraszonego. Mielizny tam są, monsieur powiedział łamanym francuskim.I skały. Lewiatan bardzo ciężki.Szesnaście tysięcy ton, monsieur!Jeśli na mieliznę, łamie się na pół jak francuski chleb.Jak bagietka, wiepan? Jeszcze pół godziny tym kursem, i koniec, żadnego powrotu!Dobra nowina.Stary Gauche musi się znać jeszcze i na żegludze!Brakowało mu tylko wyspy Manar do kompletu! Dlaczego sam nie powiedział pan kapitanowi, że& no, że płyniezłym kursem?Nawigator obejrzał się na Rosjanina. Monsieur Fandorin mówi nie wolno. R�gnier zagrał va banque zaczął znów bredzić dyplomata.Jest gotów na wszystko.Nawigatora może po prostu aresztować.Słowokapitana stanowi na statku prawo.Oprócz nas trzech nikt nie wie, co siędzieje.Potrzebujemy reprezentanta władzy.Czyli pana, komisarzu.Chodzmy na górę! Zaraz, zaraz! Gauche złapał się za głowę. Całkiem mnie panskołował.R�gnier zwariował czy jak? Nie.Ale chce zatopić statek.Wraz ze wszystkimi, którzy znajdująsię na pokładzie. Ale dlaczego? Po co?To wszystko nie mogło dziać się na jawie.Sen, koszmarny sen.Fandorin zrozumiał widać, że tak łatwo nie uda mu się ruszyć Gauche az miejsca, i wyjaśnił sytuację nieco obszerniej. Mam tylko jedną hipotezę oznajmił. Brzmi, przyznaję,nietypowo.R�gnier chce zatopić statek i pasażerów, żeby zatrzeć śladyprzestępstwa.Wszyscy świadkowie przepadną jak kamień w wodę.Wdosłownym sensie.Trudno panu uwierzyć, że ktoś może tak beztroskozgładzić tysiące ludzi? Proszę sobie przypomnieć rue de Grenelle iprofesora Sweetchilda.Zrozumie pan, że podczas polowania nabrahmapurskie skarby ludzkie życie nie ma wielkiego znaczenia.Gauche przełknął ślinę. Podczas polowania na skarb? Tak. Fandorin usiłował zachować spokój. R�gnier jest synemradży Bagdassara.Domyślałem się tego, ale nie byłem pewien.Teraz jużjestem. Jak to synem? Niemożliwe! Radża był Hindusem, a R�gnier toprzecież czystej krwi Francuz. Zauważył pan, że nigdy nie je wołowiny ani wieprzowiny? Wie pandlaczego? Przyzwyczajenie z dzieciństwa.W Indiach krowę uznaje sięza święte zwierzę, a muzułmanie nie jedzą wieprzowiny.Radża byłHindusem wyznającym islam. E tam! Gauche wzruszył ramionami. R�gnier mówił, że jestna diecie. A smagła cera? Opalił się na morzach południowych. Ostatnie dwa lata R�gnier pływał na trasach Londyn Nowy Jorki Londyn Sztokholm.Proszę zapytać monsieur Foxa.Nie, komisarzu,nasz pierwszy oficer jest półkrwi Hindusem.%7łona radży Bagdassara byłaFrancuzką, syn od wybuchu powstania sipajów wychowywał się wEuropie.Najprawdopodobniej we Francji, w ojczyznie matki.Był pankiedyś w kajucie pana R�gnier? Tak, zapraszał mnie, podobnie jak innych znajomych. Widział pan fotografię na biurku? Stopy wody pod kilem,najdroższy! Fran�oise B. ? Widziałem.To jego matka. Jeżeli matka, to dlaczego B. , dlaczego nie R. ? Przecież matka isyn powinni nosić to samo nazwisko. Może wyszła drugi raz za mąż. Może.Nie zdążyłem sprawdzić.Ale jeśli Francoise B. oznacza Francoise Bagdassar ? Na wzór europejski, bo przecież hinduscyradżowie nie mają nazwisk. Więc skąd nazwisko R�gnier? Nie wiem.Załóżmy, że naturalizując się, przyjął nazwiskopanieńskie matki. Domysły przerwał Gauche. I żadnych faktów.W kółko jeżeli i załóżmy. To prawda.Ale czy pierwszy oficer podczas zabójstwa Sweetchildanie zachowywał się podejrzanie? Pamięta pan, jak ofiarował się, żepójdzie po szal madame Cl�b�re? I jeszcze prosił, żeby profesor niezaczynał bez niego.Sądzę, że w ciągu tych kilku minut, które spędziłpoza salonem, R�gnier zdążył podpalić kosz i zajrzeć do swojej kajutypo skalpel. Skąd pan wie, że akurat on miał skalpel? Mówiłem panu, że węzełek Murzyna zniknął z szalupy podczasprzeszukiwania statku.Kto dowodził tą akcją? R�gnier!Gauche sceptycznie pokiwał głową.Podłoga się zakołysała; boleśnieuderzył ramieniem o framugę drzwi.Nie poprawiło mu to humoru. Pamięta pan, od czego zaczął wtedy Sweetchild? zapytałFandorin, wyciągnął z kieszonki zegarek i wyraznie przyspieszyłopowieść. Powiedział: Wszystko znalazło się na swoich miejscach i chusta, i syn.Wystarczy dobrze poszukać w archiwach �coleMaritime [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki