Ludzka przystań Lindqvist John Ajvide

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mogli być szczęśliwi.Nie próbowali się do niczego dostosowywać, wiedząc, że jest to niemożliwe;ze zle ukrywaną pogardą patrzyli na tych, którzy wiązali sobie rzemyki wokółnadgarstków i słuchali kapel, które w nazwie miały z.Ozdabiali swoje wypo-wiedzi cytatami z kawałków Smithsów , tłumaczonych na szwedzki, i to byłoich bogactwo, bogactwo biednych.Właściwie to też był cytat, z I want the one I can't have, pragnę tego, czegomieć nie mogę.W tym właśnie tkwił problem.Henrik i Bj�rn, dwóch dziwaków,mogłoby funkcjonować gdzieś na marginesie paczki, gdyby zaakceptowali swojemiejsce.Gdyby nie sięgali po to, co było dla nich nieosiągalne.172Lato 1986 roku.Zamordowano Olofa Palmego, a miejscowa ludność z po-dejrzliwością przyglądała się porastającym południowy kraniec wyspy krzacz-kom jagód, które chłonęły deszcze przynoszone przez chmury ze wschodu.Son-ny Crockett z Miami Vice był nadal ikoną, więc z jednej strony wszystko byłojasne i piękne, z drugiej zaś był album Black Celebration.Anders trzymał sięnadal Depeche Mode, na liście przebojów królowało A question of lust.Henrik i Bj�rn niemal wszystko określali mianem kretynizmu.Jedynie serialJa, Klaudiusz zyskał w ich oczach aprobatę.Była to dość stara angielska pro-dukcja, ale sygnowana przez BBC.Z Anglii, z Londynu.Bj�rn potrafił doskonalenaśladować jąkającego się cesarza, co niestety było rzucaniem pereł przed wie-prze, ponieważ nikt, z wyjątkiem jego i Henrika, nie chciał oglądać bandy za-winiętych w prześcieradła facetów, którzy mówili jakieś dziwne rzeczy.Jednak dość o tym.Są ci, którzy pamiętają te czasy, innym muszą wystarczyćmuśnięcia pasteli na czarnym tle.Lato 1986 roku.Strach przed śmiercią i białezęby, Koniec Zwiata i fitness.Dosyć o tym.Dla paczki było to lato, kiedy zaczęto pić alkohol.Na początku podpijano zbutelek rodziców, tak było poprzedniego lata, teraz jednak był już rok 1986,teraz wyprawiano się na �land.Martin był potężny i wysoki.Miał już nawet początki zarostu; szykując się dowyprawy łódką z Joelem na Kapellsk�r, skąd odpływał prom, nie golił się przezkilka dni.Robił zakupy w sklepie wolnocłowym na promie, a potem wszyscy szlisię bawić do miasta, do Mariehamn, upijając się na tyle, na ile starczało im od-wagi.Zdarzało się, że Henrik i Bj�rn zostawali pominięci przy rozdziale zakupio-nego alkoholu, więc podczas trzeciej wyprawy tego lata, na początku sierpnia,postanowili wziąć sprawy w swoje ręce.Podczas drogi powrotnej do domu bylibardziej milczący niż zwykle, weszli tylko na chwilę do sklepiku, żeby kupićjakieś słodycze.Powód ich tajemniczego zachowania wyszedł na jaw, kiedy wszyscy zeszli naląd w Kapellsk�r, i znów poczuli się bezpiecznie.Wtedy chłopcy spojrzeli naswoje kurtki.Okazało się, że w kieszeniach zdołali upchać dwanaście półlitro-wych butelek bacardi.Uznano ich za szaleńców, ale wszyscy klepali ich po ple-cach, obiecując miejsce na łodzi Joela podczas najbliższej wyprawy.Po dniu spędzonym w Mariehamn zostawało im zwykle jeszcze kilka litrówalkoholu.Teraz nagle powstał spory zapas i to w dodatku darmowy.Postano-wiono ukryć butelki w starej szopie przy brzegu na cyplu.We wszystkie działa-nia włączono oczywiście Henrika i Bj�rna, w końcu to oni byli bohaterami dnia.173Jednak już następnego dnia wszystko było jak dawniej.Ich niezrozumiałekomentarze i dziwny sposób bycia - mieszanina służalczości, ale i poczucia wyż-szości, doprowadzająca wszystkich do szału - stał się znów przedmiotem drwin.A jednak pozostawało faktem, że to właśnie oni podprowadzili butelki.Kiedy więc nadszedł czas ostatniej balangi tego lata, wszyscy zostali zapro-szeni.Zwykle bywało tak, że kiedy organizowano jakąś imprezę, Henrik i Bj�rnco prawda się zjawiali, ale nieproszeni.Zwykle też siadywali gdzieś z boku irzucali jakieś komentarze, z których tylko oni się śmiali, podczas gdy inni zry-wali boki z uszczypliwości padających pod ich adresem.W pewnym sensie odgrywali swoją rolę.Konsolidowali paczkę i jej język,właśnie dlatego że byli poza nią i używali innego języka.Nikt pewnie by tego nieprzyznał, ale żeby impreza był udana, musieli tam być i odgrywać ufoludki,inaczej zabawa byłaby do niczego.Nadszedł wieczór.Kiełbasa, węgiel do grilla, chipsy i alkohol, wszystko zo-stało zwiezione na Kattholmen, wszyscy byli na miejscu.Joel i Martin, Elin iMalin, Anders i Cecilia.Fridzie mama nie pozwoliła przyjść, ale i tak się zjawiła.Samuel, który mieszkał w N�ten i grał w jednej drużynie piłkarskiej z Joelem,przypłynął własną łodzią.Była nawet Karolina, która zwykle spędzała na wyspietylko kilka tygodni w roku.No i Henrik i Bj�rn.Dostawcy alkoholu na dzisiejszywieczór.Otwarto bacardi, wymieszano z colą i rozlano do plastikowych kubeczków.Obok szopy rozpalono ognisko.Henrik i Bj�rn przynieśli jakieś specjalne bez-mięsne parówki, które były jasnoszare i wyglądały jak penisy, co zresztą od razuim wytknięto, mimo ich zasług.Andersowi pozwolono wyjątkowo puścić taśmę z Depeche Mode.A questionof lust zyskało sobie przychylność.Kiedy jednak opróżniono kilka butelek,uznano, że nastrój jest zbyt ponury i na prośbę dziewczyn puszczono Wham!Ogień zaczął dogasać, impreza przeniosła się do szopy, która pierwotnie wy-posażona była jedynie w stolik, dwa krzesła i piętrowe łóżko, żeby rybacy mogliw niej od czasu do czasu nocować.Z okazji imprezy umeblowanie uzupełnionokilkoma składanymi krzesłami, a na podłodze położono szmaciany dywan.Byłociasno, szopa nie była w stanie pomieścić wszystkich, Anders i Cecilia zgodzilisię więc wdrapać na najwyższe łóżko, i teraz leżeli w swoich objęciach na lekkozatęchłym materacu.Poprzedniego lata musieli znosić docinki innych, po tym jak Malin zobaczy-ła, że się całują, ale to należało już do przeszłości.Byli parą i trudno, chociażniektórzy się dziwili, że można było być ze sobą tak długo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki