[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kształtowanie umiejętności interpersonalnych żołnierzy będących przełożonymi na różnych szczeblach dowodzenia powinno przebiegać zgodnie z określonymi prawidłowościami, normami oddziaływania społecznego.Zasady rozwoju umiejętności podejmowania, utrzymywania relacji międzyludzkich.lZasada kompetencji.Wszelkie oddziaływania interpersonalne należy poprzedzić rzetelnym rozpoznaniem możliwości i ograniczeń rozwojowych konkretnego żołnierza, które nieustannie zmieniają się.Podstawą oddziaływań w tym zakresie są szeroko pojęte formalne i rzeczywiste kompetencje interpersonalne człowieka, który organizuje i realizuje proces kształtowania tych umiejętności.llZasada celowości.Wyraża się w potrzebie określania kierunkowych i instrumentalnych celów treningu interpersonalnego.Cele te precyzują, jakie elementy struktury zachowania werbalnego i niewerbalnego mają być rozwijane, eliminowane lub kompensowane.llZasada elastyczności.Zakłada plastyczne, zmienne posługiwanie się określonymi metodami i technikami stymulacji interpersonalnej w zależności od czasu, warunków, sytuacji oraz stanu biopsychospołecznego uczestnika treningu.llZasada trwałości efektów i systematyczności.Informacje, że należy dążyć do osiągnięcia ugruntowanych, utrwalonych, zintegrowanych, pożądanych zmian w kontaktach międzyludzkich.Realizacja tego celu jest bardzo trudna, niekiedy kończy się niepowodzeniem.Praktyka dowodzi, że wprowadzenie nowych umiejętności do stałego zasobu zachowań wymaga systematycznego ćwiczenia, a także dużej determinacji.W innym przypadku efekty mogą mieć tylko chwilowy czy jednorazowy charakter.llZasada asertywności.Polega na otwartym, odważnym, stanowczym wyrażaniu swoich uczuć, myśli, przekonań, postaw wobec innych uczestników treningu.Uprawnia do czynienia i mówienia wszystkiego dopóty, dopóki nie rani to innych.llZasada eksperymentowania i transgresji.Jednym z warunków efektywności kształtowania interpersonalnego jest skłanianie żołnierzy do odrzucenia wszelkich zahamowań, barier osobistych oraz wyjścia poza dotychczasowe rutynowe wzorce zachowań, głęboko utrwalone, sztywne standardy interpersonalne.Przekroczenie tych granic, czyli transgresja „ku sobie” i „ku innym ludziom”, wymaga odwagi, otwartości w eksperymentowaniu sobą i innymi.Artykułowanie nowych, trudnych, nietypowych zachowań wiąże się z ryzykiem wstydu, śmieszności, obawy, cierpienia itp.Jednak bez niego mało prawdopodobne jest opanowanie innowacji behawioralnych oraz wprowadzenie zmian w relacjach interpersonalnych.llZasada małych grup.Doświadczenie treningowe dowodzi, że najbardziej optymalne jest ćwiczenie umiejętności interpersonalnych w małych grupach, liczących od kilku do kilkunastu osób.W grupie 8-12 żołnierzy kształtują się wielowymiarowe, złożone, bogate interakcje społeczne, które intensywnie pobudzają procesy interpersonalne i grupowe.llZasada nie wyrażania ocen.Ani prowadzący, ani uczestnicy treningu nie powinni wartościować zachowań partnerów w kategoriach - zły, mądry - głupi, brzydki - ładny itp.Wszelka kategoryczność wydaje się zawodna, lękotwórcza, zagrażająca, blokująca otwartość i spontanicznośćl2.2.CZYNNIKI WPŁYWU NA SKUTKI KOMUNIKOWANIAJednym z czynników pomagającym nam zjednywać sobie ludzi jest rozmowa i spotkanie, np.we dwoje.To typ komunikacji nadrzędny w stosunku do pisanych odręcznie lub wydrukowanych wypowiedzi.Pozwala na to, aby każdy rozmówca mógł dokładnie wyjaśnić, co miał na myśli i na bieżąco rozwiązywać nieprzewidziane problemy i utrudnienia.Możemy oczekiwać, iż nawet najbardziej trudni i niedostępni rozmówcy zechcą z nami współpracować.Dotarcie do ludzi, którzy mają odmienne przekonania i upodobania niż my, może przysporzyć nam problemów.Dlatego też nadawca musi być wyczulony na wewnętrzny świat odbiorcy informacji
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
