Rafael Abalos Grimpow. Sekret omiu mędrców

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Junn strzelił z bata i już wkrótce przejeżdżali pod ostatnią wieżą ufortyfikowanegomostu, pozostawiając za sobą miasto i lęk przed odkryciem.Jechali ku północy, drogą wiodącą do pobliskiego miasta Isbroden.Gdy oddalili sięjuż na bezpieczną odległość od mostu, Junn zatrzymał wóz w pobliżu stawu porośniętegogęsto sitowiem.Zszedł z kozła i uchylił płótno, które przykrywało beczki.Potem wdrapał sięponownie na kozioł i stamtąd zszedł na tył wozu.Zdjął pierwsze wieko z jednej z beczek, awtedy drugie wieko popchnęły od środka czyjeś ręce i wyłoniła się twarz Weienell.Jeszczetrochę oszołomiona podróżą popatrzyła z upodobaniem na słońce, wyszła z beczki izeskoczyła z wozu.- Już myślałam, że na zawsze zostanę w tej ciemnej otchłani! - krzyknęła, wdychającpowietrze z taką rozkoszą, jakby nigdy wcześniej tego nie robiła.- Chodz tu, pomożesz mi otwierać beczki - poprosił Junn.Salietti i Grimpow wyskoczyli z kryjówek z taką radością, jak młode liski, któreznalazły wyjście z nory.Odprzęgli konie od wozu, pozostawiając jedynie konia Junna ipodziękowali mu serdecznie za wszystko, co dla nich uczynił.Przed rozstaniem Saliettiwyciągnął z sakiewki garść złotych ziaren i wręczył je Junnowi.- Chyba będzie lepiej, abyś przez jakiś czas unikał Strasburga.Złoto pozwoli ci sięutrzymać do czasu, gdy będziesz mógł tam wrócić, nie narażając się, że Bulvar z Goztellupiecze cię żywcem, jakbyś był baranem przeznaczonym na rożen - powiedział.- Wiesz dobrze, że nie pomagam ci dla pieniędzy.Twój ojciec i ty sam zrobilibyście tosamo dla mnie.Ale nie pogardzę złotem, które mi dałeś, bo pozwoli mi uniknąć strasznejśmierci z rąk tego dominikanina.Pojadę na południe, do Mulhouse, gdzie mieszka mój brat.Nie widziałem go od lat.Mam nadzieję, że zastanę go przy życiu, a jeśli nie, to jego rodzinieprzyda się moje wsparcie.Ma jedenaścioro dzieci i hoduje świnie.Uściskali go serdecznie, a Junn życzył im powodzenia w poszukiwaniu mądrości,chociaż nie rozumiał, jakim sposobem można znalezć tak nieuchwytny skarb.Zapieczętowana komnataZ przełęczy mogli dostrzec gęsty dym, który unosił się nad trzema zamkami Kręguusytuowanymi po zachodniej stronie twierdzy diuka Gulfa de �stemberg.Tysiące jezdzców,podobnych z oddali do gromady mrówek, nadciągało w jej kierunku i nikt nie wyjeżdżał imnaprzeciw, aby stawić opór.- Armia barona Figueltacha de Vokko zdobyła pierwsze zamki Kręgu i dokonaławyłomu, przez który zaatakuje twierdzę diuka.Jeśli się nie pospieszymy, przetną nam drogę inie dostaniemy się do zamku przed oblężeniem - stwierdził Salietti, patrząc z wysokości napiękną dolinę, która rozpościerała się przed ich oczyma.Bujne łąki porośnięte gęstą trawą, przecięte przejrzystą, szeroką rzeką biegnącą zewschodu na zachód i osiem tytanicznych, skalistych wzgórz o szczytach zwieńczonychośmioma zamkami.W środku, na wysokim kopcu oblicowanym gładko szlifowanymiskalnymi ścianami, wznosiła się wielka forteca diuka Gulfa de �stemberg, najeżona wieżamii otoczona wysokimi murami.Popędzili konie i jak strzały runęli w dół zbocza, zanim zdołali ich dostrzec z oddalirycerze barona.Jedyny dojazd do skalistego wzgórza, na którym wznosiła się forteca diuka Gulfa de�stemberg, znajdował się od wschodu, gdzie spadek zbocza był nieco łagodniejszy.Z tejstrony mury obwodowe przedzamcza były zabezpieczone szeroką i głęboką fosą, a przyzwodzonym moście stała baszta bramna.Za nią widać było dwie wielkie, pękate wieżeprzedzielone murem.W jego łuku znajdowała się krata i podwójna brama.Zanim dotarło siędo bramy wysokiego zamku należało pokonać wąski przesmyk, otoczony z dwóch stronmurami z otworami strzelniczymi, skąd obrońcy mogli razić strzałami tych, którym udałobysię sforsować pierwszy pierścień murów, lać im na głowy wrzący olej i spuszczać głazy.Za tąpierwszą linią obrony wznosiły się wyniosłe mury wysokiego zamku.O dziwo, Grimpow, Salietti i Weienell, którzy dotarli do pierwszej bramy nad fosądrogą wijącą się przez dolinę, nie mieli najmniejszych trudności z pokonaniem wszystkichtych zabezpieczeń.Gdy tylko strażnicy, śledzący okolicę z wież flankujących bramędostrzegli samotnego rycerza z dwoma młodymi giermkami, uciekających co sił przedforpocztą armii barona Figueltacha de Vokko, zatrąbili, dając znak obsłudze bramy, któraspuściła na chwilę zwodzony most i otworzyła ogromne, ciężkie wrota.Przybysze zatrzymali się wewnątrz pierwszego pierścienia obwałowań, gdzie zszedłdo nich dowódca straży.Salietti przedstawił się mu i zażądał widzenia z diukiem.Jeszcze nieskończył wyłuszczać motywów swej wizyty, gdy podszedł do nich rycerz, którego Salietti iGrimpow poznali już wcześniej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki