Caine Rachel Wampiry z Morganville 05 Pan Ciemnoci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Więc wydobyło się z tych ust-� �-� � czyż nie jest milutko? Jaka szkoda, że Pan Shane nie może do nas w tej chwilidołączyć, ale mój mały pomocnik chyba nie byłby z tego powodu szczęśliwy zaśmiała się cichutko-� � Słyszałam, że Amelie ma do Ciebie słabość, no i ta złota bransoletka.Myślę, że sięnadasz.-� � Do czego?-� � Oh, nie mogę Ci powiedzieć, skarbie uśmiech Ysandre przyprawiał o dreszcze-� � To miasto przeżyje dziś dziką noc.Naprawdę szaloną.A Ty będziesz na towszystko patrzeć, aż do samego końca.Przerażona?Eve na pewno wymyśliłaby jakąś ciętą ripostę, ale Claire mogła jedynie rzucić w stronęwampirzycy piorunujące spojrzenie.Gdyby tylko głowa przestała ją tak boleć i to wirowaniemogłoby się wreszcie skończyć.Czuła się jak po zderzeniu z autobusem i raczej nie było tozasługą Jasona, nie był aż tak silny.Miała nadzieję, że Shane nie stara się jej odszukać.Ostatniąrzeczą o jakiej marzyła było to, żeby jej ukochany próbując ją uratować wpadł w łapy swegoniedoszłego zabójcy i wampirzycy mającej na niego chrapkę.Nie, musiała sama jakoś wybrnąć ztej beznadziejnej sytuacji.Krok pierwszy: dowiedzieć się, gdzie ją przetrzymują.Claire przestała słuchać Ysandre,wymyślającej różne potworności, które mogłaby zgotować swojemu więzniowi, i skupiła się naotoczeniu.Nie wyglądało ono znajomo, no ale w końcu nie znała jeszcze Morganville zbytdobrze.Było wiele miejsc, o których nie miała pojęcia.Ale zaraz.podwyższenie na którymsiedział Jason, coś było na nim napisane.Otaczające ich ciemności nie ułatwiały jej zadania, aleto chyba: BRICKS BULK CAFE.Dopiero teraz uświadomiła sobie, że aromat kawy parzonej oporanku unosił się cały czas w powietrzu górując nad zapachem kurzu i mokrego drewna.Pamiętała Eve śmiejącą się z Olivera, który kupował kawę w miejscu nazywanym Bricks, a to bypasowało do napisu.W mieście były tylko dwie kawiarnie: Olivera oraz uniwersytecka.Raczejnie był to uniwerek, który nie był ani tak stary ani zbudowany z drewna.Czyżby więc była wCommon Grounds? Nie, to nie miało sensu.Przecież nie istniał portal prowadzący do knajpy.Amoże Oliver miał jakiś składzik.Tak, to chyba bardziej prawdopodobne.W końcu wampirymiały kilka należących do nich magazynów otaczających Plac Założycielki, a Brandon wampirpodlegający Oliverowi, został znaleziony martwy w jednym z nich.-� � Jesteś tu Dziecinko?-� � Szczerze? Nie bardzo odpowiedziała Claire-� � Jakby Ci tu powiedzieć, hmm.trochę przynudzasz.Jason zaczął się śmiać, ale szybko odwrócił się udając kaszel.-� � Idę powiedział-� � jeśli jeszcze mam dotrzeć do innych.Claire chciała krzyknąć by nie odchodził, ale z jej gardła wydobyło się tylko cicheskomlenie, słabnące z każdym cichnącym w mroku krokiem.Nagle na podłodze pojawił się małykwadracik, który stopniowo przekształcał się w dróżkę rozjaśniającą ciemność.Były tam drzwi! Daleko, niestety zbyt daleko by mogła do nich dobiec.-� � Myślałam, że nigdy nie wyjdzie powiedziała Ysandre i przycisnęła swoje przerazliwiezimne usta do szyi Claire.Nagle przerazliwie krzyknęła zasłaniając usta bladą dłonią i odsuwającsię od niej-� � Ty suko!!!Ysandre nie zauważyła w przyćmionym świetle zawieszonego na jej szyi i cieniutkiego jakpajęcza nitka prezentu od Shane'a srebrnego łańcuszka.Teraz jego wzór znajdował sięodciśnięty również na rozerwanych i krwawiących ustach wampirzycy.Bardzo wściekłejwampirzycy.To oznaczało koniec zabawy, jeśli to co się do tej pory działo można było taknazwać.-� � Obrzydliwość! Smakujesz srebrem i właśnie zepsułaś mi dobry humor.W tej samej chwili Claire poczuła coś ostrego wbijającego jej się w nogę.Nóż! Nieprzyłożyli się zbytnio do przeszukania jej.Jason był na to zbyt niechlujny, a arogancja Ysandre,no cóż.Tyle, że nóż nie bardzo mógł jej się teraz przydać.Chyba, że.Ysandre zbliżyła się,jasna plama w mroku, w tym momencie Claire przekręciła się i przesunęła biodro w dółprzyjmując niezbyt wygodną i najlepszą pozycję.Ale to wystarczyło.Nóż przesunął sięrozrywając kawałek materiału spodni nie na tyle jednak by wypaść, ale na tyle by skaleczyćwampirzycę w ramię aż do kości.Ból odrzucił Ysandre do tyłu.Wyglądała cudownie, gdyodwracała się w stronę swojej ofiary tym razem zachowując jednak bezpieczną odległość.Z tymibłyszczącymi zębami i dzikością w oczach, które porażały czerwienią przywodząc na myślbłyszczące rubiny, przypominała węża.Claire spróbowała się przekręcić tak by tym razem nóżznalazł się przy linie krępującej jej nadgarstki.Miała bardzo mało czasu, może kilka sekund,zanim Ysandre wyjdzie z szoku.A gdyby tak przeciąć woreczek ze srebrnym specyfikiem, którydostała od Amelie? Nie, to zabrałoby jej zbyt wiele czasu, a tego w tej chwili nie miała wnadmiarze.A może jednak zobaczyła koniec sznurka i spróbowała sięgnąć rękami do kieszeni.Nie zdążyła jednak, bo w tej samej chwili Ysandre chwyciła ją za włosy.-� � Zapłacisz mi za to!!!Potworny ból oślepił Claire.Poczuła jakby ktoś próbował ją oskalpować.W głowie jejhuczało, a serce drżało z bólu i przerażenia, co przyprawiało ją o mdłości.Claire szarpnęładłońmi, próbując chwycić nóż znajdujący się w jej kieszeni.Pociągnęła go z całej siłyprzecinając więzami ręce i rozdzierając nożem tkaninę spodni.Liny wciąż krępowały jej ruchy izadawały jeszcze większy ból, ale postanowiła nie zwracać na to uwagi, musiała walczyć.NagleYsandre wrzasnęła i puściła ją, co nie miało sensu, bo Claire nie zdążyła jej dzgnąć.O co chodzi?Ciało wampirzycy opadło bezwładnie na twardą drewnianą podłogę.Nieduża piękna kobietaubrana, jak zwykle nienagannie, w szary strój z bladą twarzą, którą okalały włosy spadające naramiona, przytrzymywała Ysandre, która pomimo odniesionych ran wciąż próbowała się ruszyć.-� � Claire? - powiedziała kobieta odwracając do niej twarz.Claire mrugnęła dwa razy zanimzdała sobie sprawę kogo widzi.To była Amelie.Ale nie ta, którą do tej pory znała władcza idystyngowana.Ta istota promieniowała dzikością i wściekłością jakich Claire jeszcze niewiedziała.I wyglądała tak młodo.-� � Nic mi nie jest powiedziała słabo próbując zdecydować czy ta wersja Amelie jestprawdą, czy tylko iluzją jej zmęczonego umysłu.Póki co postanowiła uwolnić się z więzów,które co prawda udało jej się trochę poluzować w trakcie walki, ale nie na tyle by mogła poczućsię wreszcie swobodnie.To trwało chwilę podczas której Amelie (czy to na pewno ona?)zaciągnęła skomlącą Ysandre w róg pomieszczenia i przykuła jej nadgarstki do łańcuchówzwisających z belki w kształcie krzyża.Teraz, gdy wzrok Claire nieco oswoił się z mrokiemzauważyła, że podobnych urządzeń było tu więcej.Pięknie.To pewnie było coś w rodzajupokoju zabaw/banku krwi wampirów.Gdy sobie to uzmysłowiła znów poczuła mdłości [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki