[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ponieważ bank zleceniodawcy nie możedochodzić od następnej „w łańcuchu" instytucji pośredniczącej (tzw.skip-rule) zwrotu świadczenia spełnionego na rzecz zleceniodawcyw związku z niewykonaniem przelewu transgranicznego, rozwiązaniemtego problemu byłoby nałożenie na niewypłacalną instytucję pośredni-czącą obowiązku przelewu na rzecz banku zleceniodawcy przysługują-cej tej instytucji wierzytelności z tytułu regresu w stosunku do kolejnejinstytucji pośredniczącej (w podanym w punkcie poprzednim przykła-dzie w razie niewypłacalności instytucji A, której bank zleceniodawcyzlecił realizację przelewu, instytucja ta obowiązana byłaby przenieść narzecz banku zleceniodawcy swoją wierzytelność do instytucji pośredni-czącej B).lOgraniczenie kwoty roszczenia regresowego.Obowiązek zwrotuprzez instytucję pośredniczącą na podstawie ust.6 bankowi zlecenio-dawcy kwoty objętej zleceniem ograniczony jest do równowartości12 500 euro [tak samo w odniesieniu do art.8 ust.l H.Schimansky,Die EU-Uberweisungsrichtlinie., s.14].Wniosek ten uzasadniony jesttym, iż do tej tylko kwoty bank zleceniodawcy odpowiada wobec zle-ceniodawcy za niewykonanie przelewu.llBrak regresu banku beneficjenta.Przepis ust.6 nie ma zastoso-wania do dochodzenia przez bank beneficjenta od wskazanej przezniego instytucji pośredniczącej zwrotu kwoty, którą zgodnie z ust.7obowiązany był postawić do dyspozycji beneficjentowi.Bank benefi-cjenta może dochodzić zwrotu wypłaconej beneficjentowi kwoty odbanku pośredniczącego na ogólnych zasadach.llPolubowne rozstrzyganie sporów.Dyrektywa nr 97/5/EC w art.10nakazuje państwom członkowskim wprowadzenie odpowiedniego po-stępowania polubownego w celu rozpatrywania sporów między instytu-cjami kredytowymi i zleceniodawcami lub beneficjentami powstałymiw związku z wykonywaniem przelewów transgranicznych (zalecenieutworzenie odpowiednich instytucji do polubownego rozpatrywaniasporów między bankami a ich klientami zawierało już zalecenienr90/109/EWG Komisji EWG z dnia 14 lutego 1990 r.w sprawieprzejrzystości warunków wykonywania transgranicznych operacji fi-l220Rozliczenia pieniężne przeprowadzane za pośrednictwem banków Art.63gnansowych, Dz.Urz.WE nr L 67 z dnia 15 marca 1990 r., s.39-43).Obowiązek ten ma realizować ust.14 komentowanego artykułu orazrozporządzenie Ministra Finansów, które określi sądy polubowne wła-ściwe do rozpatrywania spraw związanych z wykonywaniem przelewutransgranicznego (ust.15 pkt 4).Uregulowanie ust.14 stanowi istotną zmianę w dotychczasowejpraktyce bankowej, gdyż w Polsce nie istniała dotąd znana w innychkrajach europejskich instytucja ombudsmana bankowego (ZwiązekBanków Polskich powołał 8 lutego 2002 r.arbitra bankowego, któryma rozstrzygać spory między bankami i ich klientami, będącymi kon-sumentami, których wartość nie przekracza 8000 zł; za konsumentauważa się jedynie osobę fizyczną, która zawarła z bankiem umowęw celu niezwiązanym z działalnością gospodarczą; zob.Regulaminbankowego arbitrażu konsumenckiego z maja 2001 r.opublikowany nastronie www.zbp.pl); [na temat polubownego rozpatrywania sporówmiędzy bankami i ich klientami zob.P.Schlosser, AlternativeStreitbeilegung in der Kreditwirtschaft, (w:) KartengesteuerterZahlungsverkehr.Aussergerichtliche Streitschlichtung, s.185 i n.orazK.D.Bundschuh, Erfahrungen als Ombudsmann, tamże, s.211 i n.].20.Zakres spraw rozstrzyganych przez sąd polubowny.Osobamiuprawnionymi do żądania rozstrzygnięcia sporu przez sąd polubownyna podstawie ust.14 są zleceniodawca i beneficjent, co wynika zesformułowania, iż chodzi o sprawy „przeciwko bankom lub instytucjompośredniczącym z zakresu przelewów transgranicznych".Wspomnianyprzepis nie ma więc zastosowania do sporów między bankami (zlece-niodawcy lub beneficjenta) i instytucjami pośredniczącymi.Wydaje się również, iż przez określenie „sprawy związane z wyko-nywaniem przelewów transgranicznych" (ust
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
