John Sack mierć anioła

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Odpowiedział na atak Colonnów, odpowie też naatak francuskiego monarchy.Już ułożył odpowiedz - dekret o detronizacji Filipa IV zwanegoPięknym - wiedział też, kiedy ją ogłosi: ósmego września 1303 roku.Miał zamiar wyspać siędobrze tej nocy, wiedząc, że o świcie cały świat usłyszy jego głos.Filip doprowadził konfliktdo wrzenia, dlatego w ciągu kilku godzin papież rozwiąże go raz na zawsze.Wszedł do sypialnej komnaty, pragnąc raz jeszcze przeczytać swoje oświadczenie przedudaniem się na spoczynek do zwieńczonego baldachimem łoża.Kiedy podszedł do pulpitu,usłyszał odgłos szybkich kroków na korytarzu i dzwięk pięści łomoczącej o drzwi.- Wasza Zwiątobliwość, zaatakowała nas jakaś zgraja! - krzyknął sługa na widokBonifacego.- Straże próbują ich powstrzymać, lecz napastników jest zbyt wielu.Ludzie owigadają z sobą po francusku.Papież wrócił do komnaty, przywdział wyszywaną złotem kapę i tiarę.Sięgnął pozdobny pastorał, zrobiony na podobieństwo pasterskiej laski, spoczywający na stojaku i udałsię do sali recepcyjnej.Kiedy intruzi wdarli się do środka, siedział na papieskim tronie zpastorałem w prawej dłoni.Widząc go opanowanego i w całej powadze NamiestnikaChrystusowego, intruzi mimowolnie się cofnęli.- Jak śmiecie zamieniać sanktuarium w pole bitwy! - krzyknął, gdy zaczęli iść w jegostronę.- Coście za jedni i czego chcecie? Dlaczego się tu wdzieracie?Na czoło wysunęli się trzej mężowie.Jeden nosił strój gwardii papieskiej.- To zdrada? - zapytał papież, spoglądając na nich przenikliwie.- Jestem dowódcą garnizonu Waszej Zwiątobliwości w Ferrentino.Kilka lat temupilnowałem, aby papież Celestyn nie uciekł i nie odzyskał tronu.Jestem żołnierzem, więcuczyniłem, co mi kazano, nigdy jednak nie zapomniałem, jak potraktowałeś tego świętegomęża ani jak zdobyłeś tytuł.Bonifacy rozpoznał mężczyznę stojącego pośrodku.- Sciarra Colonna.Czemu nie jestem zdziwiony, widząc cię pośród tej świętokradczejzgrai?Hrabia się nie uśmiechnął.Jego oczy płonęły nienawiścią.Pragnął jedynie ujrzeć, jakgłowa znienawidzonego rodu Gaetanich drży ze strachu.Nie dam ci tej satysfakcji,poprzysiągłBonifacy.Zwrócił się w stronę człowieka, którego uznał za przywódcę gromady.Francuz uczynił krok w jego stronę.- Guillaume de Nogaret - przedstawił się.- Doradca Jego Wysokości króla FilipaCzwartego.Benedetto Gaetani, tron, na którym zasiadłeś jako Bonifacy �smy, zawdzięczaszoszustwu.Aresztujemy cię za niemoralność i liczne zbrodnie przeciw Kościołowi i wierze.Serwus servorum Dei, Sługa Sług Bożych! Służyłeś jedynie samemu sobie i czyniąc to,skalałeś swój urząd.Znasz listę zarzutów, które ci postawiono.Wkrótce usłyszysz wyrok, jakiwydadzą na ciebie monarchowie Europy.Kiedy podszedł do niego z wyciągniętą ręką, Bonifacy zakrzyknął:- Nie ośmielisz się mnie tknąć! Bóg cię porazi, jak poraził Uzza, który dotknął ArkiPańskiej!- Przekonamy się? - Nogaret chwycił papieża pod łokieć, po czym silnym ruchemściągnął z tronu i rzucił na podłogę.Bonifacy był tak zdumiony, że pastorał wypadł mu z rękii zabrzęczał, uderzając o kamienną posadzkę.Doradca Filipa rozejrzał się po zebranych i wzruszył ramionami.- Nadal żyję.Może Bóg woli mi podziękować za uwolnienie swojego Kościoła od tegorobaka.- Na te słowa stojący za jego plecami żołnierze zaczęli szydzić z Bonifacegorozciągniętego na posadzce.Ten podniósł się jednak i stanął na chwiejnych nogach bez niczyjej pomocy.- Jak mniemam, mogę tego uniknąć, rezygnując z tronu jak wątły Celestyn? - prychnął,nadymając się i unosząc brodę w górę.- Przenigdy! Nigdy nie usłyszycie z mych ust słówabdykacji.Chociaż drżał ze strachu, pozostał buńczuczny przez kolejne dni spędzone w domowymareszcie.Słyszał, jak Nogaret przekonywał, że powinni przewiezć go do Francji, aby stanąłprzed sądem.Sciarra Colonna, pogrążony we własnych mrocznych wspomnieniach,opowiadał się za tym, aby od razu go zgładzić [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki