[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Stopniowa zmiana cechy zdatności w czasie eksploatacji obiektu powoduje między innymi wzrost ryzyka powstania uszkodzenia, wywołującego duże straty; pogorszenie poprawności funkcjonowania obiektu (np.spadek wydajności) itd.Są to niektóre z czynników określających efektywność eksploatowania obiektu.Po pewnym czasie eksploatacji obiektu cecha zdatności osiąga wartość, przy której efektywność ta zaczyna gwałtownie spadać albo obniża się do niedopuszczalnego poziomu.Taka wartość cechy zdatności może być traktowana jako jej wartość graniczna.Do przeprowadzenia jej wyboru konieczne jest przyjęcie miary efektywności i dokonanie matematycznego opisu zależności tej miary od rozpatrywanej cechy zdatności.W niniejszej pracy zagadnieniem tym nie zajmowano się.Chwila, w której co najmniej jedna z cech zdatności Zν(t) i-tego PK osiąga wartość graniczną Zνgr jest traktowana jako chwila powstania niesprawności tego PK (p.rozdz.3), a czas Ti , jaki do tej chwili upłynął od początku eksploatacji (lub od ostatniej odnowy poawaryjnej), jest czasem bezawaryjnej pracy i-tego PK.Druga część modelu granicy obszaru zdatności obiektu - to matematyczny opis struktury niezawodnościowej obiektu, przyjętej w modelu nominalnym.Przy tworzeniu tego opisu należy podjąć decyzję o przyjęciu lub nieprzyjęciu założenia upraszczającego polegającego na pominięciu zależności stochastycznych między zmiennymi losowymi Ti (i = 1, 2,.m) (spowodowanych zależnościami stochastycznymi między cechami zdatności tych PK).W przypadku obiektów mechanicznych, zwłaszcza przenoszących napęd, te zależności mogą być silne między innymi z powodu istnienia silnych zależności między obciążeniami poszczególnych PK.Aby podjąć wspomnianą decyzję, należy ocenić, jak silne są te zależności stochastyczne.W pewnych przypadkach oceny tej można również dokonać na podstawie analizy tych zależności między cechami zdatności obiektu.Duży wpływ na siłę tych zależności ma charakter zjawisk fizycznych uwzględnionych przez model nominalny (p.rozdz.5).Najczęściej przyjmowaną strukturą niezawodnościową dla obiektów mechanicznych, zwłaszcza przenoszących napęd, jest.struktura szeregowa (p.krok czwarty w p.rozdz.4.2).Matematyczny opis takiej struktury można ująć następującym związkiem między czasem T bezawaryjnej pracy obiektu i czasami T- bezawaryjnej pracy jego PKT = min (T1, T2,., Tm) (32)oraz zbiorem E związków, które można przedstawić w następującej ogólnej postaciψε (T1, T2,., Tm) = 0 ε ∈ E (33)uwzględniających stochastyczne zależności między zmiennymi losowymi T.Załóżmy, że T i , Ti, (i = 1, 2,., m) są zmiennymi losowymi ciągłymi określonymi dla T ≥ 0 i Ti ≥ 0 o skończonych co najmniej pierwszych dwóch momentach.W szczególnym przypadku, gdy korelacja między zmiennymi losowymi T jest liniowa (lub w przybliżeniu liniowa), dobrymi miarami tych zależności stochastycznych są współczynniki korelacji ρμη między zmiennymi Tη i Tμ.Wówczas związki (33) można przedstawić na przykład w postaciρμη = bμη μ, η = 1, 2,., m, (34)gdzie bμη jest wartością współczynnika ρμη.Wartości te można w wielu przypadkach wyznaczyć analitycznie.W tym celu, na podstawie zbudowanych niezawodnościowych modeli odpowiednich PK, trzeba uprzednio wyznaczyć zależności wielkości Tμ i Tη od różnych czynników konstrukcyjnych, technologicznych i eksploatacyjnych.Z relacji (3) - (5) wynika, że zmienne Tμ i Tη są funkcjonałami, które ogólnie można przedstawić w postaciTμ = fμ [eO, Ga(τ)] , gdzie 0 ≤ τ ≤ Tμ (35)Tη = fη [eO, Ga(τ)] , gdzie 0 ≤ τ ≤ Tη (36)Przyporządkowują one realizacjom eO początkowego stanu technicznego i realizacjom Ga(τ) oddziaływań zewnętrznych, występujących aż do chwili pojawienia się niesprawności, realizacje Tμ i Tη czasów bezawaryjnej pracy PK o numerach μ i η
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
