Undset Sigr

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.We wszystkich kościołach prócz Zwiętego Hallvardabyło już po mszy, musiał więc iść tam rano, do braci zaś na nieszpory.Gdy modlił się w czasie mszy, przyszło mu do głowy, żeby poprosićw klasztorze o kilka sadzonek ślicznych wiśni z gaju pod skałami.Wpobliżu domostw na Saltviken przed skalną słoneczną ścianą znajdowałosię wgłębienie gruntu, doskonałe miejsce dla drzew owocowych.Takichmiejsc istniało też sporo na Hestviken, lecz ojciec wyśmiał go, gdy o tymwspomniał; Hestviken nie jest rycerskim dworem, nie mają więc potrzebyzakładać niewieściego albo różanego gaju.Saltviken uważał jednak Eirikza swoją posiadłość.Wróciwszy do gospody dowiedział się od Galfrida, że J�rund wyszedłz kilkoma mężczyznami zamieszkałymi we dworze Brand.Eirik poszedłna poszukiwanie szwagra i znalazł go w jednym z domostw dworu wtowarzystwie paru mężczyzn, którzy hodowali tam koguty.Początkowoprzyglądali się walkom kogutów, potem udali się do izby na poddaszu izaczęli pić.Po jakimś czasie weszło kilka kobiet.Jedną z nich, zwanąRajskim Ptaszkiem, Eirik znał z dawnych lat; usiadła na jego kolanach ipiła z nim, on zaś głaskał i pieścił ją trochę, myśląc, że najmądrzej byłoby,gdyby poszedł w swoją drogę& Ale wstyd mu było wobec innych.Naglezjawił się na stole kubek z kośćmi.Eirik nie miał ochoty do gry, ponieważobiecał, że będzie się trzymał z dala od podobnych zabaw nie zawszejednak było to możliwe; teraz również ze względu na innych trudno mubyło wymówić się od gry.Lecz był tam również pewien nie znany Eirikowiczłowiek, który oświadczył, że nie chce grać w kości i zapytał, czy niema nikogo, kto by zagrał z nim w szachy? Oznaczało to wybawienie zdwóch pokus równocześnie, nie mógł bowiem grać w szachy z RajskimPtaszkiem na kolanach.Zgłosił się natychmiast i odsunął dziewczynę, coprawda z lekkim żalem w duszy.Obcy jednakże nazywał się Helge okazał się tak doskonałym graczem, że Eirik wnet zapomniał o wszystkimpoza grą.Najchętniej pozostałby tu dalej i opuścił nawet nieszpory.Kiedy jednak dzwony zaczęły dzwonić, przypomniał sobie drzewkawiśni, na których mu tak bardzo zależało.Przerwał więc grę J�rundazostawił z innymi.Widział wprawdzie, że szwagier dobrze już sobiepodpił.On sam wytrzezwiał natychmiast spostrzegłszy, jak świetnegoprzeciwnika ma przy szachownicy.J�rund grał w kości namiętnie, aleEirik pragnął zagłuszyć niepokój; szwagrowi zawsze sprzyjało szczęściew grze, był przy tym obecnie żonaty, sam więc potrafi chyba zachowaćmiarę.A kiedy potem stał w swoim kościele i śpiewał z innymi Ave MariaStella i Magnificat, zapomniał o całym świecie.Po nabożeństwie wielubraci podeszło do niego, potem zabrali go do klasztoru.Teraz mógł z nimiwszystkimi porozmawiać podczas wieczerzy; mnisi zaś namówili Eirika,aby spędził noc w ich izbie gościnnej.Nazajutrz po mszy wykopią dlaniego młode pędy wiśni.Drzewa owocowe wyrosły już wprawdzie dośćwysoko, ojciec Einar sądził jednak, że jeśli osłoni się dobrze korzeniemchem i korą, i jeśli Eirik zaraz odpłynie do Saltviken i tego samegojeszcze wieczora zasadzi je w ziemi, przyjmą się na pewno.Eirik był w kościele na kompletorium i spał w gościnnej izbie.W jasnąnoc obudził go mnich, który stał przed nim w naciągniętym na głowękapturze i szeptał: Benedicamus Domino.I Eirik poszedł na jutrznię, poczym położył się z powrotem, by znów wstać i iść na mszę.Dopiero wtej chwili przyszedł mu na myśl trzos z pieniędzmi, które odebrał dlaojca& Ukrył go w swoim łożu na dworze synów Ryszarda chyba byłtam całkiem bezpieczny.Po wykopaniu młodych wiśni bracia pragnęli obdarzyć Eirikaróżnymi roślinami z sadu.Eirik zniósł więc wielką naręcz na groblę, doswej łodzi, i owinął rośliny starym żaglem dla osłony przed słońcem.Było już południe, kiedy powrócił na dwór płatnerza.Tam dowiedział się,że J�rund zjawił się wieczorem na krótką chwilę, lecz nie spędził nocywe dworze.Powędrował więc do miasta, by odszukać szwagra.We dworzeBrand spotkał Helgego i od niego posłyszał, że razem z J�rundem Rypąbył póznym wieczorem w pewnym domu, gdzie żaden mężczyzna niespotkałby chętnie męża swej siostry; po odejściu Helgego J�rund zostałtam jeszcze.Eirik poprosił Helgego, by go tam zaprowadził, lecz gdyprzybyli na miejsce, oznajmiono im, że J�rund udał się niedawno dodomu.Eirik wrócił więc do gospody.Zastał tam już J�runda, który zabierałsię właśnie do pakowania ich rzeczy.Wyglądał jak człowiek, któremusię nie powiodło.Eirik nie mógł się zdobyć na to, by mu choć słówkopowiedzieć.Złożył więc tylko resztę rzeczy.Ale gdy zaczął szukać w łożutrzosa z pieniędzmi, nie znalazł go& Wziąłem go do siebie odezwał się J�rund. Nie wiedziałem, jakdługo zamierzasz wałęsać się u swych braci.Eirik obrócił się gwałtownie w stronę szwagra.Lecz stłumił cisnącąmu się na usta odpowiedz.Już i tak było zle i lepiej nie stanie się przezto, że się o tym będzie mówiło&Zeszli na dół do łodzi.Podczas jazdy nie zamienili ani jednegozbytecznego słowa.Eirik był rad, że nie zabrał żadnego z domowników;Cecylia nie dowie się przynajmniej o haniebnym zachowaniu męża [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki